Adele fun

Κι ένα τραγουδάκι να πάει καλά η μέρα μας.

Δεν ενημερώνομαι για ξένη μουσική
ή δεν βρίσκω κάτι να μου αρέσει.

Δεν ξέρω ακριβώς το λόγο...
Έτσι κι αλλιώς δεν έχω μουσικό αυτί...

Αλλή η Adele μου αρέσει!!!

Impulsive behaviours of today

Ναι, για να ξε-βαρκ...
ανοίγω αυτό το θέμα σαν συλλογή impulsive behaviours.

Impulse 1

Εκείνη: Πρέπει να μου ξανακάνουμε τις αλλαγές, γιατί μου είπε καλύτερα να γράψω με άλλο τρόπο τον κώδικα.
Νεράιδα : Ε, γιατί τον άκουσες;
Εκείνη: ....... ε......είπεν μου....
Νεράιδα : Οκ, να τα κάνουμε ξανά.

Impulse 2

Εκείνος: Α.... ξέρεις το πρόβλημα που έχει εκείνο το πρόγραμμα που ελέγχεται με τον Α. βρίσκεται στο Χ.
Νεράιδα : Helloooo, ξέρω το!
Εκείνος: Α! εμ!

... to be continued...

Impulse 3

Εκείνος : ( μετά από 10 λεπτά που έστειλε κάτι και το έβαλα στο queue ) Συγνώμη που σε παράκαμψα, μπλα μπλα μπλα..
Νεράιδα : Α, εντζιαι επήρα το έτσι. Απλά έχω να κάμω το Α, Β, Γ, Δ, που εννά έρτει η σειρά σου. Φυσικά αν βιάζεσαι μπορείς να απευθυνθείς πάλι στον Εκείνος2.
Εκείνος : Ε.. όχι περιμένω.

Παρασκευιάτικα ( έσhιει έτσι λέξη; ) νευράκια

Παρασκευή!
Βαρκ ( που λαλεί τζιαι η sike, μεν κατηγορηθούμε για clopy of copyrights )
+ pms ( gkrrr )

Τζιαι εβαρήθηκα να κάμνω υπομονή με βλάκες που παίζουν τους έξυπνους.

Τζιαι οκ σκάζω.


γκρρρ

ναι ξέρω... νέσκαφε τζιαι σοκολάτα....


p.s. I want to act like an arrogant
p.s.1 I should!
p.s.2 I enjoy watching people's impulsive behaviours

Ποδοσφαιρικά.

Τι το ήθελα εψές να κάτσω να δω τον αγώνα ( τζιαι μεν ρωτήσεις ποιον αγώνα );

Γενικά εν μου αρέσκει να βλέπω ποδόσφαιρο που την τηλεόραση.

Σε γήπεδο έχει χρόνια να πάω εν η αλήθκεια τζιαι αγώνα που την τηλεόραση θα έχει δεκαετία να παρακολουθήσω παραπάνω από 5 λεπτά.

ε;

τι έπαθα;

πόψε θωρώ το Μίλαν - Μπαρσελόνα.

Τζιαι εν κανεί, ενύσταξα αλλά εννά μείνω να δω το δεύτερο ημίχρονο.

Αν είναι δυνατόν! να χάνω τον ύπνο μου για τη μάππα!

Ε... πρέπει να φρεσκάρω τζιαι την μνήμη μου με την ορολογία.

Όρομα...

Εψές εθώρουν όρομαν ότι ετριχομάλλησα κάποιαν.

Είσhεν πολλύν τζιαιρό να ππέσει ξύλον στο όρομαν μου.

Η αλήθκεια.. εφκαριστήθηκά το!

Κανένας ονειροκρίτης;;;;

Ανθισμένες καλημέρες

Ανθισμένες καλημέρες!

Μυρωδιά άνοιξης.

Χρώμα χαράς!

Η ομορφιά στον κήπο μου.

Έχω φυτέψει εδώ και 20ετία σχεδόν μια γλάστρα με κίτρινα κρινάκια στον κήπο μου.

Δεν τα μεταφυτεύω, δεν μαζεύω τους βολβούς όταν τελειώσουν τα άνθη.

Τα αφήνω εκεί.

Το αποτέλεσμα;

Έχουν πληθύνει.

