Συμμετείχα στην εκδήλωση για την Ειρήνη στην Αγία Νάπα : 100 χιλιάδες ποιητές για την αλλαγή, με 2 ποιήματα.
Έγιναν εκδηλώσεις σε πάνω από 450 πόλεις.
Με την πρωτοβουλία της κυρίας Γιούλας Ιωάννου Χατζη-ηλία Πατσαλίδου συμμετείχε για πρώτη φορά και η Αμμόχωστος.
Η εκδήλωση έγινε το περασμένο Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου 2017 στην Αγία Νάπα σε συνεργασία με το Δημαρχείο Αγίας Νάπας και με τον Παγκύπριο Πολιτιστικό Σύλλογο.
Φωτογραφίες από την εκδήλωση
Κυριακάτικα πρωινά
Μες στα Κυριακάτικα πρωινά,
στ’ ορεινού χωριού την αγκαλιά,
ο κόσμος όλος ρέει σαν πνοή
στη μικρή πλατεία, τη φωτεινή.
Οι γιαγιάδες στο παγκάκι.
Τ’ αγόρια, τρέχουν το παπάκι.
Τι κι’ αν είναι Τούρκοι ή Ρωμιοί;
Σήμερα, ήρθαν όλοι, εκδρομή.
Ο νεαρός γλυκοκοιτάζει
το κορίτσι του με νάζι.
Κι αυτή τον γυροφέρνει,
στην αγκάλη του πια γέρνει.
Τα παπάκια, κίτρινα, άσπρα, χαρωπά
παίζουν συνεχώς με τα νερά.
Κι’ οι μπαμπάδες σοβαροί
μιλάνε για ποδόσφαιρο και σκι.
Δυο κοπέλες! Μα τι χάρη!
Ακολουθούν το παλικάρι!
Και οι καρυδιές ανθίζουν,
σαν το γέλιο τους σκορπίζουν.
Μια μεγάλη εκδρομή,
η ζωή μας η μικρή.
Κι εμείς τα ανθρωπάκια
κολυμπάμε σαν ψαράκια.
Το μεγάλο τρώει το μικρό.
Αιώνιο μοτίβο, λυπηρό.
Τι μας μένει; Πες μου, τι!
Απ’ της ανέμης την κλωστή;
Κυριακάτικο το δειλινό.
Πάει πέρασε κι’ αυτό.
Κι αν μου έμαθε και κάτι,
θα σ΄ το πω! Για το γινάτι!
Μία είναι η συνταγή.
Μην την ξεχάσεις. Είν’ απλή!
Με ηρεμία και γαλήνη
βασιλεύει η Ειρήνη!
© Όλγα
Ρουβήμ
Σμίξιμο των
αντιθέτων.
Το ύδωρ χορεύει με τη γη.
Φτιάχνει απέραντα, θεόρατα μνημεία.
Να διαλαλούνε στους αιώνες τη ψυχή,
του κόσμου μας τα υπεράνθρωπα τα μεγαλεία.
Βουνό μου, θάλασσα και γη.
Σμίξιμο των αντιθέτων η Ειρήνη.
Ο άνεμος φουντώνει στη στιγμή,
τις πύρινες τις φλόγες που λυσσομανάνε.
Λύτρωση μες στου μικρόκοσμου τη σιωπή,
κι οι λάβες, το ξέσπασμα του πόνου μας πια μαρτυράνε.
Φωτιά, θύελλα, καταστροφή.
Σμίξιμο των αντιθέτων η Ειρήνη.
Κι ο άνθρωπος σηκώνει την πυγμή,
φτιάχνει υφάσματα, μαζεύει ξύλα.
Χτίζει αδιάκοπα, όσο μπορεί,
χαμένος στο πέλαγος, χωρίς πυξίδα.
Εγωισμός, πείσμα, προκοπή.
Απάτητο μυστήριο η Ειρήνη.
Ντύνει με κουρέλια έναν ιστό.
Στου κάστρου την πλάτη ορθώνει την κατασκευή του.
Στέκεται και καμαρώνει χωρίς ντροπή,
και λέει, πως τη γη διαφεντεύει με την ορμή του.
Θυμός, βλακεία, εγωισμός.
Πού να κρύφτηκε του κόσμου η Ελπίδα;
© Όλγα
Ρουβήμ
