ΠΕΤΑΓΜΑΤΑ ΣΤΑ ΝΕΡΑΙΔΕΝΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ: Νοεμβρίου 2017

Παρασκευή 24 Νοεμβρίου 2017

Παρέα με τον Πούπη....

Θα χαρώ να σας δω σε μια από τις εκδηλώσεις που θα πάει ο Πούπη,

ο ήρωας του βιβλίου μου "Ο Σκούφος του Άη Βασίλη"

Τετάρτη 22 Νοεμβρίου 2017

Δεκατέσσερις διαφορετικοί κόσμοι ενώθηκαν σε ένα υπερφυσικό, φαντασιακό επίπεδο – εκεί που η σύγκρουση του Σύγχρονου Ανθρώπου με το Σύστημα είναι τόσο επίκαιρη όσο ποτέ άλλοτε, και οι γέφυρες φθείρονται από την τριβή με τον στυγνό ρεαλισμό. Άλλες ιστορίες παγιδεύουν τους ήρωές τους σε κόσμους–μινιατούρες ενώ άλλες εκρήγνυνται με μια ολιστική γεύση από παγκοσμιοποίηση. Πόση ελκτική ισχύ χρειάζεται ένας ταπεινός μαγνήτης για να υπερνικήσει τη δύναμη του Πεπρωμένου, και να διεισδύσει στην απόλυτη συνέπεια του Νόμου των Συμπτώσεων;
«Αν και ετερόκλητες, οι αφηγήσεις αυτού του βιβλίου έχουν κάτι κοινό: βασίζονται λιγότερο σε όσα εντυπώνουν και περισσότερο σε όσα μας αφήνουν να φανταστούμε. Οι προεκτάσεις τους, εφιαλτικές και ονειρώδεις, μοιάζουν με το υπέροχα έντρομο δέρμα ενός μωρού καθώς αγγίζει τα πρώτα αντικείμενα της ζωής του, ενώ ο συγγραφέας τους, δρομέας στη συνοριακή γραμμή που ενώνει την πεζογραφία με την ποίηση, μοιάζει με τη Νηπιαγωγό του διηγήματος, εκείνη που μαθαίνει στα ξεχωριστά παιδιά την Ιστορία μόνο και μόνο για να τα ξεπροβοδίσει εκτός αυτής – προς τα μέρη απ’ όπου τα ξεχωριστά παιδιά θα επιστρέφουν πάντοτε ξεχωριστά.
Εδώ, στον κόσμο μας, φαίνεται να τους λέει, ο παράδεισος δεν υπάρχει πια. Τον φάγαμε σε είδος. Εδώ υπάρχει μόνο το ζυμάρι, τους λέει. Το ψωμί –οι κρυμμένες μας δυνατότητες– βρίσκεται κάπου αλλού: και μας περιμένει». (Δημήτρης Τανούδης, συγγραφέας, ‘Σπασμός’, Τιμητική Διάκριση ΕΚΕΒΙ) (Η συλλογή περιλαμβάνει το διήγημα ‘Φρούτο’ που διακρίθηκε στον πανελλήνιο διαγωνισμό Φαντασμαγορία 2017).
Ο Χρίστος Ρ. Τσιαήλης γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1974. Είναι καθηγητής Αγγλικών. Κατά καιρούς έχει διακριθεί σε εγχώριους και διεθνείς διαγωνισμούς ποίησης και πεζογραφίας. Τίτλοι βιβλίων του περιλαμβάνουν το Throwing Dice on a Chessboard, 2010, The Green Divorce, 2012 και το Klotho Surfaces, το πρώτο μυθιστόρημα από την Τριλογία Επιστημονικής Φαντασίας – The Omniconstants Trilogy. Ποιήματα και πεζογραφήματά του έχουν δημοσιευτεί σε ανθολογίες και λογοτεχνικά περιοδικά σε Κύπρο, Ελλάδα, Αυστραλία και ΗΠΑ. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια έχει επιλέξει να παρουσιάσει ποιήματα και πεζογραφήματά του σε λογοτεχνικές εκδηλώσεις μετά από χρόνια εσωστρέφειας στη γραφή του. Ο συγγραφέας είναι ενεργός μαραθωνοδρόμος και τριαθλητής.
«Ψωμί»
Χρίστος Τσιαήλης
Εκδόσεις Γκοβαστή, 2017

Πηγή : http://tetartopress.gr/christos-tsiailis-psomi/

Τρίτη 14 Νοεμβρίου 2017

Από τα παιδιά... για τα παιδιά... Νηπιαγωγείο Παιδικόραμα

Παρασκευή 10 Νοεμβρίου 2017

Video από την παρουσίαση του βιβλίου "Σταγόνες Στιγμής"

Το video από την παρουσίαση του βιβλίου μου "Σταγόνες Στιγμής" στις 10 Νοεμβρίου 2014

(Όλγα Ρουβήμ Συγγραφέας)

https://www.youtube.com/watch?v=qr0Nep8iAXk

Έχουμε "Γενέθλια" σήμερα!