Κάθε άνοιξη και φθινόπωρο γεμίζει ο κήπος μου ευωδιά και χρώμα.

Steps

Καλημέρα

Δωράκι στη Grouta

Εχτές ήταν τα γενέθλια της Groutas.

Έταξα της αστρολογική ανάλυση. Είπεν εν την κόφτει να την κάμω ρεζίλι στο ίντερνετ
( εγιώ εν τζιαι... )

22-03-76 ώρα 8:00 π.μ.

Ήλιος : Κριός Ωροσκόπος : Ταύρος
Σελήνη : Τοξότης
Ερμής : Ιχθύες
Αφροδίτη : Ιχθύες
Άρης : Καρκίνος

Μόλις θωρώ την ανάλυση της το πρώτο πράμα που είπα : πιιιιι εν μια γρούτα τούτος ούλλος ο συνδυασμός.
Τζιαι μετά έπιασεν ένα "μάνα μου την Γρουτούαν μου".

Οι Κριοί ως γνωστόν εν πολλά δυναμικά άτομα. Ότι κόψει ο νους τους που λαλούμεν.
Επειδή το δυνατό τους στοιχείο εν ο νους. Καθαρή σκέψη, γερή μνήμη και μπορούν να κρατήσουν πολλές πληροφορίες στο μυαλό.

Συνήθως ότι σκεφτούν κάμνουν το έχουν αυθορμητισμό.
Σε τούτη την ορμή προσθέτει και η Σελήνη στον Τοξότη.

Οι τοξότες ειναι μεγάλα παιδιά. Έτσι η Γρούτα μέσα της κατά βάθος είναι ένα παιδί.
Έξω της είναι ένα δραστήριο παιδί. Ο κώλος της εν κάθεται έναν τόπον.

Οπόταν φαντάσου έναν πλάσμα δραστήριο , αεικίνητο,
που συνάμα είναι ευαίσθητο, έχει γερή διαίσθηση, τρομερή ψυχική δύναμη,
μεγάλη αγάπη ειδικά για την οικογένειά της, βγάζει μια αφέλεια γοητευτική και συμπαθητική
και όλο αυτό προσπαθεί να διαχειριστεί ο καημένος ο ωροσκόπος της στον Ταύρο.

Όπου η λογική, η οργάνωση, η γνώση προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα και να ημερέψουν το πάθος της.

Οι Κριοί δεν ξέρουν το ψέμα αν και καταφεύγουν συχνά στη σιωπή για να μην προδωθούν.

Η αφροδίτη της στους Ιχθύες είναι το "αστέρι" του ωροσκοπίου της.
Τα άτομα με αφροδίτη στους Ιχθύες είναι εκείνα που ψάχνουν πάντα την αγνή αγάπη.
Είναι σκοπός της ζωής τους να την ζουν και να την βρίσκουν.
Είναι θείο δώρο για όσους την έχουν κοντά τους.
Και επειδή είναι πρακτικό άτομο, αυτή την αγάπη που νιώθει μέσα της, είναι ικανή να την δημιουργεί στη ζωή της.

Είναι άτομο που παντρεύεται από αγάπη και γάμος είναι η έκφραση για να δείξει στον άνθρωπό της πόσο τον αγαπά. Διαλέγει ένα άτομο που είναι έντιμο, ειλικρινή κι έξυπνο. Για να μπορεί να τον θαυμάζει πάντα ( Α.. ρε Γρούτε! ) Ειλικρινή και σταθερή σχέση.

Πετυχημένη επαγγελματικά σαν δασκάλα ( κόρη στέκει τούτο σάννα? ). Της αρέσει η επικοινωνία με τους άλλους, να διδάσκει, να εξηγεί, να μεταδίδει. Και να μαθαίνει και η ίδια συνέχεια νέα πράγματα.

Και γενικά... ξεροκέφαλη... Δεν συμβουλεύεται εύκολα τους άλλους. Ίσως μέχρι να αποφασίσει κάτι να το κάνει, αλλά άμα πάρει απόφαση..... πιιι.. τίποτα δεν τη σταματά.


