Ακολούθησα την υπέροχη ιδέα του Ιθάκη-man
και κάνω ένα ταξίδι στις αναρτήσεις της χρονιάς που πέρασε.
Ιανουάριος 2011
Ο Ιππότης
Άνοιξε το κρυφό συρτάρι στο βάθος του ερμαριού και ανέσυρε δυο σπαθιά. Ένα χρυσό κι ένα ασημένιο. Τα μύρισε. Του έφεραν αναμνήσεις μάχης, δόξας, πάθους, έντασης, τιμής, αξιοπρέπειας, δύναμης. Πάνω από όλα Δύναμης.
( Η χρονιά ξεκίνησε Δυναμικά κι Επιθετικά )
Φεβρουάριος 2011
Μαθήματα 04/02/11
1. Άμα κάνεις replay όσα έζησες στο μυαλό σου, τότε χάνεις το δρόμο. Γι αυτό, άνοιξε τα μάτια σου και κοίτα καλά μπροστά σου.
( Εσαραντάρησα για να αρχίσω να παίρνω μαθήματα ζωής )
Μάρτιος 2011
Άνοιξη
Κι όμως η ευτυχία είναι ουσία, είναι άυλη, ρευστή, αλλάζει μορφές, ονόματα, ταμπέλες, χώρο διαμονής. Κι όταν τη νιώθω δεν χρειάζομαι τίποτα άλλο. Ίσως μόνο ένα λουλουδάτο φόρεμα, σαν αντικατοπτρισμό των συναισθημάτων... Ίσως...
( Σημ. Να θυμηθώ να αγοράσω ένα λουλουδάτο φόρεμα την επόμενη άνοιξη )
Απρίλης 2011
( Τον Απρίλη έπεσε σιωπή. Αναρτήσεις σε βιντεάκια )
Μάιος 2011
Δυόσμος
Η φύση αγαπά με πολλά φέτος!
Η γλάστρα μου με τον δκιόσμη γεμώνει συνέχειαν.
Μόνο να την θωρώ τζιαι να την μυρίζουμε, γεμώνει η καρκιά μου!
( Ευτυχώς η μυρωδιά έσπασε τη σιωπή )
Ιούνιος 2011
Χρήσεις ενός καμένου γλόμπου
( Άμα μπλέξει το πλάσμα με Ταύρους μάνα μου…. )
Ιούλιος 2011
…
Έρημος η καρδιά μου που ταξιδεύει κάπου. Σε ένα φάκελο κλειστό.
( Επέρασεν τζιαι τούτον )
Αύγουστος 2011
Σεξουαλικές συναστρίες ζωδίων
( Εν η εμμονή στα αστρολογικά; Εν η έλλειψη; Τι σημασία έχει; Επιμορφωθήκατε πάλε )
Σεπτέμβρης 2011
When you start to move it.
I like to move it move it!
( Το highlight της χρονιάς )
Οκτώβρης 2011
Τέλος Εποχής
Φέτος επεθύμησα το χειμώνα. Νιώθω ότι μου πάει. Χειμώνας. Κρύο. Απομόνωση.
Τέλος εποχής.
( Όι γιε μου. Εν πάω καλά! Άκου επεθύμησα το χειμώνα;;;;; )
Νοέμβρης 2011
Feel like a woman
Η Σμιλί έκαμε το θαύμα της!
Αγόρασα σμιλί, μαλλιά, επήα στη μάνα μου τζιαι λαλώ της:
- Ήρτα! Άτε μάθε με να κάμνω σμιλί.
- Μα αφού ξέρεις, έκαμνες που ήσουν στο δημοτικό! ( ντόινγκ )
Τελικά το σμιλί εν σαν το ποδήλατο. Εν το ξεχάνεις. Σε λίγη ώρα θυμήθηκα πως πλέκω.
( Άτε ρε; Μα μόνο 2 μήνες έχει που σμιλεύκω;;; Έφτιαξα 3 κασκόλ κι.. ένα κασκόλ του χριστουγεννιάτικου δέντρου )
Δεκέμβρης 2011
Νεραϊδοκόρη
Η νεραϊδοκόρη μου έκαμεν μου μιαν έκπληξη σήμερα!
Έγινε blogger!!!
Yes , Yes, Yes!!!
( Είμαι χαζομαμά. Τελεία. )
Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011
Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011
Τέλος χρονιάς...
29 Δεκεμβρίου σήμερα.
Καιρός να ετοιμάζομαι για το τέλος της χρονιάς και για να δεχτώ την καινούργια.
Και οι θεωρίες που διαβάζω τελευταία, δεν είμαι ακόμα σίγουρη αν τις ασπάζομαι, λένε ότι πρέπει να κάνω χώρο. Να δημιουργήσω κενό για να έρθει κάτι νέο.