3 χρόνια από την παρουσίαση του βιβλίου μου "Σταγόνες Στιγμής".

Βρήκα το video και το ανεβάσαμε στο youtube αυτές τις μέρες, μιας και θα συμμετέχω σε μια λογοτεχνική συνάντηση που θα γίνει στις 9 Δεκεμβρίου 2017, ώρα 7 μ.μ. στο Tree of Life Center (Λάρνακα).

Θα το δημοσίευα σήμερα, τόσο και στο facebook όσο κι εδώ!

Και συνειδητοποιώ ότι έχουν περάσει ακριβώς 3 χρόνια!

Να μου ζήσει! Να το χαίρομαι! Και να χαρίζει και σε εσάς ονειρεμένες, μαγευτικές στιγμές!

Κοπιάστε και στην συνάντησή μας!

Πέμπτη 9 Νοεμβρίου 2017

"Ο Σκούφος του Άη Βασίλη" στη Λεμεσό.

Θα χαρώ να σας δω στην παρουσίαση του χριστουγεννιάτικου βιβλίου μου

"Ο Σκούφος του Άη Βασίλη"

στη Λεμεσό!

Είναι η πρώτη φορά που κάνω μια παρουσίαση στη Λεμεσό!

Θα ήταν χαρά μου να έρθετε να γνωριστούμε!

Τετάρτη 8 Νοεμβρίου 2017

"Ο Σκούφος του Άη Βασίλη" στο Tree of Life Center ( Λάρνακα )

Ο Πούπη είναι ένα αρκουδάκι που δεν γιόρτασε ποτέ τα Χριστούγεννα.

Για ποιον λόγο, άραγε; Για να μάθετε την απάντηση ελάτε στο :

Tree of Life Centre

Μάρκου Δράκου 9, 6011 Λάρνακα

το Σάββατο 2 Δεκεμβρίου 2017

στις 4.00 μ.μ!

Η είσοδος είναι ΔΩΡΕΑΝ!

Για το βιβλίο «Ο Σκούφος του Άη Βασίλη» θα σας μιλήσει η συγγραφέας του βιβλίου, κυρία Όλγα Ρουβήμ.

Χρειάζεται να φέρετε μαζί σας μόνο το χαμόγελό σας και τη φαντασία σας...

... γιατί, μετά από την ανάγνωση ενός αποσπάσματος από το παραμύθι, η συγγραφέας, Όλγα Ρουβήμ θα σας μιλήσει για τη νεράιδα της έμπνευσης και θα σας δείξει πόσο εύκολο είναι να φτιάξετε το δικό σας παραμύθι!

Μεγάλοι και μικροί μπορούν να χωριστούν σε ομάδες, ή και μεμονωμένοι, και θα εμπνευστούν ένα παραμύθι. Όσοι θέλουν, θα το γράψουν. Όσοι θέλουν, θα μας το αφηγηθούν. Κι όσοι θέλουν, θα το κρατήσουν για τον εαυτό τους.

Στην εκδήλωση θα μάθετε, επίσης, πολλά άλλα ενδιαφέροντα πράγματα!

Ο εκδότης κύριος Ηλίας Επιφανίου θα μιλήσει για τη διαδικασία έκδοσης ενός βιβλίου και για τον εκδοτικό του οίκο.

Η κυρία Φένια Κινικλή – συγγραφέας θα πει λίγα λόγια για τα βιβλία αλλά και περισσότερα για τη συγγραφέα Όλγα Ρουβήμ.

Θα περάσουμε ένα υπέροχο χριστουγεννιάτικο απόγευμα!

Σας περιμένουμε!

