'Εκπληξη

Μια έκπληξη με ξάφνιασε.

Βούρκωσα.

Δάκρυσα.

Έκλαψα.

Μια ευχάριστη έκπληξη.

Με γέμισε συναισθήματα!

Τόσα πολλά που δεν χωρούσαν μέσα μου.

Κι έγιναν δάκρυα.

Ποτάμι.

Και μετά θάλασσα.

Κολύμπησε μέσα τους η καρδούλα μου.

Η κούκλα μου η Φωτεινή

Στέκεται υπομονετικά στο πιο χαμηλό ράφι, στη γωνιά του σαλονιού μου. Οι ξανθιές συνθετικές μπούκλες της και το λευκό φόρεμα φωτίζουν τα θαλασσιά μάτια και το περήφανο βλέμμα της.

- Χρόνια πολλά Φωτεινούλα.

Ξαπλώνω στο πάτωμα και την κοιτάω. Ξέρω πως χαίρεται ακόμα κι αν τα πλαστικά ροζ χείλη της δεν μου σκάνε κανένα χαμόγελο.

- Σήμερα που έχεις τα πρώτα γενέθλιά σου, θα σου πω μια ιστορία.

Της χαϊδεύω τα χέρια και ξεκινάω.

Έκλεινα τα 10 και ήμουν χαρούμενη γιατί μια ολόκληρη δεκαετία δεν είναι και ασήμαντη υπόθεση. Το σαλόνι της μαμάς, που πάντα ήταν κλειδωμένο, προστατευμένο από τη σκόνη και τις ζαβολιές μας, είχε γεμίσει από κόσμο και νοστιμιές. Τα κεριά στην τούρτα δεν είχαν ανάψει ακόμη. Χάζευα το ζαχαρένιο κόκκινο τριαντάφυλλο στο κέντρο της, όταν κτύπησε το κουδούνι. Έτρεξα κι άνοιξα την ξύλινη σκαλιστή πόρτα. Ο νονός μου κρατούσε ένα πελώριο κουτί στολισμένο με ένα ροζ φιόγκο. Έμεινα άφωνη και δεν θυμάμαι καν αν τον χαιρέτησα.

Με αγκάλιασε και με φίλησε στο μάγουλο. – Χρόνια πολλά μικρή μου! Πόσο ψήλωσες από την τελευταία φορά που σε είδα.

Όλοι έτρεξαν και τον καλωσόρισαν, μιας και η δουλειά του στην Αφρική τον κρατούσε καιρό μακριά μας.

Με ένα φύσημα έσβησα τα κεριά. Προσπέρασα ευχές, χέρια κι αγκαλιές και βρέθηκα μπροστά στο κουτί.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που την πήρα στα χέρια μου. Ήταν μια πανέμορφη κούκλα ντυμένη με δανδέλες. Αυτό που την έκανε όμως ξεχωριστή ήταν το μυστικό στην πλάτη της. Ένα κουμπάκι την έκανε να μιλά και να τραγουδά κι ένα άλλο να περπατάει.

Οι φίλες μου έτρεξαν τριγύρω μου και την θαύμαζαν. Ίσως να ζήλευαν κιόλας.

Μεγάλωνα και είχα εκείνη. Μια ξεχωριστή ύπαρξη. Δική μου. Ένα θησαυρό που γέμισε όλες τις μοναχικές στιγμές.

- Τα χρόνια πέρασαν, Φωτεινή και δεν θυμάμαι τι απέγιναν η κούκλα κι εκείνο το ανέμελο κορίτσι που την κρατούσε αγκαλιά.


Σηκώθηκα από το πάτωμα και πήρα στα χέρια μου το κουτί που ήταν κρυμμένο κάτω από το ριγέ μαξιλαράκι του καναπέ. Έβγαλα από μέσα μια μικρή κουκλίτσα με καστανές πλεξούδες και την έβαλα προσεκτικά δίπλα στην Φωτεινή.

- Για να έχεις κι εσύ μια ξεχωριστή ύπαρξη, δική σου. Ένα θησαυρό που θα σου γεμίσει τη μοναξιά σου. Χρόνια πολλά.

Χρόνια Πολλά

Την είχα γνωρίσει το καλοκαίρι σε ένα σεμινάριο.
Μια γυναίκα που την προσέχεις από την πρώτη στιγμή.
Δυναμική παρουσία. Μεγάλα ανοιχτόχρωμα μάτια.
Μελαχρινή, μαύρο μαλλί, ζεστό χαμόγελο.

