Χρήσεις ενός καμμένου γλόμπου

Ζώδια και γλόμπος

Πόσα μέλη κάθε ζωδίου χρειάζονται για να αντικατασταθεί ένας γλόμπος;

ΚΡΙΟΣ: Μόνο ένας. Θες να το κάνουμε και θέμα;

ΤΑΥΡΟΣ: Ένας, αλλά προσπάθησε να τους πείσεις ότι ο καμένος γλόμπος είναι άχρηστος και πρέπει να πεταχτεί στα σκουπίδια.

ΔΙΔΥΜΟΙ: Δύο, αλλά η δουλειά δε γίνεται ποτέ, γιατί συνεχώς συζητούν ποιος από τους δύο πρέπει να το κάνει και πως πρέπει να γίνει!

ΚΑΡΚΙΝΟΣ: Μόνο ένας. Αλλά χρειάζεται τρία χρόνια ψυχανάλυσης μετά, για να ξεπεράσει την απώλεια.

ΛΕΩΝ: Ο Λέων δεν αλλάζει γλόμπους, αν και σε μερικές περιπτώσεις ο ατζέντης του θα βρει έναν Παρθένο να κάνει τη δουλειά, όταν εκείνος λείπει.

ΠΑΡΘΕΝΟΣ: Κατά προσέγγιση 1.000000 με περιθώριο σφάλματος +/- 1 εκατομμυριοστό.

ΖΥΓΟΣ: Εε, δύο. Ή ένας. Όχι, τώρα που το σκέφτομαι, δύο. Είσαι εντάξει με αυτό;

ΣΚΟΡΠΙΟΣ: Αυτή η πληροφορία είναι μυστική και θα μοιραστεί μόνο με τους Διαφωτισμένους στην Αστρική Στοά της Αρχαίας Ιεραρχίας.

ΤΟΞΟΤΗΣ: Ο ήλιος λάμπει, η μέρα τώρα ξεκινά, έχουμε ολόκληρη τη ζωή μπροστά μας, και είστε μέσα και ανησυχείτε για έναν ηλίθιο καμένο γλόμπο;

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ: Δε χάνω την ώρα μου με αυτά τα χαζά παιδικά παιχνίδια.

ΥΔΡΟΧΟΟΣ: Λοιπόν, πρέπει να λαμβάνετε υπόψη ότι τα πάντα είναι ενέργεια, άρα...

ΙΧΘΥΣ: Γλόμπος; Ποιος γλόμπος;

Η φωνή της

Την είδα απόψε στη βεράντα. Κάτω από τα κλαδιά των γιασεμιών.
Με φώναξε, μου χαμογέλασε. Δεν κοίταξα το πρόσωπό της. Μόνο την σαξ μπλούζα της. Ταίριαζε τόσο με τα γκρι μαλλιά της. Κι όμως ήταν ένας παράξενος συνδυασμός. Δεν έκανε αντίθεση το νεανικό σαξ με το γκρι μαλλί. Αντίθετα. Το λευκό στα μαλλιά ήταν τα κύμματα, τα κύμματα που έφυγαν από τη θάλασσα που έκρυβε η καρδιά της και ξεχύθηκαν στο κεφάλι της. Το αγκάλιασαν και το φίλησαν κι έμειναν εκεί να κυμματίζουν στο απαλό μεταξένιο δέρμα του προσώπου της.

Είναι άνθρωποι που όσα κι αν έχουν περάσει, όσο κι αν μεγάλωσαν, όσες πίκρες κι αν πέρασαν από τον νου, δεν έχουν αγγίξει την καρδιά τους. Και σε ετούτο το δέρμα δεν άγγιξαν. Γλίστρησαν κι έφυγαν. Σαν κάτι ξένο.
Έμεινε η αγάπη που λάμπει στα μάτια, το δέρμα, το χαμόγελο. Σε όλη την παρουσία της.
Ασύλλυπτο. Αυτή την λέξη άκουσα απόψε. Την κράτησα. Μαζί με την αίσθηση της φωνής της.

Άκουγα. Σιώπησα κι άκουγα. Και ο μόνος ήχος που μου έμεινε ειναι η φωνή της. Η απαγγελία. Τα ελάχιστα λόγια που έχουν ειπωθεί με τόση ευγένεια, προσοχή κι αγάπη.
Ψάχνουμε να βρούμε την αλήθεια. Απόψε; Την βρήκα στην αγάπη της. Θάθελα όλο το βράδυ να το περνούσα γονατιστή στο πλάι της. Να έγερνα το κεφάλι στη ποδιά της και να μου απάγγελνε.
Να άφηνε ένα σποράκι από την αγάπη της, στη δική μου καρδιά. Να ανθίσει.... να γιομίσει μυρωδιές γλυκιές, λυτρωτικές, πανάγιες.