Τα βιβλία της Όλγας Ρουβήμ είναι:

- «Ο Ήλιος ο Παραμυθάς» - έκδοση 2004
- «Το δρομάκι της ξεγνοιασιάς» ( β’ βραβείο παραμυθιού από την Πανελλήνια ένωση Λογοτεχνών) - έκδοση 2009
- «Ταξίδι στην Υγειούπολη» - έκδοση 2010
- «Ο Ήλιος ο Παραμυθάς» ( επανέκδοση ) - έκδοση 2012
- «Σταγόνες Στιγμής» - έκδοση 2014
- «Ο Σκούφος του Άη Βασίλη» - έκδοση 2016

Δευτέρα 6 Νοεμβρίου 2017

Περί Λογοτεχνικών Βραβείων: οι απόψεις 4 Κύπριων ποιητών

Τέσσερις βραβευμένοι Κύπριοι ποιητές, η Ζέλεια Γρηγορίου, ο Παναγιώτης Νικολαΐδης, ο Μιχάλης Παπαδόπουλος και ο Γιώργος Χριστοδουλίδης, ασκούν έντονη κριτική στον τρόπο λειτουργίας του θεσμού των κρατικών βραβείων λογοτεχνίας, από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου.

Υποστηρίζουν ότι ο θεσμός, έτσι όπως λειτουργεί σήμερα, εξυπηρετεί προσωπικά παρά δημόσια και πνευματικά συμφέροντα και εμπεδώνει ηγεμονίες.

Πρόκειται για μια άποψη η οποία υποβόσκει εδώ και χρόνια ανάμεσα στον πνευματικό κόσμο της Κύπρου, χωρίς όμως να γίνεται κάτι ουσιαστικό για την αντιμετώπισή της. Στο παρελθόν και άλλοι βαρεμένοι συγγραφείς (π.χ. ο Άντης Ροδίτης) εξέφρασαν δημόσια παρόμοιες απόψεις ενώ κάποιοι άλλοι (π.χ. ο Νίκος Νικολάου – Χατζημιχαήλ) ζήτησαν αποκλεισμό των έργων τους από τη συγκεκριμένη διαδικασία.

Πρέπει εδώ να υπερτονιστεί η σημασία των απόψεων αυτών, ειδικά από άτομα που έχουν ευεργετηθεί από τον συγκεκριμένο θεσμό.

Οι τέσσερεις ποιητές (Γρηγορίου, Νικολαΐδης, Παπαδόπουλος και Χριστοδουλίδης) ζητούν με την παρέμβασή τους τον εκσυγχρονισμό του θεσμού και δηλώνουν ότι μέχρι να αποκατασταθεί η ορθή λειτουργία του δεν θα καταθέτουν τα βιβλία τους στον κατάλογο των υπό κρίση έργων. Καλούν τέλος και τους άλλους πνευματικούς δημιουργούς του τόπου να πράξουν το ίδιο, για να δημιουργηθεί μια γόνιμη συζήτηση που θα οδηγήσει στην έξοδο από το «λιμνάζον πνευματικό τούνελ».

Αυτούσιο το κείμενό τους:

«Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γνωρίζει όποιος δημοσιεύει ή αποφασίζει να εκφέρει δημόσια άποψη και ειδικότερα όταν αυτός ο κάποιος ή αυτοί οι κάποιοι αποτελούν τα μέλη της επιτροπής κρατικών βραβείων που κρίνουν και βραβεύουν κάθε έτος τη λογοτεχνική παραγωγή του τόπου είναι πως δεν υπάρχει πουθενά μια υποτιθέμενη ομπρέλα προστασίας ούτε, βέβαια, κάποιο απυρόβλητο ασφαλείας που να επιβάλλει ο ίδιος ο θεσμός. Κι αυτό σημειώνεται εμφατικά και εξαρχής, γιατί πιστεύουμε ακράδαντα ότι η δήθεν “αξιοπρέπεια της σιωπής” που τηρήσαμε μέχρι σήμερα συνέβαλε κι αυτή στο να οδηγηθεί ο θεσμός των κρατικών βραβείων του τόπου μας στην ασυδοσία και την παρακμή, καθώς ο κατά τα άλλα θετικός σκοπός δημιουργίας και ύπαρξής του αυτοϋπονομεύεται συνεχώς από τραγελαφικές συμπεριφορές μιας κριτικής επιτροπής που διαβάλλεται έσωθεν και έξωθεν.

