Ακολούθησα την υπέροχη ιδέα του Ιθάκη-man
και κάνω ένα ταξίδι στις αναρτήσεις της χρονιάς που πέρασε.
Ιανουάριος 2011
Ο Ιππότης
Άνοιξε το κρυφό συρτάρι στο βάθος του ερμαριού και ανέσυρε δυο σπαθιά. Ένα χρυσό κι ένα ασημένιο. Τα μύρισε. Του έφεραν αναμνήσεις μάχης, δόξας, πάθους, έντασης, τιμής, αξιοπρέπειας, δύναμης. Πάνω από όλα Δύναμης.
( Η χρονιά ξεκίνησε Δυναμικά κι Επιθετικά )
Φεβρουάριος 2011
Μαθήματα 04/02/11
1. Άμα κάνεις replay όσα έζησες στο μυαλό σου, τότε χάνεις το δρόμο. Γι αυτό, άνοιξε τα μάτια σου και κοίτα καλά μπροστά σου.
( Εσαραντάρησα για να αρχίσω να παίρνω μαθήματα ζωής )
Μάρτιος 2011
Άνοιξη
Κι όμως η ευτυχία είναι ουσία, είναι άυλη, ρευστή, αλλάζει μορφές, ονόματα, ταμπέλες, χώρο διαμονής. Κι όταν τη νιώθω δεν χρειάζομαι τίποτα άλλο. Ίσως μόνο ένα λουλουδάτο φόρεμα, σαν αντικατοπτρισμό των συναισθημάτων... Ίσως...
( Σημ. Να θυμηθώ να αγοράσω ένα λουλουδάτο φόρεμα την επόμενη άνοιξη )
Απρίλης 2011
( Τον Απρίλη έπεσε σιωπή. Αναρτήσεις σε βιντεάκια )
Μάιος 2011
Δυόσμος
Η φύση αγαπά με πολλά φέτος!
Η γλάστρα μου με τον δκιόσμη γεμώνει συνέχειαν.
Μόνο να την θωρώ τζιαι να την μυρίζουμε, γεμώνει η καρκιά μου!
( Ευτυχώς η μυρωδιά έσπασε τη σιωπή )
Ιούνιος 2011
Χρήσεις ενός καμένου γλόμπου
( Άμα μπλέξει το πλάσμα με Ταύρους μάνα μου…. )
Ιούλιος 2011
…
Έρημος η καρδιά μου που ταξιδεύει κάπου. Σε ένα φάκελο κλειστό.
( Επέρασεν τζιαι τούτον )
Αύγουστος 2011
Σεξουαλικές συναστρίες ζωδίων
( Εν η εμμονή στα αστρολογικά; Εν η έλλειψη; Τι σημασία έχει; Επιμορφωθήκατε πάλε )
Σεπτέμβρης 2011
When you start to move it.
I like to move it move it!
( Το highlight της χρονιάς )
Οκτώβρης 2011
Τέλος Εποχής
Φέτος επεθύμησα το χειμώνα. Νιώθω ότι μου πάει. Χειμώνας. Κρύο. Απομόνωση.
Τέλος εποχής.
( Όι γιε μου. Εν πάω καλά! Άκου επεθύμησα το χειμώνα;;;;; )
Νοέμβρης 2011
Feel like a woman
Η Σμιλί έκαμε το θαύμα της!
Αγόρασα σμιλί, μαλλιά, επήα στη μάνα μου τζιαι λαλώ της:
- Ήρτα! Άτε μάθε με να κάμνω σμιλί.
- Μα αφού ξέρεις, έκαμνες που ήσουν στο δημοτικό! ( ντόινγκ )
Τελικά το σμιλί εν σαν το ποδήλατο. Εν το ξεχάνεις. Σε λίγη ώρα θυμήθηκα πως πλέκω.
( Άτε ρε; Μα μόνο 2 μήνες έχει που σμιλεύκω;;; Έφτιαξα 3 κασκόλ κι.. ένα κασκόλ του χριστουγεννιάτικου δέντρου )
Δεκέμβρης 2011
Νεραϊδοκόρη
Η νεραϊδοκόρη μου έκαμεν μου μιαν έκπληξη σήμερα!