Κάθησα δίπλα της, από διαίσθηση ίσως. Ένιωσα ασφάλεια.
Περάσαμε μαζί τρεις μέρες.
Η δυναμική αυτή παρουσία απλώθηκε στην αίθουσα.
Άγγιξε το μυαλό, τις καρδιές, τη ψυχή, τα δάκρυά μας.

Να! Ένας δυνατός ώριμος άνθρωπος!
Ένας άνθρωπος που πιστεύει κι αγωνίζεται!
Προσπαθεί για το καλύτερο!
Κι όχι μόνο προσπαθεί!
Τα καταφέρνει κιόλας!

Η φωνή της στάζει αυτοπεποίθηση και θέληση.

Σήμερα τη θυμήθηκα.

Θυμήθηκα τα χέρια της. Λεπτά δάκτυλα μα δυνατά.
Βλέπεις την ένταση στα χέρια της, το πείσμα της.
Η ενέργεια ξεχειλά από κάθε τους κύτταρο.

Σταθερά χέρια. Σε αγγίζουν και νιώθεις σιγουριά.
Νιώθεις ότι σε αγαπούν! Για τώρα, για πάντα, για ότι είσαι....

Χρόνια σου πολλά άγγελέ μου!
Η καρδιά σου να είναι γεμάτη ανθούς να μας τους χαρίζεις!

Μια δύσκολη ερώτηση.

ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ;



ΤΙ ΑΠΑΝΤΑΣ;

Ο μύθος της Αταλάντης

Ο μύθος της Αταλάντης – Μια μεταφορά για ψυχολογική ολοκλήρωση.

Ήταν μια όμορφη κοπέλα την οποία θα παντρευόταν όποιος άντρας την νικούσε σε αγώνα δρόμου.

Ο Ιππόλυτος για να νικήσει προσευχήθηκε στη θεά Αφροδίτη και εκείνη του έδωσε 3 χρυσά μήλα.

1ο μήλο. Συνειδητοποίηση του χρόνου που περνά.

Ο Ιππόλυτος έριξε το μήλο και η Αταλάντη στάθηκε και κοίταξε μέσα του και είδε ζαρωμένο το πρόσωπό της και συλλογίστηκε το χρόνο που περνά.

Στη μέση ηλικία η γυναίκα συνειδητοποιεί ότι ο χρόνος περνά και δεν θα είναι για πάντα νέα.

2ο μήλο . Συνειδητοποίηση της σπουδαιότητας της αγάπης.

Τότε εκείνος της έριξε το 2ο μήλο. Και ξύπνησε της αναμνήσεις της για τον έρωτα.

3ο μήλο. Γενετήσιο ένστικτο και δημιουργικότητα.

Πριν το τέρμα έριξε και το 3ο μήλο. Βρέθηκε στο δίλημμα αν θα νικήσει ή αν θα σταματήσει να πάρει το μήλο και τελικά σταμάτησε και την νίκησε ο Ιππομένης.


Εάν η γυναίκα Άρτεμη αντιληφθεί την παρουσία της Αφροδίτης μέσω της αγάπης τότε η μονόπλευρη στάση της , όση ικανοποίηση και της είχε δώσει μέχρι τότε, μπορεί να αντικατασταθεί από τη δυνατότητα της ολοκλήρωσης. Ίσως κοιτάξει μέσα της και σκεφτεί σοβαρά τι είναι σημαντικό για κείνη. Θα αρχίσει να αντιλαμβάνεται ότι χρειάζεται μια σχέση όσο και την ανεξαρτησία. Από τη στιγμή που θα γνωρίσει την αγάπη ,όπως και η Αταλάντη, θα πρέπει να αποφασίσει τι είναι πιο σημαντικό για την ίδια.




Ακόμα ένα απόσπασμα από το:

Θεές σε κάθε γυναίκα ... της Jean Shinoda Bolen

Τοξεύτρα

Από το βιβλίο "Θεές σε κάθε γυναίκα" της Jean Shinoda Bolen

Επιλέγω κάποια αποσπάσματα για το αρχέτυπο της θεάς Άρτεμης.
Ίσως ακολουθήσει 2ο ή 3ο μέρος.