H αποδοχή, με άλλα λόγια, και η τήρηση από μέρους μας μιας σιωπηρής στάσης, η οποία προκλήθηκε κατά κύριο λόγο από τον βάσιμο φόβο μήπως θεωρηθεί από το λογοτεχνικό κατεστημένο ότι η οποιαδήποτε αντίδρασή μας κρύβει προσωπικά οφέλη ή λογοτεχνικές φιλοδοξίες, κρίθηκε αλλοτρίως ότι έχει συνενοχικό χαρακτήρα, αφού οδηγηθήκαμε τελικά στην εξουδετέρωση κάθε διάθεσης για βαθύτερη και αναλυτικότερη κριτική του εν λόγω άκυρου, πλέον, και σαθρού θεσμού, αφήνοντάς τον να βουλιάζει σε βρώμικα και στάσιμα νερά, να εξυπηρετεί προσωπικά και εξωθεσμικά παρά δημόσια και πνευματικά συμφέροντα και να εμπεδώνει ηγεμονίες.

Λαμβάνοντας τα πιο πάνω υπ’ όψιν, είναι πιστεύουμε σαφές ότι το «μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε» αποτέλεσε μέχρι τούδε το ηθικό θεμέλιο μιας σαθρής πνευματικής ζωής που ανα- κυκλώνει ανενόχλητη εδώ και χρόνια, με όπλο τους θεσμούς και την εξουσία, τις φοβίες, τα μικροπολιτικά και μικροπνευματικά συμφέροντα, τους ναρκισσισμούς και τις αρρωστημένες ανασφάλειές της.

Δηλώνουμε, λοιπόν, ευθαρσώς και εξαρχής ότι η παρούσα αντίδρασή μας στον θεσμό των κρατικών βραβείων δεν προκλήθηκε εν βρασμώ ψυχής από προσωπικά συμφέροντα ή από αισθήματα πικρίας ή απογοήτευσης για τη μη βράβευση των βιβλίων μας, ούτε βέβαια στρέφεται εναντίον άλλων πνευματικών δημιουργών.

Αντίθετα, εκδηλώνεται για λόγους θεωρητικούς, παιδαγωγικούς και, πρωτίστως, ηθικούς. Είμαστε, εξάλλου, και οι τέσσερις βραβευμένοι ποιητές. Η μόνη έγνοια μας, επομένως –και εδώ απαντούμε ξεκάθαρα και εκ προοιμίου στα καχύποπτα μυαλά και στα κακά στόματα– δεν είναι με κανένα τρόπο η προσθήκη στον τοίχο της βιβλιοθήκης μας ενός κούφιου διπλώματος ή η κατάθεση στον τραπεζικό μας λογαριασμό ενός πενιχρού, ούτως ή άλλως, χρηματικού ποσού που συνοδεύει ένα κρατικό βραβείο, το οποίο χρησιμοποιείται, μάλιστα, και ως άλλοθι για την ανυπαρξία κρατικής στήριξης προς τους μαχόμενους, μακριά και έξω από κυκλώματα, Κύπριους λογοτέχνες. Αντίθετα, αυτό που θέτουμε αναφανδόν και επί τάπητος σε όλους τους αρμόδιους φορείς και κυρίως στον πνευματικό κόσμο του νησιού είναι ότι μετά την απλή και κοινή διαπίστωση ότι ο θεσμός των κρατικών βραβείων έχει παύσει πλέον να εξυπηρετεί το σκεπτικό δημιουργίας και ύπαρξής του, πρέπει, επιτέλους, να θέσουμε τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων και με περίσκεψη και σοβαρότητα να συζητήσουμε τον εκσυγχρονισμό του. Πιο συγκεκριμένα, το σκεπτικό δημιουργίας και ύπαρξης του εν λόγω θεσμού ήταν και παραμένει, εξ όσων ταπεινά γνωρίζουμε, η ανάδειξη και η προβολή αφενός στην κυπριακή κοινωνία της τρέχουσας ανά έτος και άρτιας αισθητικά λογοτεχνικής παραγωγής του τόπου, της επικρατέστερης, τουλάχιστον, και αφετέρου η ηθική και οικονομική στήριξη άξιων πνευματικών δημιουργών που συμβάλλουν στην πνευματική άνωση και η συνεπακόλουθη προβολή τους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι όμως τα πράγματα έτσι;