Ο ωροσκόπος στον Ταύρο:

Συνήθως ο ωροσκόπος ταύρος δίνει μια όμορφη εξωτερική εμφάνιση, με έντονα μάτια και χείλη, συνήθως σκούρα επιδερμίδα και μέτριο ύψος. Εκπέμπει μια έντονη γλυκύτητα, εκτός και αν του πειράξεις κάτι που θεωρεί δικό του, όπου και γίνεται ταύρος σε υαλοπωλείο.
Έχει ανάγκη από σταθερές σχέσεις στην ζωή του για να μπορεί να λειτουργήσει διότι είναι ιδιαίτερα ανασφαλείς και οι αλλαγές τον αποδιοργανώνουν. Του αρέσει πολύ η επαφή με την φύση, το τραγούδι, το καλό φαγητό, οι εκδρομές με φίλους, τα όμορφα ρούχα, τα δώρα που δηλώνουν αγάπη…
Έχει έμφυτο ταλέντο στα οικονομικά, στο μαγείρεμα, στις τέχνες και στον έρωτα. Είναι ιδιαίτερα ερωτικός και του αρέσει να απολαμβάνει τον έρωτα. Είναι διαρκώς σε διάθεση να ερωτευτεί και να τα δώσει όλα.
Έχει έντονη σεξουαλικότητα την οποία εκφράζει με ευκολία και ξεχωριστό σεξαπίλ. Είναι σταθερός στις σχέσεις και του αρέσει να παρέχει ασφάλεια στο ταίρι του αλλά και να του την επιστρέφουν.


ε.. αυτα!

Χρόνια πολλά Γρουτούα μου!

υ.γ. όποιος θέλει αστρολογικές αναλύσεις, δημόσιο ρεζίλεμα ή πριβέ... ξέρεται που είναι το αστέρι μου ;-)

11

Καλημέρες!

Α.. πρέπει να κάμω πρόλογο;;; Νέο παιγνίδι στην μπογκόσφαιρα. Απαντώ τις ερωτήσεις της
Πρασινάδας και βάζω 11 δικές μου ερωτήσεις

1. Αν τα λεφτά δεν ήταν ζήτημα, τι επάγγελμα θα ήθελες να έκαμνες;; Αν τα λεφτά δεν ήταν ζήτημα... εν θα εδούλευκα! Ήταν να εξασκηθώ σε διάφορες τέχνες. Αν πάλι θα διάλεγα επάγγελμα, ίσως να είχα εκδοτικό οίκο.
2. Πως πίνεις τον καφέ σου; Εξαρτάται από τη διάθεσή μου. Αγαπημένος καφές γαλλικός με σιρόπι αμαρέττο. Άλλοτε σκέτος κι άμα έχω ανάγκη ενέργειας κυπριακός μέτριος διπλός.
3. Ποιό μερος θα ήθελες να επισκεφτείς τζαι γιατί; Θέλω να επισκεφτώ τα Ιωάννινα γιατί το έχω... τάμα.
4. Σε ποιά εποχη θα ήθελες να εζούσες; Σε ινδιάνικο καταυλισμό. ( τώρα εποχή και φυλή δεν έχω προτίμηση )
5. Ποιο ατομο θα ήθελες να συναντήσεις που κοντά τζαι τί θα του ελάλες; Εύκολη ερώτηση. Σάκηηηηηηηηηηηηηηηηηηη.
6. Αν εμπορούσες να θκιαλέξεις το ονομα σου το μικρό, ποιό ονομα θα εθκιάλεες; Όταν ήμουν μικρή εν μου άρεσκε το όνομά μου γιατί εν το είχαν πολλά άτομα που ήξερα. Δεν θα το άλλαζα. Πάει μου!
7. Ποιό ταλέντο θα ήθελες να είσhες που δεν έσhεις; Θα ήθελα να μπορούσα να κάμνω κατασκευές. Είμαι λίγο άτσαλη και δεν έχω πολλή υπομονή.
8. Πιστεύεις στην μοίρα; Πόσες μοίρες; 90? 180? Πιστεύω ότι αυτό που είμαστε επιρεάζει τις επιλογές μας. Άρα με κάποιο τρόπο πιστεύω.
9. Αν εμπορουσες να γυρίσεις τον χρονο πισω, τι δεν θα εξαναέκαμνες; Τα ίδια ...μπιμπ... θα έκανα. Μονίμως αδιόρθωτη!
10. Ποιά ειναι η αγαπημένη σου στιγμή της ημέρας; Η στιγμή που θα κοιμηθώωωω!
11. Πόσες ώρες την ημέρα κοιμάσαι; Εξαρτάται από τον διαθέσιμο χρόνο. Από 4 μέχρι 14. Συνήθως όμως 6 ώρες τις καθημερινές και 8 τα σκ.

