Ψες, γύρω στις 9 το βράδυ, έκατσα στη βεράντα μου, την πίσω, της κουζίνας.
Έχω εκεί ένα πλαστικό τραπέζι και καρέκλες. Είναι ένα σχεδόν απομονωμένο μέρος. Από την πίσω πλευρά η αποθήκη, στο πλάι ο φράκτης με τα κυπαρισσάκια, από την άλλη οι λεμονιές.
Προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου να κάτσει να δουλέψει πάνω σε ένα κείμενο.
Από την άλλη, απολαμβάνω τόσο πολύ τα καλοκαιριάτικα βράδια και θα ήθελα τόσο πολύ να μην έχω τίποτα να κάνω και κάθε βράδυ να χουζουρεύω.
Στην προσπάθεια μου για λίγο procrastination άρχισα να κάνω σέρφινγκ στο ιντερνετ κι έπεσα πάνω σε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Ekchart Tolle " Η Δύναμη του Τώρα". Το είχα διαβάσει το βιβλίο αλλά είναι κι αυτό από τα .. δανικά κι αγύριστα.
Έλεγε, λοιπόν, ότι το μόνο που υπάρχει είναι το Τώρα! Το παρελθόν είναι απλά αναπαράσταση μες το μυαλό μας. Και ο πόνος που κουβαλούμε είναι δεμένος με την αυτοεικόνα μας. Δηλαδή, δεν θέλουμε να απαλλαγούμε από τον πόνο μας γιατί θα πρέπει να χαλάσουμε την εικόνα μας και να την ξαναφτιάξουμε. Κι αυτό μας φοβίζει. Η λύτρωση έρχεται όταν αφήσουμε να νιώσουμε έντονα το συναίσθημά μας. Όταν το κάνουμε συνειδητά, η εμπειρία και μόνο μας λυτρώνει.
Κι εκείνη τη στιγμή που αποφάσισα ότι θα αφηνόμουν να νιώσω τον πόνο που έχω μέσα μου, κτυπά το τηλέφωνο, ετοιμάζομαι στα γρήγορα και καταλήγω να βρίσκομαι στη συναυλία του Πασχαλίδη + Θηβαίου.
Δεν ξέρεις πόσο πολύ λατρεύω τις συναυλίες.
Και δεν ξέρεις πόσο λατρεύω τον Πασχαλίδη! ( Έρωτά μου εσύ! )
Και καθώς ήμουν μόνη μες το πλήθος και τραγουδούσα τα ψυχοπονιάρικα τραγούδια λέω :
- Όπας! Ώρα να αφεθώ να νιώσω αυτά που κρύβω μέσα μου!
Προς έκπληξη μου ανακάλυψα ότι Δεν κουβαλάω πόνο, Δεν έχω παράπονα, Δεν μου λείπει κάτι, Δεν έχω απωθημένα, Δεν με ταλαιπωρεί κανείς, Δεν έχω περιορισμούς!
Αλλά...
Αλλά...
Μαμά!!! Γερνάω!!!
Ίσως ήταν η πρώτη φορά που αφέθηκα να το νιώσω. Το πόσο με περιορίζει η πεποίθηση ότι γερνάω.
Δεν είναι κάτι που βγαίνει ξεκάθαρα στην καθημερινότητά μου. Είναι κάτι που υποβόσκει.
Δεν αππώνομαι όσο πρέπει, Δεν κάμνω αρκετές πελλάρες, Δεν χορεύω όπως νιώθω, Δεν φοράω ότι θέλω, Δεν ροκκάρω συχνά, Δεν νιώθω ότι έχω όλη τη ζωή μπροστά μου, Δεν είμαι αυθόρμητη αρκετά, Δεν είμαι αρκετά ανώριμη, Δεν είμαι ελεύθερη!
Δεν είμαι ελεύθερη!
Οπόταν μες τις μουσικές έκλεισα τα μάτια, απόλαυσα και χάρηκα και χόρεψα όπως μου έβγαινε!
Σαν να ήμουν 12...
Βλακεία πρόταση!
Σαν να ήμουν Ελεύθερη!
Είμαι Ελεύθερη!