Έγινε blogger!!!
Yes , Yes, Yes!!!
( Είμαι χαζομαμά. Τελεία. )
Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011
Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011
Τέλος χρονιάς...
29 Δεκεμβρίου σήμερα.
Καιρός να ετοιμάζομαι για το τέλος της χρονιάς και για να δεχτώ την καινούργια.
Και οι θεωρίες που διαβάζω τελευταία, δεν είμαι ακόμα σίγουρη αν τις ασπάζομαι, λένε ότι πρέπει να κάνω χώρο. Να δημιουργήσω κενό για να έρθει κάτι νέο.
Να σου πω την αλήθεια, για μένα είναι απλά μια καλή δικαιολογία. Τρόπος να εκφράσω πιο ευγενικά δηλαδή, την τάση μου να ρίχνω μαύρη πέτρα πίσω μου και να πηγαίνω γι' άλλα.
Εκ φύσεως υποθέτω.
Εκ αστρολογικής φύσεως θα έλεγα καλύτερα.
Έτσι σήμερα ξύπνησα ( μετά από μια ώρα πάλεμα με το ξυπνητήρι και τα μαξιλάρια ) κουρτισμένη.
Το πρώτο που έκανα ήταν να σβήσω από το κινητό μου 3 φωτογραφίες. Απο εκείνες που είναι σύνδεσμοι αναμνήσεων και που δεν μπορούν να τραβηχτούν ποτέ ξανά. Έλεγα ότι δεν θα μπορούσα ποτέ να τις σβήσω, κι όμως! Η μανία του να δημιουργήσω κενό, τις τελευταίες μέρες έγινε εμμονή. Αλλαγή οπτική γωνίας, αλλαγή κινήτρων κι όλα γίνονται!
Σκέφτομαι... ( ξέρω τουλάχιστον μια που θα ανατριχιάσει ) να πετάξω πράγματα από την αποθήκη το απόγευμα. Είναι από τις πιο κουραστικές και συνάμα λυτρωτικές διαδικασίες.
Δεν ξέρω αν θέλω να διώξω τίποτα άλλο. Αν σκεφτώ κάτι θα στο πω!
Καιρός να ετοιμάζομαι για το τέλος της χρονιάς και για να δεχτώ την καινούργια.
Και οι θεωρίες που διαβάζω τελευταία, δεν είμαι ακόμα σίγουρη αν τις ασπάζομαι, λένε ότι πρέπει να κάνω χώρο. Να δημιουργήσω κενό για να έρθει κάτι νέο.
Να σου πω την αλήθεια, για μένα είναι απλά μια καλή δικαιολογία. Τρόπος να εκφράσω πιο ευγενικά δηλαδή, την τάση μου να ρίχνω μαύρη πέτρα πίσω μου και να πηγαίνω γι' άλλα.
Εκ φύσεως υποθέτω.
Εκ αστρολογικής φύσεως θα έλεγα καλύτερα.
Έτσι σήμερα ξύπνησα ( μετά από μια ώρα πάλεμα με το ξυπνητήρι και τα μαξιλάρια ) κουρτισμένη.
Το πρώτο που έκανα ήταν να σβήσω από το κινητό μου 3 φωτογραφίες. Απο εκείνες που είναι σύνδεσμοι αναμνήσεων και που δεν μπορούν να τραβηχτούν ποτέ ξανά. Έλεγα ότι δεν θα μπορούσα ποτέ να τις σβήσω, κι όμως! Η μανία του να δημιουργήσω κενό, τις τελευταίες μέρες έγινε εμμονή. Αλλαγή οπτική γωνίας, αλλαγή κινήτρων κι όλα γίνονται!
Σκέφτομαι... ( ξέρω τουλάχιστον μια που θα ανατριχιάσει ) να πετάξω πράγματα από την αποθήκη το απόγευμα. Είναι από τις πιο κουραστικές και συνάμα λυτρωτικές διαδικασίες.