Να σου πω την αλήθεια, για μένα είναι απλά μια καλή δικαιολογία. Τρόπος να εκφράσω πιο ευγενικά δηλαδή, την τάση μου να ρίχνω μαύρη πέτρα πίσω μου και να πηγαίνω γι' άλλα.
Εκ φύσεως υποθέτω.
Εκ αστρολογικής φύσεως θα έλεγα καλύτερα.
Έτσι σήμερα ξύπνησα ( μετά από μια ώρα πάλεμα με το ξυπνητήρι και τα μαξιλάρια ) κουρτισμένη.
Το πρώτο που έκανα ήταν να σβήσω από το κινητό μου 3 φωτογραφίες. Απο εκείνες που είναι σύνδεσμοι αναμνήσεων και που δεν μπορούν να τραβηχτούν ποτέ ξανά. Έλεγα ότι δεν θα μπορούσα ποτέ να τις σβήσω, κι όμως! Η μανία του να δημιουργήσω κενό, τις τελευταίες μέρες έγινε εμμονή. Αλλαγή οπτική γωνίας, αλλαγή κινήτρων κι όλα γίνονται!
Σκέφτομαι... ( ξέρω τουλάχιστον μια που θα ανατριχιάσει ) να πετάξω πράγματα από την αποθήκη το απόγευμα. Είναι από τις πιο κουραστικές και συνάμα λυτρωτικές διαδικασίες.
Δεν ξέρω αν θέλω να διώξω τίποτα άλλο. Αν σκεφτώ κάτι θα στο πω!
Καιρός να ετοιμάζομαι για το τέλος της χρονιάς και για να δεχτώ την καινούργια.
Και οι θεωρίες που διαβάζω τελευταία, δεν είμαι ακόμα σίγουρη αν τις ασπάζομαι, λένε ότι πρέπει να κάνω χώρο. Να δημιουργήσω κενό για να έρθει κάτι νέο.
Να σου πω την αλήθεια, για μένα είναι απλά μια καλή δικαιολογία. Τρόπος να εκφράσω πιο ευγενικά δηλαδή, την τάση μου να ρίχνω μαύρη πέτρα πίσω μου και να πηγαίνω γι' άλλα.
Εκ φύσεως υποθέτω.
Εκ αστρολογικής φύσεως θα έλεγα καλύτερα.
Έτσι σήμερα ξύπνησα ( μετά από μια ώρα πάλεμα με το ξυπνητήρι και τα μαξιλάρια ) κουρτισμένη.
Το πρώτο που έκανα ήταν να σβήσω από το κινητό μου 3 φωτογραφίες. Απο εκείνες που είναι σύνδεσμοι αναμνήσεων και που δεν μπορούν να τραβηχτούν ποτέ ξανά. Έλεγα ότι δεν θα μπορούσα ποτέ να τις σβήσω, κι όμως! Η μανία του να δημιουργήσω κενό, τις τελευταίες μέρες έγινε εμμονή. Αλλαγή οπτική γωνίας, αλλαγή κινήτρων κι όλα γίνονται!
Σκέφτομαι... ( ξέρω τουλάχιστον μια που θα ανατριχιάσει ) να πετάξω πράγματα από την αποθήκη το απόγευμα. Είναι από τις πιο κουραστικές και συνάμα λυτρωτικές διαδικασίες.
Δεν ξέρω αν θέλω να διώξω τίποτα άλλο. Αν σκεφτώ κάτι θα στο πω!
Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011
Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011
Secret Santa - Santa Claus is coming to Town
Φόρεσα τα Αγιοβασιλιάτικα....
Για να σου χαρίσω μαγεία...
Να σου θυμίσω ότι αυτή είναι πάντα κρυμμένη στα μικρά κι απλά...
Σε ένα παραμύθι....
Ένα ποίημα ...
Οδυσσέας Ελύτης
Από το Άξιον Εστί: Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική
Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική.
το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου...
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου...
Εκεί σπάροι και πέρκες
ανεμόδαρτα ρήματα
ρεύματα πράσινα μες στα γαλάζια
όσα είδα στα σπλάχνα μου ν' ανάβουνε
σφουγγάρια, μέδουσες
με τα πρώτα λόγια των Σειρήνων
όστρακα ρόδινα με τα πρώτα μαύρα ρίγη...
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα μαύρα ρίγη...
Εκεί ρόδια, κυδώνια
θεοί μελαχρινοί, θείοι κ' εξάδελφοι
το λάδι αδειάζοντας μες στα πελώρια κιούπια.
Και πνοές από τη ρεματιά ευωδιάζοντας
λυγαριά και σχίνο
σπάρτο και πιπερόριζα
με τα πρώτα πιπίσματα των σπίνων
ψαλμωδίες γλυκές με τα πρώτα-πρώτα Δόξα Σοι...