Αρχέτυπο.

Όπως ακριβώς η «μητέρα» είναι ένας βαθιά συναισθηματικός τρόπος ύπαρξης που μπορεί να ενεργοποιήσει ένα παιδί σε μια γυναίκα. Η εσωτερική εικόνα που έχει στη ψυχή του είναι ένα αρχέτυπο.

Αρχέτυπα Θεών

1) Παρθένες Θεές : - Άρτεμη, Αθηνά , Εστία
2) Ευάλωτες Θεές : - Ήρα, Δήμητρα, Περσεφόνη
3) Αλχημική Θεά : - Αφροδίτη.

Παρθένες Θεές:

Η χαρακτηριστική όψη της παρθένας θεάς αντιπροσωπεύει εκείνη την πλευρά της γυναίκας που δεν ανήκει σε κανέναν – δηλαδή δεν επηρεάζεται από την επιθυμία της για κάποιον άντρα ή από την ανάγκη να αποκτήσει κύρος μέσω αυτού, αλλά υπάρχει ανεξάρτητα από αυτόν και ανήκει εξ ολοκλήρου στον εαυτό της. Όταν μια γυναίκα πορεύεται με ένα τέτοιο αρχέτυπο ένα σημαντικό μέρος του εαυτού της είναι ψυχολογικά παρθένο , χωρίς η ίδια να είναι παρθένα.

Μια γυναίκα που είναι παρθένα, ενεργεί μη συμβατικά, αληθινά και πηγαία.

Εάν μια γυναίκα είναι αυτόνομη, ενεργεί ωθούμενη από την ανάγκη να ακολουθήσει τις προσωπικές της αξίες, να κάνει ό,τι έχει σημασία γι αυτήν και ό,τι την ικανοποιεί, ανεξάρτητα από τις πεποιθήσεις των άλλων.

Άρτεμης

Θεά του Κυνηγιού και της Σελήνης,
Ανταγωνίστρια και Αδελφή

Γενεαλογία και Μυθολογία

Η Άρτεμης γεννήθηκε πρώτη ως δίδυμη αδελφή του Απόλλωνα, του θεού του ήλιου. Μητέρα τους ήταν η Λητώ και πατέρας ο Δίας.
Μόλις γεννήθηκε η Άρτεμης βοήθησε τη μητέρα της να γεννήσει τον αδελφό της, τον Απόλλωνα επειδή την καταράστηκε η Ήρα, ο τοκετός κράτησε 9 μερόνυχτα.Στην Άρτεμη προσέτρεχαν όλες οι γυναίκες που πονούσαν γιατί αυτή δεν την αγγίζει ο πόνος και τους έδινε συμπαράσταση.

Η Άρτεμης προστατεύει όσους ζητούν βοήθεια.
Ήταν ανελέητη σε όσους την πρόσβαλλαν.
Σκότωσε άθελά της ένα κυνηγό , τον Ωρίωνα, τον οποίο αγαπούσε.

Δίνει τη δυνατότητα στη γυναίκα να ψάχνει τους δικούς της στόχους.
Ως παρθένα θεά είναι άτρωτη στον έρωτα. Εκφράζει την έννοια του άθικτου, του αυτόνομου και τη στάση του : «Μπορώ να αναλάβω τον εαυτό μου».
Νιώθει ολοκληρωμένη χωρίς την παρουσία ενός άντρα στη ζωή της.
Ασχολείται με ότι της αρέσει και δεν έχει ανάγκη την αντρική έγκριση.
Η ταυτότητα και η αξία της βασίζονται περισσότερο στο ότι είναι η ίδια και στο τι κάνει παρά στο εάν είναι παντρεμένη και με ποιον.

Βάζει αλάνθαστους στόχους.