Πώς πραγματικά εξυπηρετείται το πιο πάνω σκεπτικό, όταν εδώ και χρόνια οι κριτικές επιτροπές των λογοτεχνικών βραβείων (με ελάχιστες εξαιρέσεις) απαρτίζονται συνήθως από μέλη που α) είτε κρίνουν βασιζόμενοι στις προσωπικές τους σχέσεις και ακατανόητα κριτήρια, β) είτε αναλαμβάνουν να κρίνουν επ’ αμοιβή χωρίς στην ουσία να εκτιμούν την τρέχουσα λογοτεχνική παραγωγή του τόπου ή να κατέχουν τη δέουσα θεωρητική εξάρτυση και στοιχειώδη γνώση των σύγχρονων λογοτεχνικών τάσεων διεθνώς ή χωρίς ακόμη να διαβάζουν το σύνολο των βιβλίων που καλούνται από το κράτος να κρίνουν, είτε γ) απαρτίζονται από Κύπριους λογοτέχνες προηγούμενων λογοτεχνικών γενεών, που αγκυλωμένοι στο κριτήριο της σφοδρής και εν πολλοίς βάσιμης ανησυχίας τους για την ανοδική αισθητικά πορεία της επόμενης λογοτεχνικής γενεάς τηρούν σκοπίμως σιγήν ιχθύος και καταδικάζουν αβίαστα εις την πυράν αξιόλογα λογοτεχνικά έργα;

Πώς πραγματικά εξυπηρετείται ο ίδιος ο θεσμός, όταν μια κριτική επιτροπή κρατικών βραβείων επιθέτει μια θεσμική βράβευση που, με την απρόσωπη σφραγίδα του κύρους και την υποτιθέμενη απόφανση του αντικειμενικού που μεταφέρει, αποπροσανατολίζει ουσιαστικά το αναγνωστικό κοινό και προβάλλει, εν τέλει, μια στρεβλωμένη εικόνα της ντόπιας παραγωγής είτε αναδεικνύοντας, από τη μια, ανάξια ή μέτριας στάθμης βιβλία, είτε απαξιώνοντας, παραδείγματος χάριν, από την άλλη, παντελώς τη λογοτεχνική παραγωγή ενός έτους;

Με ποια, τέλος πάντων, «λογοτεχνικά κριτήρια», σκοπίμως παραγνωρίζονται ή απαξιώνονται άξια λογοτεχνικά έργα, για τα οποία έχουν εκφραστεί θετικά σημαντικοί ποιητές, κριτικοί και πνευματικοί άνθρωποι σε αναγνωρισμένα λογοτεχνικά περιοδικά όχι μόνο της Κύπρου και της Ελλάδας, αλλά και διεθνώς;

Τα πιο πάνω καυτά ερωτήματα παραμένουν εδώ και χρόνια ζωντανά και, ως εκ τούτου, συζητιούνται κάθε χρονιά σε λογοτεχνικούς κύκλους με εξέχον παράδειγμα, βέβαια, τον ποιητή Παντελή Μηχανικό, ο οποίος, παρά το γεγονός ότι παρέδωσε στις επόμενες γενιές αυθεντικό και πρωτοποριακό έργο, παρέμεινε, ωστόσο, αβράβευτος.

Είναι προφανές, επομένως, και εδώ προτρέχουμε να απαντήσουμε σε τυχόν αμφισβητίες, ότι το ζήτημα ξεπερνά κατά πολύ την κοινή διαπίστωση ότι κάθε βραβείο προϋποθέτει αναπόφευκτα υποκειμενική κρίση, καθώς απονέμεται σε μη μετρήσιμες αντικειμενικώς αξίες, όπως είναι οι καλλιτεχνικές. Και προτρέχοντας πάλι να απαντήσουμε σε αυτούς που θα θελήσουν να αμαυρώσουν ή να διαστρεβλώσουν τις αγνές μας προθέσεις, δηλώνουμε εμφατικά και αμετάκλητα ότι από τούδε και στο εξής και μέχρι να αποκατασταθεί η ηθική και ορθή λειτουργία του θεσμού των κρατικών βραβείων δεν θα καταθέτουμε τα βιβλία μας στον κατάλογο των υπό κρίσιν έργων, γιατί δεν θεωρούμε ότι ο θεσμός λειτουργεί πάνω σε σωστές και ηθικές βάσεις.

Ελπίζουμε με τη δική μας μεμονωμένη αντίδραση να εκφράζου- με και άλλους πνευματικούς δημιουργούς του τόπου, τους οποίους και καλούμε να στρατευθούν μαζί μας. Μόνον έτσι θα δημιουργηθεί μια γόνιμη συζήτηση και θα βγούμε φωτεινοί από το λιμνάζον πνευματικό τούνελ».