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα-πρώτα Δόξα Σοι!..
Εκεί δάφνες και βάγια
θυμιατό και λιβάνισμα
τις πάλες ευλογώντας και τα καριοφίλια
στο χώμα το στρωμένο με τ' αμπελομάντιλα ,
κνίσες, τσουγκρίσματα
και Χριστός Ανέστη
με τα πρώτα σμπάρα των Ελλήνων!
Αγάπες μυστικές με τα πρώτα λόγια του Ύμνου...
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα λόγια του "Ύμνου !..
Ένα πίνακα ...
Κάποιες φωτογραφίες ...
Σε ένα τραγούδι ...
Αυτό το τραγούδι που ζήτησες να το χαρίσουμε σε κάποιον, ένα γάτο, ένα σκύλο...
Δεν έχω ούτε γάτο, ούτε σκύλο,
έτσι το φύλαξα
και το χαρίζω σε ένα mishiaro!
Καλά Χριστούγεννα!
Ζήσε τη μαγεία σε κάθε στιγμή σου!
Μείνε δημιουργικός κι αυθεντικός!
Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011
Προσγείωση
Απάντηση στη Μάνα.
Αυτό τον καιρό περνώ κάποιες μέρες που τις ονομάζω άσχημες. Κι ευτυχώς έμαθα ότι κάνω υπομονή και κάποτε περνάνε. κι αν δεν περάσουν so what?
Είναι μέρες που δεν πετώ στον νεραϊδένιο μου κόσμο. Βλέπω γύρω μου προβλήματα, άλλα δικά μου κι άλλα όχι. Βλέπω τα κακά του χαρακτήρα μου να σκορπίζονται γύρω μου, να διαλύονται και να μπορούν να επιρεάσουν.
Βλέπω μέσα από τα νεραϊδένια μου μάτια, πιο μακριά. Βλέπω κύκλους. Καιρός του σπείρειν και καιρός του θερίσειν.
Και βλέπω γύρω μου τάσεις καταστροφής, τις αντιλαμβάνομαι σαν φυσικό επακόλουθο, πορεία του κύκλου.
Κι όμως άμα είσαι μέρος του κύκλου και μέρος της φθοράς, όποιας φθοράς, νιώθεις τόσο έντονα τη γεύση της στο στόμα σου που δεν μπορείς να το ανοίξεις.
Ανάμεσα στο είμαι άνθρωπος και πρέπει να επιβιώσω
και στο είμαι ψυχή, νεράιδα, ανοίκω στο άυλο κι εκεί πετάω.
Σαν αεροπλανάκι που πάει να πετάξει, κάθεται, ξανα προσπάθεια , ξανά κάτω.
Ανάμεσα στις έννοιες για τα παιδιά μου, το μέλλον τους.... και τους προβληματισμούς και τα ψιριάσματα μου και στα άρθρα που διαβάζω ότι κόσμος στην Ελλάδα κι αλλού εγκαταλείπει τα παιδιά του σε ιδρύματα επειδή δεν έχει να τα ταϊσει.
Προβληματισμούς για το ίντερνετ, το πόσο καλά περνάμε και για τον εθισμό που μας κάνει να ξεχνάμε το ρυθμό της ζωής μας. ξεχάσαμε τη ζωή χωρίς chatting.
Στιγμές αλληλεπιδράσης γεμάτες υστεροβουλία και αδιαφορία.
Κι εγώ λυγίζω... γίνομαι ανθρώπινη όπως λέτε κάποιοι... μα για λίγο....
Τα Χριστούγεννα είναι κοντά και ο Χριστούλης θα μου γυαλίσει ακόμα μια φορά τα φτεράκια μου κι όλα θα πάνε καλά....
Αυτό τον καιρό περνώ κάποιες μέρες που τις ονομάζω άσχημες. Κι ευτυχώς έμαθα ότι κάνω υπομονή και κάποτε περνάνε. κι αν δεν περάσουν so what?
Είναι μέρες που δεν πετώ στον νεραϊδένιο μου κόσμο. Βλέπω γύρω μου προβλήματα, άλλα δικά μου κι άλλα όχι. Βλέπω τα κακά του χαρακτήρα μου να σκορπίζονται γύρω μου, να διαλύονται και να μπορούν να επιρεάσουν.
Βλέπω μέσα από τα νεραϊδένια μου μάτια, πιο μακριά. Βλέπω κύκλους. Καιρός του σπείρειν και καιρός του θερίσειν.
Και βλέπω γύρω μου τάσεις καταστροφής, τις αντιλαμβάνομαι σαν φυσικό επακόλουθο, πορεία του κύκλου.
Κι όμως άμα είσαι μέρος του κύκλου και μέρος της φθοράς, όποιας φθοράς, νιώθεις τόσο έντονα τη γεύση της στο στόμα σου που δεν μπορείς να το ανοίξεις.