10 Τραγούδια της ζωής μου

Μετά από την πρόκληση για 10 αποκαλύψεις από το φίλο Verseau
πάμε στην πρόκληση για 10 τραγούδια της ζωής μου από το φίλο bestman

( όσπου έννεν 10 ευρα που ζητούν, είμαστεν καλά :-P )

Τελείως στην τύχη, ότι τραγούδι μου ήρθε στο 15 λεπτο οδήγημα μου.
Θα τα κάνω 15 λόγω φλυαρίας :-)


1. "Αχ Ευλαμπία" - Γιάννης Γιοκαρίνης

2. " Το γλυκό της το παιδί " - Ζακ Στεφάνου

3. "Βροχή μου" - Χρ. Θηβαίος

4. "Κούκλα από χαρτί" - Μιλτιάδης Πασχαλίδης

5. "Κακές συνήθειες" - Μιλτιάδης Πασχαλίδης

6. "The final countdown" - Europe

7. "Hold me now" - Johnny Logan

8. "Free Love" - Depeche Mode

9. "Είπα σου χτενίστου λίον" - Κυριακού Πελαγία

10. "Πάρε ναυτάκι συριανό" - ( νομίζω ) Ζαμπέτας

11. "Τζιβαέρι" - Πέτρος Γαιτάνος

12. "Θέλεις ή δεν θέλεις" - Σάκης Ρουβάς

13. "Πες μου που πουλάν καρδιές " - Δημήτρης Μητροπάνος

14. "Σαν με κοιτάς" - Δήμητρα Γαλάνη

15. "Hard Rock Hallelujah" - Lordi


Και αφήνω την πρόκληση στο σκαλάκι του μπλογκ για όποιο φίλο μπλόκερ θέλει να πάρει το μπαλάκι και να ανεβάσει τα δικά του αγαπημένα άσματα.

Ανοιξιάτικη Βροχή

Η μέρα σήμερα ξεκίνησε δύσκολα. Μικροαναποδιές και το μάτι μου δεν άνοιγε.
Καθυστέρησα να φτάσω και στο γραφείο κι ας έβαλα στοίχημα με τον εαυτό μου ότι θα είμαι συνεπής. Είπα δεν πειράζει.
Διάβασα κάπου για βουτιές σε λίμνες αυτολύπησης. Τέτοιο ήταν το πρωινό μου.
Η μέρα πέρασε χωρίς τίποτα ιδιαίτερο.
Μετά τη δουλειά είχα ένα ραντεβού. Πεινούσα κιόλας αλλά δεν προλάβαινα να φάω κάτι.
Πάρκαρα σε μικρή απόσταση από την πολυκατοικία, παρόλο που ψιλόβρεχε.
Διάλεξα τις σκάλες μπας και φτιάξει το κέφι μου με την κίνηση.
Η συζήτηση πήγε καλά. Κάποια στιγμή όμως αφαιρέθηκα.
Το μυαλό μου πέταξε μακρυά... σε ένα δάσος. Φαντάστηκα ένα καταρράκτη να πέφτει ορμητικός. Έβλεπα δέντρα, λουλούδια.
Ο θόρυβος από το στυλό που μου έπεσε από το χέρι, με επανέφερε στο δωμάτιο.
Μα είχα την αίσθηση ότι άκουγα ακόμα τον ήχο του νερού.
Η συνάντηση τέλειωσε και κατέβηκα με το ασανσέρ.
Μόλις άνοιξα την πόρτα έμεινα με το στόμα ανοιχτό.
Έβρεχε! Δυνατά! Σαν καταρράκτης!
Δεν δίστασα στιγμή. Περπάτησα έξω στο δρόμο. Αργά. Απόλαυσα κάθε σταγόνα.
Σαν έφτασα σπίτι, η κοντομάνικη πράσινη μπλούζα ήταν μούσκεμα.
Όλη ήμουν μούσκεμα!
Ως την ψυχή μου!
Αναζωογονήθηκα!
Σαν διψασμένο δεντρί!

Ακόμα... 15 πράγματα που ίσως δεν ξέρετε για μένα....

Είπα να συνεχίσω τις αποκαλύψεις σε πιο ... πρακτικό επίπεδο.

1. Όταν φοράω το πρώτο μανίκι της μπλούζας μου, σκέφτομαι: "Πότε θα έρθει το καλοκαίρι για να φορώ μπλούζες αμάνικες;;;;"

2. Δένω πρώτα το αριστερό παπούτσι μιας και είμαι αριστερο-τίμονη.

3. Έχω το κινητό μου στο αριστερό αυτί, με όποιο χέρι κι αν το κρατάω.

4. Μ' αρέσουν τα κουτάκια. Προσπαθώ να βάλω τα πάντα ( υλικά και συναισθήματα ) σε κουτιά ( βλ. ταξινόμηση ).

5. Έτυχε να κλαίω για μέρες επειδή η κομμώτρια άλλαξε την κόμμωση μου.