Οι δικές μου ερωτήσεις:

1. Πιστεύεις στα ζώδια;
2. Ποιο δημιούργημα σου αγαπάς ιδιαίτερα;
3. Τι σε κάνει να ηρεμείς και να ξεχνάς τα πάντα;
4. Ποιος είναι ο μεγαλύτερος στόχος της ζωής σου;
5. Είσαι ευτυχισμένος/η; Γιατί;
6. Αν θα έκανες ένα πίνακα που θα σε εκφράζει, τι θα ζωγράφιζες;
7. Τι σε έχει κάνει να δακρίσεις;
8. Ποια τρέλα έχεις κάνει;
9. Αγαπημένη φράση;
10. Αγαπημένη λέξη;
11. Γιατί με διαβάζεις;

Κάνω πάσα σε 11 άτομα:

1. Twisted
2. Smili tora
3. Grouta
4. Nikos Lazarou
5. Nonis
6. Mikros Xeimaros
7. Sike
8. Neerie
9. Invictus
10. ruth_less
11. Patinios

Μαγικές στιγμές...

Είναι εκείνες οι στιγμές που υπάρχεις απλά....

Σε ένα χώρο μαγευτικό, που κουβαλά μέσα του κόπους, δημιουργία και μόχθο

Με ένα ποτήρι κόκκινο κρασάκι

και μια κανάτα ευαισθησία στην αγκάλη σου.

Με άτομα γνωστά κι αγαπημένα

κι άλλα που δεν είδες ποτέ μα ετούτη τη στιγμή δεν έχει καμιά σημασία.

Οντότητες, υπάρξεις, διαφορετικές

που γίνονται ένα!

Σαν στάλες βροχής που χορεύουν και πέφτουν στην άμμο....

I am...

I am speachless...
inside the magic of sweetness.

I am touched...
I giggle and I blush.

I am a fairy...
making circles, tasting blackberries.

I am walking...
as a giant in an endless field.

I am a dance...
breathless ignorance.

I am a fly...
black, disgusting, just go by.

I am alone...
in love's silly game, ho ho ho.

I am a song...
playing every dawn.

I am telling...
that I am wise and know spelling.

I am a laughter...
moving in a crowded theater.

I am to run...
but never start.

I am a play...
romantic and silly ones.

I am a pray...
coming out of God's say.

I still am ....

I want to ...

I want to speak...
but I have nothing to say.

I want to touch...
outside of myself.

I want to escape...
from the mind's control room.

I want to walk...
in fields of yellow flowers.

I want to dance...
in the beat of your arms.

I want to fly...
just above the sky.

I want to be...
alone, just me and me.

I want to sing...
like a legend in my dream.

I want to tell...
the wisdom's magic spell.

I want to cry...
when the evening goes by.

I want to run...
my life has just begun.

I want to play...
in a room of no mistakes.

I want to pray...
be here, don't go away.

I want to ....

Γράφω....

Σου γράφω πάλι από ανάγκη

η ώρα πέντε το πρωί

το μόνο πράγμα που χει μείνει

όρθιο στον κόσμο είσαι εσύ

τι να τις κάνω τις τιμές τους

τα λόγια τα θεατρικά

μες την οθόνη του μυαλού μου

χάρτινα είδωλα νεκρά

να μ' αγαπάς

όσο μπορείς να μ' αγαπάς.

Ίσως γι αυτό γράφω.

Ανάγκη επικοινωνίας.

Ανάγκη ψευδαίσθησης επικοινωνίας.

Ανάγκη να ακουμπήσω τα δάκτυλα στα πλήκτρα και να αρχίσουν το χορό τους.

Ανάγκη να ακουστώ

Ή καμιά φορά να φωνάξω δυνατά μέσα από τις βουβές συλλαβές.

Μα κυρίως γράφω για να κρυφτώ.

Να κρύψω τα πραγματικά μου συναισθήματα και σκέψεις πίσω από την οθόνη.