Ανάμεσα στο είμαι άνθρωπος και πρέπει να επιβιώσω
και στο είμαι ψυχή, νεράιδα, ανοίκω στο άυλο κι εκεί πετάω.
Σαν αεροπλανάκι που πάει να πετάξει, κάθεται, ξανα προσπάθεια , ξανά κάτω.
Ανάμεσα στις έννοιες για τα παιδιά μου, το μέλλον τους.... και τους προβληματισμούς και τα ψιριάσματα μου και στα άρθρα που διαβάζω ότι κόσμος στην Ελλάδα κι αλλού εγκαταλείπει τα παιδιά του σε ιδρύματα επειδή δεν έχει να τα ταϊσει.
Προβληματισμούς για το ίντερνετ, το πόσο καλά περνάμε και για τον εθισμό που μας κάνει να ξεχνάμε το ρυθμό της ζωής μας. ξεχάσαμε τη ζωή χωρίς chatting.
Στιγμές αλληλεπιδράσης γεμάτες υστεροβουλία και αδιαφορία.
Κι εγώ λυγίζω... γίνομαι ανθρώπινη όπως λέτε κάποιοι... μα για λίγο....
Τα Χριστούγεννα είναι κοντά και ο Χριστούλης θα μου γυαλίσει ακόμα μια φορά τα φτεράκια μου κι όλα θα πάνε καλά....
Another bit of christmas
Merry CHRISTMAS!!!!
IF A FAT GUY GRABS YOU AND PUTS YOU IN A BAG,
DON'T WORRY,
I TOLD SANTA I WANTED A GOOD FRIEND FOR CHRISTMAS!
IF A FAT GUY GRABS YOU AND PUTS YOU IN A BAG,
DON'T WORRY,
I TOLD SANTA I WANTED A GOOD FRIEND FOR CHRISTMAS!
Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011
Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011
Γυμνά πόδια
Κλείδωσε τη γυάλινη πόρτα του καταστήματος παπουτσιών. Έβαλε τα κλειδιά προσεκτικά στο τσεπάκι της ροζ τσάντας και προχώρησε προς τα δεξιά. Αφού πέρασε μπροστά από το χρυσοχοείο «Το Χρυσό Φλουρί» και το «Σνακ Ο Θανάσης», κοίταξε χαμογελώντας την πινακίδα που έγραφε «Λογιστικό Γραφείο - Το γερό πουγκί». Διέκρινε το ανοιχτό παράθυρο. Επιβράδυνε το βήμα της και τα ροζ τακούνια ακούμπησαν αθόρυβα το πεζοδρόμιο. Ένας μεσήλικας περαστικός κόντεψε να πέσει πάνω της. Γκρίνιαξε, κούνησε το αριστερό του χέρι κυκλικά και την προσπέρασε αφού της έριξε μια λοξή εξεταστική ματιά. «Ξανθή!», θα χλεύασε από μέσα του.
Κοντοστάθηκε και κοίταξε μέσα από το παραθύρι. Ήταν σκυμμένος πάνω από ένα σωρό χαρτιά. Το χέρι του στήριζε το κεφάλι και ζήλεψε τα δάκτυλα που κρύφτηκαν μέσα στα σγουρά κατάμαυρα μαλλιά. Τα μάτια της ταξίδεψαν στο αρρενωπό πρόσωπο και σκόνταψαν στο σχήμα των χειλιών. Το βλέμμα της παγιδεύτηκε από το κοκκινωπό χρώμα τους και προσπάθησε να φανταστεί την υφή και τη γεύση τους. Ξαφνικά, τα μαύρα μάτια του καρφώθηκαν στις γαλάζιες λίμνες των δικών της κι εκείνη τα έχασε. Έμοιαζε με παιδί που το τσάκωσαν να κλέβει γλυκό από το βάζο. Χαμήλωσε τα μάτια και περπάτησε γοργά προς το αυτοκίνητό της.
Έφτασε στο σπίτι της σαν κυνηγημένη. Διπλοκλείδωσε την πόρτα και σωριάστηκε στο βελούδινο μπορντό καναπέ. Ανάσανε με ανακούφιση κι έκλεισε τα μάτια. Η μορφή του σχηματίστηκε στον καμβά των κλειστών βλεφάρων κι αχνογέλασε.
Ήταν μεσημέρι της επομένης μέρας και το κατάστημα ήταν γεμάτο κόσμο. Τον είδε να μπαίνει και να δείχνει σε μια πωλήτρια ένα ζευγάρι παπούτσια.
- Στέλλα, φώναξε η πωλήτρια. Φέρε σε παρακαλώ στον κύριο το Ε568 σε καφέ ανοιχτό, νούμερο 44.