6. Φοράω ένα δακτυλίδι το οποίο αγόρασα με τον πρώτο μου μισθό σαν μαθήτρια.

7. Παθαίνω συχνά σαρδάμ όταν μιλάω.

8. Μ΄αρέσει να κάθομαι σε σκαλοπάτια, πεζούλια, τραπέζια, στο έδαφος, σε γρασίδι, στην άμμο.

9. Δεν φοράω τζιν.

10. Κάποτε έστειλα ένα κάκτο για δώρο γενεθλίων σε κάποιον που μου άρεσε.

11. Μ' αρέσει να κάνω σκασιαρχείο.

12. Αγαπημένη φράση : Δεν μας παρατάτε!

13. Μ' αρέσει να κρατάω σφικτά το χέρι σε αγαπημένα άτομα.

14. Έγραψα το πρώτο μου παραμύθι, ένα απόγευμα που ήμουν μπερδεμένη, μετά από εισήγηση μιας φίλης στο να βρω τρόπο να εκφραστώ.

15. Στα ερμάρια της κουζίνας μου θα βρεις πάντα : μπισκότα και farine lactee.

( κι όπως καταλάβατε : γουστάρω τρελά να παίζω με τα χρώματα )

Ανάκριση... οι 10 αποκαλυπτικές απαντήσεις.

Ο φίλος VeRsEaU μονίμως με προκαλεί. Κι εγώ παίρνω πάντα την πρόκληση και ορμάω. Με όλη τη σημασία της λέξεως. ( Ρωτήστε τον αν θέλετε! Θα το επιβεβαιώσει! ) 10 αποκαλυπτικές απαντήσεις λοιπόν ….

1. 
   Είμαι ψώνιο. Αυτό δεν χρειαζόταν καν να το γράψω. Από την πρώτη στιγμή το διαπιστώνει κανείς. Έχετε ακούσει ποτέ τη φράση: Αν πέσει η μύτη της κάτω δεν θα σκύψει να την σηκώσει; Ε, λοιπόν, μια τέτοια μύτη μου χάρισε ο πλάστης μου. Ψώνιο από τα γεννοφάσκια μου!
2. 
   Πως άρχισα να γράφω, ρωτά ο φίλος μου ο VeRsEaU. Κι άντε τώρα να μην θυμώσω ε;!!! Μια νεράιδα ήρθε στον ύπνο μου και μου χάρισε ένα χρυσό κλειδί! Και μ’ αυτό ξεκλείδωσα την καρδιά μου κι άρχισα να γράφω… να εκφράζω ότι νιώθω, ότι αγγίζει τη σκέψη, την καρδιά, τη ψυχή, το σώμα μου. (σελίδα 7, Θοδωρή ;-) ). Αν θέλετε να το πούμε με απλά λόγια, κάποτε δοκίμασα να εκφράσω αυτό ακριβώς που νιώθω μέσα από τον γραπτό λόγο. Και τότε είδα «Φως» που λέει και μια φίλη. Ένιωσα ότι αυτό θέλω να κάνω…να γράφω… Τα υπόλοιπα απλά ακολούθησαν.
3. 
   Είμαι νεράιδα. Μυστικό που το ξέρουν όλοι. Αυτό που ίσως δεν ξέρετε είναι ότι έχω για φίλους: Ø Το ξωτικό του ουράνιου τόξου ( μαζί κάνουμε βουτιές στα χρώματα )
   Ø Ένα μονόκερο ( my wingmate! )
   Ø Τον Δούρειο Ίππο ( Κοντεύει να πάθει λουμπάγκο από τις βόλτες που με πάει στην πλάτη του )
   Ø Τον Άγγελο του Φεγγαριού. ( Λένε πως φυλάει τις χαμένες αγάπες. Εγώ τον καληνυχτίζω κάθε βράδυ. Με προσέχει από ψηλά! Ακόμα και τις στιγμές που δεν θυμάται ότι υπάρχω! )
   Ø Ένα κοκκινομάλλικο τερατουλίνι ( Κόκκινο σαν την καρδιά και την αγάπη! )
   Ø Μια μάγισσα σιωπηλή ( Κάνει τα πιο γλυκά μαγικά )
   Ø Το γάργαρο γέλιο του πιο δροσερού ποταμού ( Θα μπορούσε να είναι όνομα Ινδιάνας )
   Ø Ένα σύντροφο που στήνει καρτέρι στις γοργόνες . Και μια καρδιά! Εκεί μακριά……
4. 
   Έχω και μια σκάλα!!! Με χίλια μύρια σκαλοπάτια!!! Άρχισα να την ανεβαίνω πριν 1 χρόνο και μισό! Μια υπέροχη σοφή οπτασία την κρατάει γερά! Την εμπιστεύτηκα σε εκείνη. Την πρώτη φορά που τη γνώρισα της είπα:
   - Θέλω να γίνω καλύτερη! Τι μπορώ να κάνω;
   - Να ανέβεις την σκάλα της επιτυχίας.
   - Φοβάμαι! Αν κουνηθεί και πέσω;
   - Θα σου κρατάω τη σκάλα, αν θες!
   - Μα εγώ είμαι μόνη! Περπατάω μόνη, πολεμάω μόνη σαν αμαζόνα.
   - Εγώ μπορώ να σου κρατάω τη σκάλα αν θες. - Κράτησέ μου τη σκάλα, της είπα.
5. Κι από τότε ανεβαίνω τη σκάλα. Φυσικά ( για να καταλήξουμε στο ψητό Θοδωρή ) μ’ αρέσει να φοράω κοντές φούστες κι έχω μακριά πόδια ( να αποκαλύψουμε και κάτι της προκοπής τέλος πάντων )… Έτσι ο Άγγελος του Φεγγαριού κι ένας τρελάρας κρητικός… προσφέρονται να μου κρατάν τη σκάλα. Μακάρι να ναι πάντα καλά και να μου προσφέρουν χαμόγελο.
6. 
   Όταν ρίχνω μπινελίκια λέω : Γμτ κέρατο του μονόκερου ( κι εύχομαι κάθε φορά να μην μ’ ακούσει η κοπέλα του :-P )
7. Αγαπώ τη θάλασσα….. Είμαι θάλασσα…
8. 
   Διαβάζω οτιδήποτε θα με κάνει να δω τον κόσμο αλλιώς. Να γίνω αλλιώς… κι αλλιώτικη.
9. 
   Φτάσαμε στο 9! Και τι γράφουμε τώρα καλέ μου φίλε…. Ας γράψουμε ότι είμαι γλωσσοκοπάνα! ( όπως έχετε ήδη αντιληφθεί )
10. 
    Είμαι ένας ελεύθερος άνθρωπος.

