Ο Μάγος ανεβαίνει στη σκηνή. Καλεί με τη ψυχή του τις φωνές. Σκορπά η μουσική και σπάει τα τείχη. Ξεχύνεται η καρδιά στο ρυθμό της φωνής του. Λάβα. Πάθος. Έρωτας. Ψυχή κι αγάπη. Μαγικά ξόρκια. Και τα σώματά μας θάλασσα. Παλμός, παφλασμός οι φωνές, κι ο μάγος καραβοκύρης. Χανόμαστε στο απαλό παιγνίδισμα των βλεφάρων του. Σαγηνευτική αγκαλιά το χαμόγελο, ξεγυμνώνονται ψυχές και σώματα. Όλα στάλες υγρές που χάνονται στον ιδρώτα της ψυχής του.
3 σχόλια:
Τέλειο τραγούδι! Τέλειος και ο Βασίλης. Μ'αρέσει ο τρόπος που κάνει τα χέρια του αμα τραγουδά :)
Τέλειος!
Εκφράζεται με όλο του το είναι....
φωνή, ψυχή, χέρια, βλέφαρα, μορφασμοί...
Έχω πάθει εμμονή μαζί του φέτος :-)
Είναι ο αγαπημένος μου. Ο καλύτερος όλων. Μοναδικός!!!
Μου αρέσει, που τον ανακάλυψες και πιο πολύ, που βρήκες νόημα στα λόγια του :-)
Δημοσίευση σχολίου