Εκείνος καθόταν στον καναπέ του καταστήματος με γυμνά πόδια κι εκείνη κρατούσε το παπούτσι στα χέρια της. Θυμήθηκε τη Σταχτοπούτα και σκέφτηκε ότι στη σύγχρονη εποχή όπου οι ρόλοι αντιστρέφονται, κάπως έτσι θα έμοιαζε το παραμύθι.
- Ορίστε, πρέπει να σας κάνει το μέγεθος, είπε, σε μια προσπάθεια να συνέλθει από την ονειροπόληση.
Τον βοήθησε να το δοκιμάσει και μη μπορώντας να ελέγξει τα δάκτυλά της, τα άφησε να γλιστρήσουν απαλά στο δέρμα του και τα ακροδάχτυλα ανίχνευσαν το σχήμα του αστραγάλου του.
- Είναι πολύ άνετα, είπε εκείνος κοιτάζοντας τα παπούτσια στον καθρέφτη. Θα τα πάρω.
Κλείδωσε και τούτο το βράδυ το κατάστημα και ακολούθησε την ίδια διαδρομή. Την περίμενε στην είσοδο του λογιστικού γραφείου.
- Στέλλα! Της φώναξε και αυτή ξαφνιάστηκε. Είναι πολύ κομψά παπούτσια. Άπλωσε το πόδι του και καμάρωσε το παπούτσι.
- Ναι σίγουρα είναι! Γέλασε εκείνη. Τα μοντέλα που εισάγουμε είναι επιλεγμένα.
- Ξέχασα να σου συστηθώ. Είμαι ο Αργύρης. Έλεγα να δοκιμάσω την αντοχή τους στο περπάτημα. Τι λες για μια βόλτα μέχρι το λιμάνι;
Η λογική και οι κανόνες για κάποιο λόγο δεν διαμαρτυρήθηκαν. Ίσως τα αυτιά της είχαν κλείσει από τη μαγεία του έρωτα και δεν μπορούσε να ακούσει τίποτα πέρα από τη ζεστή φωνή του.
Κοιτάζοντας τις βάρκες, κουρνιασμένη στην τρυφερή αγκαλιά του, διαπίστωσε ότι έπασχε από έλλειψη φαντασίας. Όσο κι αν προσπάθησε να φανταστεί το άγγιγμά του δεν πλησίασε καθόλου την πραγματικότητα. Η υφή των χειλιών του έμοιαζε με πέταλα σκούρων κόκκινων τριαντάφυλλων, η γεύση με γλυκό βερίκοκο και τα φιλιά με ανθισμένα γιασεμιά.
Η αυγή φώτισε τα καινούργια όνειρά τους. Κι η θάλασσα έστειλε ένα καραβάκι γεμάτο ελπίδα για να συντροφεύει τη χαρά τους.
Κοντοστάθηκε και κοίταξε μέσα από το παραθύρι. Ήταν σκυμμένος πάνω από ένα σωρό χαρτιά. Το χέρι του στήριζε το κεφάλι και ζήλεψε τα δάκτυλα που κρύφτηκαν μέσα στα σγουρά κατάμαυρα μαλλιά. Τα μάτια της ταξίδεψαν στο αρρενωπό πρόσωπο και σκόνταψαν στο σχήμα των χειλιών. Το βλέμμα της παγιδεύτηκε από το κοκκινωπό χρώμα τους και προσπάθησε να φανταστεί την υφή και τη γεύση τους. Ξαφνικά, τα μαύρα μάτια του καρφώθηκαν στις γαλάζιες λίμνες των δικών της κι εκείνη τα έχασε. Έμοιαζε με παιδί που το τσάκωσαν να κλέβει γλυκό από το βάζο. Χαμήλωσε τα μάτια και περπάτησε γοργά προς το αυτοκίνητό της.
Έφτασε στο σπίτι της σαν κυνηγημένη. Διπλοκλείδωσε την πόρτα και σωριάστηκε στο βελούδινο μπορντό καναπέ. Ανάσανε με ανακούφιση κι έκλεισε τα μάτια. Η μορφή του σχηματίστηκε στον καμβά των κλειστών βλεφάρων κι αχνογέλασε.
Ήταν μεσημέρι της επομένης μέρας και το κατάστημα ήταν γεμάτο κόσμο. Τον είδε να μπαίνει και να δείχνει σε μια πωλήτρια ένα ζευγάρι παπούτσια.
- Στέλλα, φώναξε η πωλήτρια. Φέρε σε παρακαλώ στον κύριο το Ε568 σε καφέ ανοιχτό, νούμερο 44.