Δεν ξέρω αν θέλω να διώξω τίποτα άλλο. Αν σκεφτώ κάτι θα στο πω!
Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011
Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011
Secret Santa - Santa Claus is coming to Town
Φόρεσα τα Αγιοβασιλιάτικα....
Για να σου χαρίσω μαγεία...
Να σου θυμίσω ότι αυτή είναι πάντα κρυμμένη στα μικρά κι απλά...
Σε ένα παραμύθι....
Ένα ποίημα ...
Οδυσσέας Ελύτης
Από το Άξιον Εστί: Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική
Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική.
το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου...
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου...
Εκεί σπάροι και πέρκες
ανεμόδαρτα ρήματα
ρεύματα πράσινα μες στα γαλάζια
όσα είδα στα σπλάχνα μου ν' ανάβουνε
σφουγγάρια, μέδουσες
με τα πρώτα λόγια των Σειρήνων
όστρακα ρόδινα με τα πρώτα μαύρα ρίγη...
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα μαύρα ρίγη...
Εκεί ρόδια, κυδώνια
θεοί μελαχρινοί, θείοι κ' εξάδελφοι
το λάδι αδειάζοντας μες στα πελώρια κιούπια.
Και πνοές από τη ρεματιά ευωδιάζοντας
λυγαριά και σχίνο
σπάρτο και πιπερόριζα
με τα πρώτα πιπίσματα των σπίνων
ψαλμωδίες γλυκές με τα πρώτα-πρώτα Δόξα Σοι...
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα-πρώτα Δόξα Σοι!..
Εκεί δάφνες και βάγια
θυμιατό και λιβάνισμα
τις πάλες ευλογώντας και τα καριοφίλια
στο χώμα το στρωμένο με τ' αμπελομάντιλα ,
κνίσες, τσουγκρίσματα
και Χριστός Ανέστη
με τα πρώτα σμπάρα των Ελλήνων!
Αγάπες μυστικές με τα πρώτα λόγια του Ύμνου...
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα λόγια του "Ύμνου !..
Ένα πίνακα ...
Κάποιες φωτογραφίες ...
Σε ένα τραγούδι ...
Αυτό το τραγούδι που ζήτησες να το χαρίσουμε σε κάποιον, ένα γάτο, ένα σκύλο...
Δεν έχω ούτε γάτο, ούτε σκύλο,
έτσι το φύλαξα
και το χαρίζω σε ένα mishiaro!
Καλά Χριστούγεννα!
Ζήσε τη μαγεία σε κάθε στιγμή σου!
Μείνε δημιουργικός κι αυθεντικός!
Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011
Προσγείωση
Απάντηση στη Μάνα.
Αυτό τον καιρό περνώ κάποιες μέρες που τις ονομάζω άσχημες. Κι ευτυχώς έμαθα ότι κάνω υπομονή και κάποτε περνάνε. κι αν δεν περάσουν so what?
Είναι μέρες που δεν πετώ στον νεραϊδένιο μου κόσμο. Βλέπω γύρω μου προβλήματα, άλλα δικά μου κι άλλα όχι. Βλέπω τα κακά του χαρακτήρα μου να σκορπίζονται γύρω μου, να διαλύονται και να μπορούν να επιρεάσουν.
Βλέπω μέσα από τα νεραϊδένια μου μάτια, πιο μακριά. Βλέπω κύκλους. Καιρός του σπείρειν και καιρός του θερίσειν.
Και βλέπω γύρω μου τάσεις καταστροφής, τις αντιλαμβάνομαι σαν φυσικό επακόλουθο, πορεία του κύκλου.
Κι όμως άμα είσαι μέρος του κύκλου και μέρος της φθοράς, όποιας φθοράς, νιώθεις τόσο έντονα τη γεύση της στο στόμα σου που δεν μπορείς να το ανοίξεις.
