Η απόγνωση της Πηνελόπης - Γιάννης Ρίτσος

Γιάννης Ρίτσος, Η απόγνωση της Πηνελόπης

Δεν είτανε πως δεν τον γνώρισε στο φως της παραστιάς· δεν είταν
τα κουρέλια του επαίτη, η μεταμφίεση, - όχι· καθαρά σημάδια:
η ουλή στο γόνατό του, η ρώμη, η πονηριά στο μάτι. Τρομαγμένη,
ακουμπώντας τη ράχη της στον τοίχο, μια δικαιολογία ζητούσε,
μια προθεσμία ακόμη λίγου χρόνου, να μην απαντήσει,
να μην προδοθεί. Γι’ αυτόν, λοιπόν, είχε ξοδέψει είκοσι χρόνια,
είκοσι χρόνια αναμονής και ονείρων, για τούτον τον άθλιο,
τον αιματόβρεχτο ασπρογένη; Ρίχτηκε άφωνη σε μια καρέκλα,
κοίταξε αργά τους σκοτωμένους μνηστήρες, στο πάτωμα,
σα να κοιτούσε
νεκρές τις ίδιες της επιθυμίες. Και: «καλωσόρισες», του είπε,
ακούγοντας ξένη, μακρινή, τη φωνή της. Στη γωνιά, ο αργαλειός της
γέμιζε το ταβάνι με καγκελωτές σκιές· κι όσα πουλιά είχε υφάνει
με κόκκινες λαμπρές κλωστές σε πράσινα φυλλώματα, αίφνης,
τούτη τη νύχτα της επιστροφής, γυρίσαν στο σταχτί και μαύρο
χαμοπετώντας στον επίπεδο ουρανό της τελευταίας της καρτερίας.


Ένα αγαπημένο ποίημα - παγκόσμια ημέρα ποίησης σήμερα - που ταιριάζει με το κλίμα των ημερών.

Υπαρξιακά κι ασυνάρτητα!

Είναι φορές που ξεχνιόμαστε.  Παρασυρόμαστε από όσα συμβαίνουν γύρω μας. Από έννοιες και σκέψεις.  Απόψεις και πληροφορίες που μας βομβαρδίζουν.

Το μυαλό δουλεύει ακατάπαυστα να επεξεργαστεί, να ταξινομήσει, να πάρει αποφάσεις.

Οι αισθήσεις και το κορμί παραλύουν.  Τα σήματά τους γίνονται δευτερεύοντα και η ύπαρξη ξεχνιέται στην άκρη του πράττω, κάνω, μάχομαι, επιβιώνω.

Ο Εαυτός μας παίρνει μια απατηλή αίσθηση του τι γίνεται, που ανήκει, τι είναι.

Κι αναρωτιέμαι αν στο τέλος, την ώρα του απολογισμού, την ώρα που αναπολούμε τη ζωή που ζήσαμε, το πώς σπαταλήσαμε τον ελάχιστο χρόνο μας, για πόσα αγχωθήκαμε, τι απολαύσαμε, τι καταστρέψαμε, τι δημιουργήσαμε, αν εκείνη τη στιγμή η ψυχή μας θα φτερουγίσει από ικανοποίηση ότι Ζήσαμε!

Κι αν τώρα αυτή τη στιγμή κοιτάξουμε γύρω μας, όχι πριν, όχι μετά, απλά στο τώρα.  Στον καφέ μας, τον απέναντί μας, τις σκέψεις μας, τα συναισθήματά μας, τη φάτσα μας στον καθρέφτη.  Αν ρωτήσουμε τα δάχτυλά μας, το σβέρκο μας, το στομάχι μας, τι θα πούνε; Πόση ελευθερία έχει η μέρα μας;  Πόσο αληθινοί είμαστε;

Είναι φορές που πολεμήσαμε και βγήκαμε νικητές.  Κι άλλες πάλι που χάσαμε και δακρύσαμε ή κλειστήκαμε για να δέσουν τα τραύματά μας.  Το παιγνίδι το ξέρουμε ήδη.  Είναι το ίδιο κάθε φορά. Το μόνο που αλλάζει είναι η μορφή της απειλής.  Μοιάζει πάντα με την Αλήθεια αλλά δεν είναι. 