Εκείνος καθόταν στον καναπέ του καταστήματος με γυμνά πόδια κι εκείνη κρατούσε το παπούτσι στα χέρια της. Θυμήθηκε τη Σταχτοπούτα και σκέφτηκε ότι στη σύγχρονη εποχή όπου οι ρόλοι αντιστρέφονται, κάπως έτσι θα έμοιαζε το παραμύθι.
- Ορίστε, πρέπει να σας κάνει το μέγεθος, είπε, σε μια προσπάθεια να συνέλθει από την ονειροπόληση.
Τον βοήθησε να το δοκιμάσει και μη μπορώντας να ελέγξει τα δάκτυλά της, τα άφησε να γλιστρήσουν απαλά στο δέρμα του και τα ακροδάχτυλα ανίχνευσαν το σχήμα του αστραγάλου του.
- Είναι πολύ άνετα, είπε εκείνος κοιτάζοντας τα παπούτσια στον καθρέφτη. Θα τα πάρω.
Κλείδωσε και τούτο το βράδυ το κατάστημα και ακολούθησε την ίδια διαδρομή. Την περίμενε στην είσοδο του λογιστικού γραφείου.
- Στέλλα! Της φώναξε και αυτή ξαφνιάστηκε. Είναι πολύ κομψά παπούτσια. Άπλωσε το πόδι του και καμάρωσε το παπούτσι.
- Ναι σίγουρα είναι! Γέλασε εκείνη. Τα μοντέλα που εισάγουμε είναι επιλεγμένα.
- Ξέχασα να σου συστηθώ. Είμαι ο Αργύρης. Έλεγα να δοκιμάσω την αντοχή τους στο περπάτημα. Τι λες για μια βόλτα μέχρι το λιμάνι;
Η λογική και οι κανόνες για κάποιο λόγο δεν διαμαρτυρήθηκαν. Ίσως τα αυτιά της είχαν κλείσει από τη μαγεία του έρωτα και δεν μπορούσε να ακούσει τίποτα πέρα από τη ζεστή φωνή του.
Κοιτάζοντας τις βάρκες, κουρνιασμένη στην τρυφερή αγκαλιά του, διαπίστωσε ότι έπασχε από έλλειψη φαντασίας. Όσο κι αν προσπάθησε να φανταστεί το άγγιγμά του δεν πλησίασε καθόλου την πραγματικότητα. Η υφή των χειλιών του έμοιαζε με πέταλα σκούρων κόκκινων τριαντάφυλλων, η γεύση με γλυκό βερίκοκο και τα φιλιά με ανθισμένα γιασεμιά.
Η αυγή φώτισε τα καινούργια όνειρά τους. Κι η θάλασσα έστειλε ένα καραβάκι γεμάτο ελπίδα για να συντροφεύει τη χαρά τους.
Καθρεφτίσματα
Ποτέ δεν υποψιάστηκα όταν έγραφα αυτό σε κάποιο κείμενο:
Σε κατάλαβα τρελή πανούργα ζωή.
Θα σε ονομάσω "Κυρία Σημασία".
Το μόνο που θες είναι η προσοχή μου. Μου τάζεις χίλια μύρια κύματα,
μεταξωτά σεντόνια και πλήθος αγέρωχα πουλιά στον κόρφο της ψυχής μου.
Μα σε τσάκωσα "Κυρία Σημασία".
ουσιαστικά εννοούσα αυτό:
p.s. Ναι κάποτε χρειάζονται τα καθρεφτίσματα ... τα χαστούκια... η συνειδητοποίηση.... το να δουμε φανερά αυτό που ξέρουμε πως κρύβουμε μέσα μας.
Σε κατάλαβα τρελή πανούργα ζωή.
Θα σε ονομάσω "Κυρία Σημασία".
Το μόνο που θες είναι η προσοχή μου. Μου τάζεις χίλια μύρια κύματα,
μεταξωτά σεντόνια και πλήθος αγέρωχα πουλιά στον κόρφο της ψυχής μου.
Μα σε τσάκωσα "Κυρία Σημασία".
ουσιαστικά εννοούσα αυτό:
p.s. Ναι κάποτε χρειάζονται τα καθρεφτίσματα ... τα χαστούκια... η συνειδητοποίηση.... το να δουμε φανερά αυτό που ξέρουμε πως κρύβουμε μέσα μας.
Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011
Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011
Νεραϊδοκόρη
Wow!!! Wow!!! Wow!!!
Είμαι πολλά ενθουσιασμένη, συγκινημένη.
Κάτι που αναφερα κάποτε σε ένα ποστ μου είναι ότι έχω μια νεραϊδοκόρη, τη Ράνα.
Όχι δεν την γέννησα!
Πήρα το μαγικό μου ραβδάκι, έκανα τα τσιλιγκ γλιγκ γλογκ μαγικά μου και είπα:
- Θέλεις, δεν θέλεις από σήμερα είσαι κόρη μου!