Ανάμεσα στο είμαι άνθρωπος και πρέπει να επιβιώσω
και στο είμαι ψυχή, νεράιδα, ανοίκω στο άυλο κι εκεί πετάω.
Σαν αεροπλανάκι που πάει να πετάξει, κάθεται, ξανα προσπάθεια , ξανά κάτω.
Ανάμεσα στις έννοιες για τα παιδιά μου, το μέλλον τους.... και τους προβληματισμούς και τα ψιριάσματα μου και στα άρθρα που διαβάζω ότι κόσμος στην Ελλάδα κι αλλού εγκαταλείπει τα παιδιά του σε ιδρύματα επειδή δεν έχει να τα ταϊσει.
Προβληματισμούς για το ίντερνετ, το πόσο καλά περνάμε και για τον εθισμό που μας κάνει να ξεχνάμε το ρυθμό της ζωής μας. ξεχάσαμε τη ζωή χωρίς chatting.
Στιγμές αλληλεπιδράσης γεμάτες υστεροβουλία και αδιαφορία.
Κι εγώ λυγίζω... γίνομαι ανθρώπινη όπως λέτε κάποιοι... μα για λίγο....
Τα Χριστούγεννα είναι κοντά και ο Χριστούλης θα μου γυαλίσει ακόμα μια φορά τα φτεράκια μου κι όλα θα πάνε καλά....
Αυτό τον καιρό περνώ κάποιες μέρες που τις ονομάζω άσχημες. Κι ευτυχώς έμαθα ότι κάνω υπομονή και κάποτε περνάνε. κι αν δεν περάσουν so what?
Είναι μέρες που δεν πετώ στον νεραϊδένιο μου κόσμο. Βλέπω γύρω μου προβλήματα, άλλα δικά μου κι άλλα όχι. Βλέπω τα κακά του χαρακτήρα μου να σκορπίζονται γύρω μου, να διαλύονται και να μπορούν να επιρεάσουν.
Βλέπω μέσα από τα νεραϊδένια μου μάτια, πιο μακριά. Βλέπω κύκλους. Καιρός του σπείρειν και καιρός του θερίσειν.
Και βλέπω γύρω μου τάσεις καταστροφής, τις αντιλαμβάνομαι σαν φυσικό επακόλουθο, πορεία του κύκλου.
Κι όμως άμα είσαι μέρος του κύκλου και μέρος της φθοράς, όποιας φθοράς, νιώθεις τόσο έντονα τη γεύση της στο στόμα σου που δεν μπορείς να το ανοίξεις.
Ανάμεσα στο είμαι άνθρωπος και πρέπει να επιβιώσω
και στο είμαι ψυχή, νεράιδα, ανοίκω στο άυλο κι εκεί πετάω.
Σαν αεροπλανάκι που πάει να πετάξει, κάθεται, ξανα προσπάθεια , ξανά κάτω.
Ανάμεσα στις έννοιες για τα παιδιά μου, το μέλλον τους.... και τους προβληματισμούς και τα ψιριάσματα μου και στα άρθρα που διαβάζω ότι κόσμος στην Ελλάδα κι αλλού εγκαταλείπει τα παιδιά του σε ιδρύματα επειδή δεν έχει να τα ταϊσει.
Προβληματισμούς για το ίντερνετ, το πόσο καλά περνάμε και για τον εθισμό που μας κάνει να ξεχνάμε το ρυθμό της ζωής μας. ξεχάσαμε τη ζωή χωρίς chatting.
Στιγμές αλληλεπιδράσης γεμάτες υστεροβουλία και αδιαφορία.
Κι εγώ λυγίζω... γίνομαι ανθρώπινη όπως λέτε κάποιοι... μα για λίγο....
Τα Χριστούγεννα είναι κοντά και ο Χριστούλης θα μου γυαλίσει ακόμα μια φορά τα φτεράκια μου κι όλα θα πάνε καλά....
Another bit of christmas
Merry CHRISTMAS!!!!
IF A FAT GUY GRABS YOU AND PUTS YOU IN A BAG,
DON'T WORRY,
I TOLD SANTA I WANTED A GOOD FRIEND FOR CHRISTMAS!