Δικά μου σχόλια:

Πέραν, βέβαια από το τρανταχτό παράδειγμα της μη βράβευσης του ποιητή Παντελή Μηχανικού που αναφέρεται στο πιο πάνω κείμενο, υπάρχουν και άλλες πολλές αδικίες που έγιναν εις βάρος κυπρίων λογοτεχνών που άξιζαν και δεν έλαβαν βραβείο.

Το ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα το διαισθάνονται όλοι όσοι ασχολούνται με το θέμα.

Παρόλο που το κείμενο των τεσσάρων φίλων ποιητών με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο, δεν μπορώ να σκεφτώ ποια θα είναι η λύση σε αυτό το διαχρονικό πρόβλημα. Εξάλλου και οι τέσσερεις συνυπογράφοντάς το κείμενο, πέραν από το να επισημαίνουν τα κακώς έχοντα και να θέσουν κάποια εύστοχα ερωτήματα, δεν προτείνουν κάτι συγκεκριμένο.

Δυστυχώς, οι προσωπικές σχέσεις, οι ανθρώπινες αδυναμίες, η τάση του ανθρώπου (ακόμα και του πνευματικού) να δημιουργεί κλίκες, να είναι ευάλωτος σε πιέσεις και να κρίνει υποκειμενικά επηρεαζόμενος από τις προσωπικές του παραστάσεις, ιδεοληψίες, συμπάθειες και αντιπάθειες, δεν είναι μόνο κυπριακό αλλά παγκόσμιο φαινόμενο.

Για του λόγου το αληθές παραθέτω κάποια στοιχεία που αφορούν τις βραβεύσεις του Νόμπελ Λογοτεχνίας, ενός βραβείου το οποίο χαίρει παγκόσμιας εκτίμησης και σίγουρα είναι πολύ πιο έγκυρο και βασισμένο (θέλω να πιστεύω) σε πιο αντικειμενικά κριτήρια από τα Λογοτεχνικά Βραβεία του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου:

Το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας δίνεται σχεδόν κάθε χρόνο από το 1901 (με εξαίρεση κάποιες χρονιές κρίσης και παγκοσμίων πολέμων) στον καλύτερο λογοτέχνη της χρονιάς (σύμφωνα με την αρμόδια επιτροπή). Με το βραβείο έχουν τιμηθεί πολύ σπουδαίοι λογοτέχνες παγκόσμιου κύρους. Κάποιοι άλλοι πολύ σπουδαίοι λογοτέχνες, όμως φαίνεται να έχουν αδικηθεί αφού το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας δεν το έχουν πάρει για παράδειγμα συγγραφείς όπως οι:

Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Μπέρτολτ Μπρεχτ, Άντον Τσέχωφ, Ουμπέρτο Έκο, Γκράχαμ Γκρην, Ερρίκος Ίψεν, Τζαίημς Τζόυς, Φραντς Κάφκα, Νίκος Καζαντζάκης, Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ, Τζορτζ Όργουελ, Φερνάντο Πεσσόα, Έζρα Πάουντ, Μαρσέλ Προυστ, Γερτρούδη Στάιν, Γουάλας Στήβενς, Λέων Τολστόι, Μαρκ Τουαίην, Βιρτζίνια Γουλφ, Κωνσταντίνος Καβάφης, Σύλβια Πλαθ, Μίλαν Κούντερα, Βλαντίμιρ Μαγιακόβσκι, Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, και άλλοι.

Αξιοσημείωτο και ενδεικτικό της ανθρώπινης υποκειμενικότητας με την οποία γίνονται οι βραβεύσεις είναι το γεγονός ότι από τους 114 τιμηθέντες μέχρι το 2017, οι 16 ήταν Σκανδιναβοί, εκ των οποίων οι 8 Σουηδοί (όσοι και οι Γερμανοί και διπλάσιοι των Ρώσων). Η Κινέζικη γλώσσα που είναι η πιο διαδεδομένη στον κόσμο εκπροσωπείται μόνο με 2 συγγραφείς (σχεδόν 2% των βραβεύσεων) όσο δηλαδή και η Ελληνική! Αντίθετα, σαφέστατα ευνοημένοι είναι οι συγγραφείς που γράφουν στην Αγγλική (28 συγγραφείς, ποσοστό 25% των βραβεύσεων) ενώ οι γυναίκες που βραβεύτηκαν σε όλη την ιστορία του θεσμού είναι μόλις 14 (ποσοστό μόλις 12%).

Πηγή : Ανδρέας Καπανδρέου