Κι όπως λένε " το μήλο κάτω από τη μηλιά"
Ή το "ρούχα μαζί που πλύθηκαν κι έχουνε γίνει ροζ"
ή "καλά να πάθεις, σαν μεν κάμνεις παρέα με νεράιδες"
ή επέλλανες μας με τόοοοοσες κουβέντες για τους τέλειους bloggers και τα τέλεια blogs
η νεραϊδοκόρη μου έκαμεν μου μιαν έκπληξη σήμερα!
Έγινε blogger!!!
Yes , Yes, Yes!!!
Τώρα αυτό δεν ξέρω αν μετρά στις καλές πράξεις ( για να το συνδέσω με το προηγούμενο μου ποστ ). Ή γι αυτές που θα πάω στην κόλαση ( Αν σκεφτείς ότι με ενημέρωσε για τη δημιουργεία του με τον τίτλο: Have I lost my mind? )
Γι αυτήν δεν μπορώ να πω πολλά... ουπς λάθος.. δεν μπορώ να πω λίγα. Θα έγραφα για ώρες, μέρες.
Το μόνο που μπορώ να πω εν συντομία είναι ότι είμαι ένας από τους τυχερούς ανθρώπους που την έχω στη ζωή μου.
( I am a proud fairy-mother! )
Επέλεξε να γράφει στα αγγλικά, για τους αγγλόφωνους αναγνώστες της.
Αλλά τα σχόλια στο μπλογκ της μπορεί να είναι και στις δυο γλώσσες.
Θα χαρώ να την καλοσωρίσετε :-) για να της δώσουμε θάρρος να συνεχίσει :-)
Ράνα
Είμαι πολλά ενθουσιασμένη, συγκινημένη.
Κάτι που αναφερα κάποτε σε ένα ποστ μου είναι ότι έχω μια νεραϊδοκόρη, τη Ράνα.
Όχι δεν την γέννησα!
Πήρα το μαγικό μου ραβδάκι, έκανα τα τσιλιγκ γλιγκ γλογκ μαγικά μου και είπα:
- Θέλεις, δεν θέλεις από σήμερα είσαι κόρη μου!
Κι όπως λένε " το μήλο κάτω από τη μηλιά"
Ή το "ρούχα μαζί που πλύθηκαν κι έχουνε γίνει ροζ"
ή "καλά να πάθεις, σαν μεν κάμνεις παρέα με νεράιδες"
ή επέλλανες μας με τόοοοοσες κουβέντες για τους τέλειους bloggers και τα τέλεια blogs
η νεραϊδοκόρη μου έκαμεν μου μιαν έκπληξη σήμερα!
Έγινε blogger!!!
Yes , Yes, Yes!!!
Τώρα αυτό δεν ξέρω αν μετρά στις καλές πράξεις ( για να το συνδέσω με το προηγούμενο μου ποστ ). Ή γι αυτές που θα πάω στην κόλαση ( Αν σκεφτείς ότι με ενημέρωσε για τη δημιουργεία του με τον τίτλο: Have I lost my mind? )
Γι αυτήν δεν μπορώ να πω πολλά... ουπς λάθος.. δεν μπορώ να πω λίγα. Θα έγραφα για ώρες, μέρες.
Το μόνο που μπορώ να πω εν συντομία είναι ότι είμαι ένας από τους τυχερούς ανθρώπους που την έχω στη ζωή μου.
( I am a proud fairy-mother! )
Επέλεξε να γράφει στα αγγλικά, για τους αγγλόφωνους αναγνώστες της.
Αλλά τα σχόλια στο μπλογκ της μπορεί να είναι και στις δυο γλώσσες.
Θα χαρώ να την καλοσωρίσετε :-) για να της δώσουμε θάρρος να συνεχίσει :-)
Ράνα
Καλημέρα
Κάποιος έγραψε στο facebook αυτό, ψες:
Λίγο πριν φύγει η μέρα...
θα ήθελα να σκεφτώ, πόσες καλοσύνες μπορούσα να είχα κάνει, και δεν τα κατάφερα.
Ευτυχώς, από αύριο, μας δίνετε η δυνατότητα και πάλι.
Ας μην την χάσω.
Διαβάζοντάς το, πρωί πρωί, έδωσε νόημα στη μέρα μου!
Η δυνατότητα καλοσύνης σε μια μέρα, γεμίζει τόσο πολύ την ύπαρξη που δεν χρειάζεται να ψάξω για τίποτα άλλο.
( καλά.. ίσως τι θα φάω, τι καφέ θα παραγγείλω, το μάθημα χορού, τι θα πω, αν θα περάσω καλά, αν θα προλάβω να κάνω καμοιά δουλειά, αν θα διαβάσω λίγο, αν θα κοιμηθώ νωρίς, λίγο αν θα στεναχωρηθώ, αν θα χαρώ, αν θα παίξω, αν είναι καλά τα μαλλιά μου σήμερα, κτλ κτλ ... Μα... έχω τη δυνατότητα καλοσύνης... και μπορώ απλά να την κάνω πράξη )
Λίγο πριν φύγει η μέρα...