IF A FAT GUY GRABS YOU AND PUTS YOU IN A BAG,
DON'T WORRY,
I TOLD SANTA I WANTED A GOOD FRIEND FOR CHRISTMAS!
Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011
Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011
Γυμνά πόδια
Κλείδωσε τη γυάλινη πόρτα του καταστήματος παπουτσιών. Έβαλε τα κλειδιά προσεκτικά στο τσεπάκι της ροζ τσάντας και προχώρησε προς τα δεξιά. Αφού πέρασε μπροστά από το χρυσοχοείο «Το Χρυσό Φλουρί» και το «Σνακ Ο Θανάσης», κοίταξε χαμογελώντας την πινακίδα που έγραφε «Λογιστικό Γραφείο - Το γερό πουγκί». Διέκρινε το ανοιχτό παράθυρο. Επιβράδυνε το βήμα της και τα ροζ τακούνια ακούμπησαν αθόρυβα το πεζοδρόμιο. Ένας μεσήλικας περαστικός κόντεψε να πέσει πάνω της. Γκρίνιαξε, κούνησε το αριστερό του χέρι κυκλικά και την προσπέρασε αφού της έριξε μια λοξή εξεταστική ματιά. «Ξανθή!», θα χλεύασε από μέσα του.
Κοντοστάθηκε και κοίταξε μέσα από το παραθύρι. Ήταν σκυμμένος πάνω από ένα σωρό χαρτιά. Το χέρι του στήριζε το κεφάλι και ζήλεψε τα δάκτυλα που κρύφτηκαν μέσα στα σγουρά κατάμαυρα μαλλιά. Τα μάτια της ταξίδεψαν στο αρρενωπό πρόσωπο και σκόνταψαν στο σχήμα των χειλιών. Το βλέμμα της παγιδεύτηκε από το κοκκινωπό χρώμα τους και προσπάθησε να φανταστεί την υφή και τη γεύση τους. Ξαφνικά, τα μαύρα μάτια του καρφώθηκαν στις γαλάζιες λίμνες των δικών της κι εκείνη τα έχασε. Έμοιαζε με παιδί που το τσάκωσαν να κλέβει γλυκό από το βάζο. Χαμήλωσε τα μάτια και περπάτησε γοργά προς το αυτοκίνητό της.
Έφτασε στο σπίτι της σαν κυνηγημένη. Διπλοκλείδωσε την πόρτα και σωριάστηκε στο βελούδινο μπορντό καναπέ. Ανάσανε με ανακούφιση κι έκλεισε τα μάτια. Η μορφή του σχηματίστηκε στον καμβά των κλειστών βλεφάρων κι αχνογέλασε.
Ήταν μεσημέρι της επομένης μέρας και το κατάστημα ήταν γεμάτο κόσμο. Τον είδε να μπαίνει και να δείχνει σε μια πωλήτρια ένα ζευγάρι παπούτσια.
- Στέλλα, φώναξε η πωλήτρια. Φέρε σε παρακαλώ στον κύριο το Ε568 σε καφέ ανοιχτό, νούμερο 44.
Εκείνος καθόταν στον καναπέ του καταστήματος με γυμνά πόδια κι εκείνη κρατούσε το παπούτσι στα χέρια της. Θυμήθηκε τη Σταχτοπούτα και σκέφτηκε ότι στη σύγχρονη εποχή όπου οι ρόλοι αντιστρέφονται, κάπως έτσι θα έμοιαζε το παραμύθι.
- Ορίστε, πρέπει να σας κάνει το μέγεθος, είπε, σε μια προσπάθεια να συνέλθει από την ονειροπόληση.
Τον βοήθησε να το δοκιμάσει και μη μπορώντας να ελέγξει τα δάκτυλά της, τα άφησε να γλιστρήσουν απαλά στο δέρμα του και τα ακροδάχτυλα ανίχνευσαν το σχήμα του αστραγάλου του.