Από το αστέρι μου, με αγάπη Όλγα.....

υ.γ. 1 Αν δεν κάλυψα την ανάκριση... παρακαλώ ρωτήστε ελεύθερα...

υ.γ.2 Και για να συνεχίσει το παιγνίδι.... προκαλώ τον Μενέλαο και την dokisisofi σε ανάλογη ανάκριση και αποκαλύψεις!!!!!

Κοκκινίζω....

Είναι εκείνες οι φορές που αποκαλύπτεται το πιο κρυφό κομμάτι του εαυτού μου. Η πιο βαθιά αλήθεια. Τα μάγουλα μου κοκκινίζουν, τα μάτια χαμηλώνουν, οι λέξεις κρύβονται γιατί δεν έχουν θέση σε τόσο γνήσιες στιγμές.
Νιώθω το πρόσωπό μου να καίει και να μεταμορφώνεται. Τα μάτια μου δεν είναι πια καστανά. Έχουν γίνει δυο βαθιές θάλασσες. Τα χείλη μου μοιάζουν με κατακόκκινα κρίνα.
Το σώμα μου έχει μετατραπεί σε μια ευωδιαστή αέρινη αύρα που με ζαλίζει.
Σκορπώ άνθη λεμονιάς με κάθε κίνηση, στάλες μέλι με κάθε χαμόγελο.
Δε φοβάμαι. Δε χρειάζεται να φοβάμαι.
Σε λίγο θα φυσήξει ένα αεράκι θα δροσίσει το πρόσωπό μου και θα μου δώσει πίσω τη μορφή μου. Δεν θα νιώθω πια σαν ένας πίνακας του Νταλί.
Θα αποκτήσω ξανά σάρκα, οστά, καμπύλες, θηλυκότητα που θα καλύψουν την αλήθεια. Θα σφίξω τη γροθιά και θα νιώσω και πάλι δυνατή.