Να πλέξω πέπλα κυματιστά και να μεταμορφώσω αυτά που με παιδεύουν.

Να τα εκδικηθώ.

Και μετά να τα εκθέσω.

Λύτρωση δική μου. Πόνος δικός τους.

σε θέλω εδώ

γιατί η ζωή

με ένα σώμα δεν αρκεί

ότι κι αν γίνει

σε θέλω εδώ

σε θέλω εδώ

για να μπορώ να σε μισήσω

με το βλέμμα να σου δείξω

χωρίς να μιλήσω

τι θέλω να πω.

Ελευθερία

Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία.

Ελεύθερη. Αυτό ονειρευόμουν πάντα. Κύριος σκοπός της ύπαρξης μου.

Ονειρεύομαι πως είμαι νεράιδα. Τόσο ζωντανό είναι το όνειρο που δεν υπάρχει πια αμφιβολία.

Ανοίγω διάπλατα τα φτερά μου και πετάω στον ουρανό. Διασχίζω τα σύννεφα και φτάνω στο άστρο μου. Ένα μοναχικό άστρο, φτιαγμένο μόνο για μένα. Απόλυτη ελευθερία κίνησης, δράσης, σκέψης. Δεν υπάρχει κανείς εκεί να με εμποδίσει. Να μου χαλάσει τα όνειρα και τα κάστρα που φτιάχνω στην άμμο. Ναι! Το άστρο μου έχει θάλασσα. Μια θάλασσα μικρή σαν λιμνούλα.

Μα εδώ κάτω στη γη, η ελευθερία θέλει αρετή και τόλμη. Με αυτή ακριβώς τη σειρά, όπως το έγραψε ο σοφός ποιητής.

Μονίμως «ανάποδο πλάσμα», αναρχική, ασυμβίβαστη ύπαρξη απέκτησα την τόλμη πριν την αρετή. Κι αυτό ήταν δώρο και ανάθεμα. Φωτιά σε χέρια παιδικά.

Η ελευθερία δεν έλεγε να έρθει όσο κι αν την φώναξα. Ανέβηκα σε βράχους, ατένισα μακριά. Κολύμπησα σε ωκεανούς κι έκλαψα στο όνομά της. Και ξαναδιάβασα τα λόγια του ποιητή.

Αρετή.
Τόλμη.

Πήρα την Τόλμη από τα χέρια. Όμορφη, κοκκινομάλλα θεά με μέση λεπτή και πύρινα μαλλιά που καίνε. Κατέβηκα μαζί της στα έγκατα του νου, του αρχαίου ηφαιστείου. Της έδεσα τα χέρια με ρόδα, γιασεμιά. Κι αυτή με κοίταζε, βουβά.

Άνοιξα τις φτερούγες και βγήκα από εκεί. Γύρισα τη γη. Χάιδεψα τα ποτάμια και τις λιμνοθάλασσες. Μέσα απ’ τα σγουρά κλαδιά μιας λεμονιάς ανέτειλε η Αρετή και ζήτησε την Τόλμη.

Μα δεν την είχα πια. Κρύφτηκε κατάβαθα στο πάθος της καρδιάς μου.

Φώναξα δυνατά.

Κι η γη σείστηκε. Ξεχύθηκε η Τόλμη. Μέσα απ’ το βάθος των ματιών και τα καυτά φιλιά σου.

Counter reset

Είναι φορές που ψάχνω λέξεις. Διαβάζω. Ψάχνω. Δοκιμάζω. Παίζω. Ακούω.
Για να βρω αυτές που εκφράζουν αυτό που νιώθω μα δεν τολμώ να αρθρώσω.

Και είναι φορές που τις βρίσκω.

Μα άλλες, μου φαίνονται ξένες κι ανούσιες.

Επειδή ίσως δεν θέλω να μιλήσω. Θέλω να κραυγάσω.

Και η Κραυγή να σπάσει τη σιωΠή.

...

Εδώ κι ένα χρόνο προσπαθούσα να καταλάβω πως είναι η ζωή μετά τα 40.
Να εντοπίσω αυτό το διαφορετικό κάτι που κρύβει η αλλαγή δεκαετίας.

Τελικά.....
ακόλουθησα ( μάλλον ο ωροσκόπος μου φταίει )...
το counter reset!

Ξανα π' αρκείς!