- Είναι πολύ άνετα, είπε εκείνος κοιτάζοντας τα παπούτσια στον καθρέφτη. Θα τα πάρω.
Κλείδωσε και τούτο το βράδυ το κατάστημα και ακολούθησε την ίδια διαδρομή. Την περίμενε στην είσοδο του λογιστικού γραφείου.
- Στέλλα! Της φώναξε και αυτή ξαφνιάστηκε. Είναι πολύ κομψά παπούτσια. Άπλωσε το πόδι του και καμάρωσε το παπούτσι.
- Ναι σίγουρα είναι! Γέλασε εκείνη. Τα μοντέλα που εισάγουμε είναι επιλεγμένα.
- Ξέχασα να σου συστηθώ. Είμαι ο Αργύρης. Έλεγα να δοκιμάσω την αντοχή τους στο περπάτημα. Τι λες για μια βόλτα μέχρι το λιμάνι;
Η λογική και οι κανόνες για κάποιο λόγο δεν διαμαρτυρήθηκαν. Ίσως τα αυτιά της είχαν κλείσει από τη μαγεία του έρωτα και δεν μπορούσε να ακούσει τίποτα πέρα από τη ζεστή φωνή του.
Κοιτάζοντας τις βάρκες, κουρνιασμένη στην τρυφερή αγκαλιά του, διαπίστωσε ότι έπασχε από έλλειψη φαντασίας. Όσο κι αν προσπάθησε να φανταστεί το άγγιγμά του δεν πλησίασε καθόλου την πραγματικότητα. Η υφή των χειλιών του έμοιαζε με πέταλα σκούρων κόκκινων τριαντάφυλλων, η γεύση με γλυκό βερίκοκο και τα φιλιά με ανθισμένα γιασεμιά.
Η αυγή φώτισε τα καινούργια όνειρά τους. Κι η θάλασσα έστειλε ένα καραβάκι γεμάτο ελπίδα για να συντροφεύει τη χαρά τους.
Κοντοστάθηκε και κοίταξε μέσα από το παραθύρι. Ήταν σκυμμένος πάνω από ένα σωρό χαρτιά. Το χέρι του στήριζε το κεφάλι και ζήλεψε τα δάκτυλα που κρύφτηκαν μέσα στα σγουρά κατάμαυρα μαλλιά. Τα μάτια της ταξίδεψαν στο αρρενωπό πρόσωπο και σκόνταψαν στο σχήμα των χειλιών. Το βλέμμα της παγιδεύτηκε από το κοκκινωπό χρώμα τους και προσπάθησε να φανταστεί την υφή και τη γεύση τους. Ξαφνικά, τα μαύρα μάτια του καρφώθηκαν στις γαλάζιες λίμνες των δικών της κι εκείνη τα έχασε. Έμοιαζε με παιδί που το τσάκωσαν να κλέβει γλυκό από το βάζο. Χαμήλωσε τα μάτια και περπάτησε γοργά προς το αυτοκίνητό της.
Έφτασε στο σπίτι της σαν κυνηγημένη. Διπλοκλείδωσε την πόρτα και σωριάστηκε στο βελούδινο μπορντό καναπέ. Ανάσανε με ανακούφιση κι έκλεισε τα μάτια. Η μορφή του σχηματίστηκε στον καμβά των κλειστών βλεφάρων κι αχνογέλασε.
Ήταν μεσημέρι της επομένης μέρας και το κατάστημα ήταν γεμάτο κόσμο. Τον είδε να μπαίνει και να δείχνει σε μια πωλήτρια ένα ζευγάρι παπούτσια.
- Στέλλα, φώναξε η πωλήτρια. Φέρε σε παρακαλώ στον κύριο το Ε568 σε καφέ ανοιχτό, νούμερο 44.
Εκείνος καθόταν στον καναπέ του καταστήματος με γυμνά πόδια κι εκείνη κρατούσε το παπούτσι στα χέρια της. Θυμήθηκε τη Σταχτοπούτα και σκέφτηκε ότι στη σύγχρονη εποχή όπου οι ρόλοι αντιστρέφονται, κάπως έτσι θα έμοιαζε το παραμύθι.