θα ήθελα να σκεφτώ, πόσες καλοσύνες μπορούσα να είχα κάνει, και δεν τα κατάφερα.
Ευτυχώς, από αύριο, μας δίνετε η δυνατότητα και πάλι.
Ας μην την χάσω.
Διαβάζοντάς το, πρωί πρωί, έδωσε νόημα στη μέρα μου!
Η δυνατότητα καλοσύνης σε μια μέρα, γεμίζει τόσο πολύ την ύπαρξη που δεν χρειάζεται να ψάξω για τίποτα άλλο.
( καλά.. ίσως τι θα φάω, τι καφέ θα παραγγείλω, το μάθημα χορού, τι θα πω, αν θα περάσω καλά, αν θα προλάβω να κάνω καμοιά δουλειά, αν θα διαβάσω λίγο, αν θα κοιμηθώ νωρίς, λίγο αν θα στεναχωρηθώ, αν θα χαρώ, αν θα παίξω, αν είναι καλά τα μαλλιά μου σήμερα, κτλ κτλ ... Μα... έχω τη δυνατότητα καλοσύνης... και μπορώ απλά να την κάνω πράξη )
Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011
Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2011
Χριστουγεννιάτικες Ιστορίες και Παραμύθια
Κοπιάστε στην παρουσίαση βιβλίου της καλής μου φίλης Τούλας Κακουλλή
Θέλω να γράψω.
Θέλω να γράψω.
Αυτό σκέφτομαι τις τελευταίες μέρες.
Θέλω να γράψω.
Μα μόλις αγγίξω το πληκτρολόγιο
βλέπω εκατοντάδες ζευγάρια μάτια να με κοιτάζουν.
Έτοιμα να αρπάξουν την κάθε μου λέξη.
Άλλα να την χαιδέψουν
μα άλλα να την κατασπαράξουν.
Με τον ίδιο τρόπο που ρίχνει η θάλασσα
το κύμα στο σκληρό βράχο.
Υπέροχο το θέαμα αλλά σκληρό συνάμα.
Θέλω να γράψω
μα δεν μπορώ.
Περιμένω την νεράιδα της έμπνευσης
να έρθει.
Να μου δέσει τα μάτια με το μαγικό μαντήλι
να μην βλέπω.
Να με πάρει ψηλά.
Να έχω για χαρτί ένα κομμάτι σύννεφο
και για μελάνι τη βροχή.
Θέλω να γράψω.
Να γράψω για χάρη σου.
Να σου χαρίσει η γραφή ένα χαμόγελο.
Μου είναι αρκετό.
Περιμένω τη νεράιδα
μα δεν έρχεται.
Φοβάμαι μήπως δεν ξανάρθει.
Κι εκεί που φοβάμαι
Να σου ένα δώρο.
Ένας μαγικός καθρέφτης!
Μέσα του βλέπω μόνο νεράιδες και ξωτικά.
Δεν σας βλέπω πια.
Μπορώ να γράψω.
Αυτό σκέφτομαι τις τελευταίες μέρες.
Θέλω να γράψω.
Μα μόλις αγγίξω το πληκτρολόγιο
βλέπω εκατοντάδες ζευγάρια μάτια να με κοιτάζουν.
Έτοιμα να αρπάξουν την κάθε μου λέξη.
Άλλα να την χαιδέψουν
μα άλλα να την κατασπαράξουν.
Με τον ίδιο τρόπο που ρίχνει η θάλασσα
το κύμα στο σκληρό βράχο.
Υπέροχο το θέαμα αλλά σκληρό συνάμα.
Θέλω να γράψω
μα δεν μπορώ.
Περιμένω την νεράιδα της έμπνευσης
να έρθει.
Να μου δέσει τα μάτια με το μαγικό μαντήλι
να μην βλέπω.
Να με πάρει ψηλά.
Να έχω για χαρτί ένα κομμάτι σύννεφο
και για μελάνι τη βροχή.
Θέλω να γράψω.
Να γράψω για χάρη σου.
Να σου χαρίσει η γραφή ένα χαμόγελο.
Μου είναι αρκετό.
Περιμένω τη νεράιδα
μα δεν έρχεται.
Φοβάμαι μήπως δεν ξανάρθει.
Κι εκεί που φοβάμαι
Να σου ένα δώρο.
Ένας μαγικός καθρέφτης!
Μέσα του βλέπω μόνο νεράιδες και ξωτικά.
Δεν σας βλέπω πια.
Μπορώ να γράψω.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)