Freedom from all commitments!
All mistakes!
All successes!
All feelings!
All complexes!

REstart from 1

υ.γ. λατρεύω την Αναγέννηση!

edit:
Η τούρτα του 1




edit 2:

http://www.youtube.com/watch?feature=endscreen&NR=1&v=aGSKrC7dGcY

Η κούκλα μου η Φωτεινή

Στέκεται υπομονετικά στο πιο χαμηλό ράφι, στη γωνιά του σαλονιού μου. Οι ξανθιές συνθετικές μπούκλες της και το λευκό φόρεμα φωτίζουν τα θαλασσιά μάτια και το περήφανο βλέμμα της.

- Χρόνια πολλά Φωτεινούλα.

Ξαπλώνω στο πάτωμα και την κοιτάω. Ξέρω πως χαίρεται ακόμα κι αν τα πλαστικά ροζ χείλη της δεν μου σκάνε κανένα χαμόγελο.

- Σήμερα που έχεις τα πρώτα γενέθλιά σου, θα σου πω μια ιστορία.

Της χαϊδεύω τα χέρια και ξεκινάω.

Έκλεινα τα 10 και ήμουν χαρούμενη γιατί μια ολόκληρη δεκαετία δεν είναι και ασήμαντη υπόθεση. Το σαλόνι της μαμάς, που πάντα ήταν κλειδωμένο, προστατευμένο από τη σκόνη και τις ζαβολιές μας, είχε γεμίσει από κόσμο και νοστιμιές. Τα κεριά στην τούρτα δεν είχαν ανάψει ακόμη. Χάζευα το ζαχαρένιο κόκκινο τριαντάφυλλο στο κέντρο της, όταν κτύπησε το κουδούνι. Έτρεξα κι άνοιξα την ξύλινη σκαλιστή πόρτα. Ο νονός μου κρατούσε ένα πελώριο κουτί στολισμένο με ένα ροζ φιόγκο. Έμεινα άφωνη και δεν θυμάμαι καν αν τον χαιρέτησα.

Με αγκάλιασε και με φίλησε στο μάγουλο. – Χρόνια πολλά μικρή μου! Πόσο ψήλωσες από την τελευταία φορά που σε είδα.

Όλοι έτρεξαν και τον καλωσόρισαν, μιας και η δουλειά του στην Αφρική τον κρατούσε καιρό μακριά μας.

Με ένα φύσημα έσβησα τα κεριά. Προσπέρασα ευχές, χέρια κι αγκαλιές και βρέθηκα μπροστά στο κουτί.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που την πήρα στα χέρια μου. Ήταν μια πανέμορφη κούκλα ντυμένη με δανδέλες. Αυτό που την έκανε όμως ξεχωριστή ήταν το μυστικό στην πλάτη της. Ένα κουμπάκι την έκανε να μιλά και να τραγουδά κι ένα άλλο να περπατάει.

Οι φίλες μου έτρεξαν τριγύρω μου και την θαύμαζαν. Ίσως να ζήλευαν κιόλας.

Μεγάλωνα και είχα εκείνη. Μια ξεχωριστή ύπαρξη. Δική μου. Ένα θησαυρό που γέμισε όλες τις μοναχικές στιγμές.

- Τα χρόνια πέρασαν, Φωτεινή και δεν θυμάμαι τι απέγιναν η κούκλα κι εκείνο το ανέμελο κορίτσι που την κρατούσε αγκαλιά.


Σηκώθηκα από το πάτωμα και πήρα στα χέρια μου το κουτί που ήταν κρυμμένο κάτω από το ριγέ μαξιλαράκι του καναπέ. Έβγαλα από μέσα μια μικρή κουκλίτσα με καστανές πλεξούδες και την έβαλα προσεκτικά δίπλα στην Φωτεινή.

- Για να έχεις κι εσύ μια ξεχωριστή ύπαρξη, δική σου. Ένα θησαυρό που θα σου γεμίσει τη μοναξιά σου. Χρόνια πολλά.


________


Ένα κείμενο που έχει μπει ξανά... απλά αυτές τις μέρες νιώθω την ανάγκη για να τραβάω νήματα από μέσα μου, από το Πριν, από πράγματα που έχουν αξία για μένα κι όμως έχουν μείνει στην γωνίτσα τους.