Το μόνο που μας σώζει, η θύμηση.

Τα άστρα είπαν : ΔΙΑΙΤΑΑΑΑΑΑΑΑαααααα

Ένας λόγος που μου αρέσει η αστρολογία είναι ότι «μου λέει» κατάφατσα τα πράγματα με το όνομά τους. Και κοιτώντας την οθόνη και διαβάζοντας δεν έχω καν την ευκαιρία να κάνω τα στραβά μάτια.

Οπόταν σήμερα πέφτω σε αυτό το μπλογκ

http://astroalximies.blogspot.com

και διαβάζω τις προβλέψεις του χρόνου για τους Ιχθύες.

Οι μήνες Ιανουάριος, Σεπτέμβριος και το πρώτο μισό του Οκτώβρη

σας καλούν να είστε προσεκτικοί σχετικά με θέματα υγείας καθώς ο Άρης από τον Υδροχόο και τον Λέοντα αντίστοιχα φέρνουν υποχρεώσεις, ευθύνες, κούραση, ψυχολογική και σωματική ενώ νιώθετε αρκετά αποδυναμωμένοι. Καλό είναι να διασφαλίζετε ώρες για προσωπική ξεκούραση και ανάπαυλα, να τρέφεστε σωστά και να αθλείστε ώστε να εξασφαλίζετε ένα πιο «δυνατό» ανοσοποιητικό σύστημα. Ο Ποσειδώνας από το δικό σας ζώδιο μπορεί να σας κάνει επιρρεπείς στις καταχρήσεις, στο αλκοόλ και στις ουσίες γι’ αυτό οφείλετε να επιβληθείτε του ίδιου σας του εαυτού και να μην κατρακυλάτε «σκαλοπάτια». Οι εθισμοί είναι έντονα επιβλαβείς και εξασθενούν τις άμυνες σας, ακολουθήστε ένα σωστό πρόγραμμα διατροφής και απεξαρτηθείτε. Ο Ουρανός από

τον Κριό φέρνει κάποιες εσωτερικές «αναμπουμπούλες» και κάποια ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα. Ειδικότερα το άγχος, το στρες και οι συναισθηματικές αναταραχές κορυφώνονται στις περιόδους σύγκλισης όχι του κατά κεφαλήν εισοδήματος αλλά της δύσκολης γωνίας Πλούτωνα-Ουρανού. Τον Φεβρουάριο και στο διάστημα από τις 27/6 έως τις 22/7 μπορείτε να ενδυναμώσετε τις άμυνες του οργανισμού σας καθώς η Αφροδίτη από τον Υδροχόο και τον Λέοντα λειτουργούν άκρως προστατευτικά. Αξιοποιήστε το διάστημα υπέρ σας, ασχοληθείτε με το σώμα σας, με την διατροφή αλλά και με τα της υγείας σας.

Έχετε έντονη την ανάγκη να δημιουργήσετε τον δικό σας προσωπικό χώρο.

Το τελευταίο ισχύει! Με έπιασε μια μανία εδώ κι ένα μήνα να έχω δικό μου χώρο στο σπίτι.  Έτσι, ένα δωμάτιο που είχε περάσει από διάφορα στάδια:  Γραφείο, χώρος για σιδέρωμα, παιγνιδότοπος, αποθήκη,  μεταμορφώθηκε πάλι σε γραφείο.

Με μια πολυθρόνα αναπαυτική, πουφ για τα πόδια, αμπαζούρ για ωραίο φωτισμό.

Άσε που μου «ήρθαν» από το «πουθενά» ένα σαλονάκι για την κουζίνα και ένα μεγάλο έπιπλο όπου χωράνε όλα τα «δεν έχω τόπο» του σπιτιού.

Ε;

Πώς να αμφισβητήσω την αστρολογία;;;;

Αντί για κρουασάν σοκολάτα… πάω να παραγγείλω το γιαουρτάκι μου.