- Ορίστε, πρέπει να σας κάνει το μέγεθος, είπε, σε μια προσπάθεια να συνέλθει από την ονειροπόληση.
Τον βοήθησε να το δοκιμάσει και μη μπορώντας να ελέγξει τα δάκτυλά της, τα άφησε να γλιστρήσουν απαλά στο δέρμα του και τα ακροδάχτυλα ανίχνευσαν το σχήμα του αστραγάλου του.
- Είναι πολύ άνετα, είπε εκείνος κοιτάζοντας τα παπούτσια στον καθρέφτη. Θα τα πάρω.
Κλείδωσε και τούτο το βράδυ το κατάστημα και ακολούθησε την ίδια διαδρομή. Την περίμενε στην είσοδο του λογιστικού γραφείου.
- Στέλλα! Της φώναξε και αυτή ξαφνιάστηκε. Είναι πολύ κομψά παπούτσια. Άπλωσε το πόδι του και καμάρωσε το παπούτσι.
- Ναι σίγουρα είναι! Γέλασε εκείνη. Τα μοντέλα που εισάγουμε είναι επιλεγμένα.
- Ξέχασα να σου συστηθώ. Είμαι ο Αργύρης. Έλεγα να δοκιμάσω την αντοχή τους στο περπάτημα. Τι λες για μια βόλτα μέχρι το λιμάνι;
Η λογική και οι κανόνες για κάποιο λόγο δεν διαμαρτυρήθηκαν. Ίσως τα αυτιά της είχαν κλείσει από τη μαγεία του έρωτα και δεν μπορούσε να ακούσει τίποτα πέρα από τη ζεστή φωνή του.
Κοιτάζοντας τις βάρκες, κουρνιασμένη στην τρυφερή αγκαλιά του, διαπίστωσε ότι έπασχε από έλλειψη φαντασίας. Όσο κι αν προσπάθησε να φανταστεί το άγγιγμά του δεν πλησίασε καθόλου την πραγματικότητα. Η υφή των χειλιών του έμοιαζε με πέταλα σκούρων κόκκινων τριαντάφυλλων, η γεύση με γλυκό βερίκοκο και τα φιλιά με ανθισμένα γιασεμιά.
Η αυγή φώτισε τα καινούργια όνειρά τους. Κι η θάλασσα έστειλε ένα καραβάκι γεμάτο ελπίδα για να συντροφεύει τη χαρά τους.
Καθρεφτίσματα
Ποτέ δεν υποψιάστηκα όταν έγραφα αυτό σε κάποιο κείμενο:
Σε κατάλαβα τρελή πανούργα ζωή.
Θα σε ονομάσω "Κυρία Σημασία".
Το μόνο που θες είναι η προσοχή μου. Μου τάζεις χίλια μύρια κύματα,
μεταξωτά σεντόνια και πλήθος αγέρωχα πουλιά στον κόρφο της ψυχής μου.
Μα σε τσάκωσα "Κυρία Σημασία".
ουσιαστικά εννοούσα αυτό:
p.s. Ναι κάποτε χρειάζονται τα καθρεφτίσματα ... τα χαστούκια... η συνειδητοποίηση.... το να δουμε φανερά αυτό που ξέρουμε πως κρύβουμε μέσα μας.
Σε κατάλαβα τρελή πανούργα ζωή.
Θα σε ονομάσω "Κυρία Σημασία".
Το μόνο που θες είναι η προσοχή μου. Μου τάζεις χίλια μύρια κύματα,
μεταξωτά σεντόνια και πλήθος αγέρωχα πουλιά στον κόρφο της ψυχής μου.
Μα σε τσάκωσα "Κυρία Σημασία".
ουσιαστικά εννοούσα αυτό:
p.s. Ναι κάποτε χρειάζονται τα καθρεφτίσματα ... τα χαστούκια... η συνειδητοποίηση.... το να δουμε φανερά αυτό που ξέρουμε πως κρύβουμε μέσα μας.
Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011
Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011
Νεραϊδοκόρη
Wow!!! Wow!!! Wow!!!
Είμαι πολλά ενθουσιασμένη, συγκινημένη.
Κάτι που αναφερα κάποτε σε ένα ποστ μου είναι ότι έχω μια νεραϊδοκόρη, τη Ράνα.
Όχι δεν την γέννησα!
Πήρα το μαγικό μου ραβδάκι, έκανα τα τσιλιγκ γλιγκ γλογκ μαγικά μου και είπα:
- Θέλεις, δεν θέλεις από σήμερα είσαι κόρη μου!
Κι όπως λένε " το μήλο κάτω από τη μηλιά"
Ή το "ρούχα μαζί που πλύθηκαν κι έχουνε γίνει ροζ"
ή "καλά να πάθεις, σαν μεν κάμνεις παρέα με νεράιδες"
ή επέλλανες μας με τόοοοοσες κουβέντες για τους τέλειους bloggers και τα τέλεια blogs
η νεραϊδοκόρη μου έκαμεν μου μιαν έκπληξη σήμερα!
Έγινε blogger!!!
Yes , Yes, Yes!!!
Τώρα αυτό δεν ξέρω αν μετρά στις καλές πράξεις ( για να το συνδέσω με το προηγούμενο μου ποστ ). Ή γι αυτές που θα πάω στην κόλαση ( Αν σκεφτείς ότι με ενημέρωσε για τη δημιουργεία του με τον τίτλο: Have I lost my mind? )
Γι αυτήν δεν μπορώ να πω πολλά... ουπς λάθος.. δεν μπορώ να πω λίγα. Θα έγραφα για ώρες, μέρες.
Το μόνο που μπορώ να πω εν συντομία είναι ότι είμαι ένας από τους τυχερούς ανθρώπους που την έχω στη ζωή μου.
( I am a proud fairy-mother! )
Επέλεξε να γράφει στα αγγλικά, για τους αγγλόφωνους αναγνώστες της.
Αλλά τα σχόλια στο μπλογκ της μπορεί να είναι και στις δυο γλώσσες.
Θα χαρώ να την καλοσωρίσετε :-) για να της δώσουμε θάρρος να συνεχίσει :-)
Ράνα
Είμαι πολλά ενθουσιασμένη, συγκινημένη.
Κάτι που αναφερα κάποτε σε ένα ποστ μου είναι ότι έχω μια νεραϊδοκόρη, τη Ράνα.
Όχι δεν την γέννησα!
Πήρα το μαγικό μου ραβδάκι, έκανα τα τσιλιγκ γλιγκ γλογκ μαγικά μου και είπα:
- Θέλεις, δεν θέλεις από σήμερα είσαι κόρη μου!
Κι όπως λένε " το μήλο κάτω από τη μηλιά"
Ή το "ρούχα μαζί που πλύθηκαν κι έχουνε γίνει ροζ"
ή "καλά να πάθεις, σαν μεν κάμνεις παρέα με νεράιδες"
ή επέλλανες μας με τόοοοοσες κουβέντες για τους τέλειους bloggers και τα τέλεια blogs
η νεραϊδοκόρη μου έκαμεν μου μιαν έκπληξη σήμερα!
Έγινε blogger!!!
Yes , Yes, Yes!!!
Τώρα αυτό δεν ξέρω αν μετρά στις καλές πράξεις ( για να το συνδέσω με το προηγούμενο μου ποστ ). Ή γι αυτές που θα πάω στην κόλαση ( Αν σκεφτείς ότι με ενημέρωσε για τη δημιουργεία του με τον τίτλο: Have I lost my mind? )
Γι αυτήν δεν μπορώ να πω πολλά... ουπς λάθος.. δεν μπορώ να πω λίγα. Θα έγραφα για ώρες, μέρες.
Το μόνο που μπορώ να πω εν συντομία είναι ότι είμαι ένας από τους τυχερούς ανθρώπους που την έχω στη ζωή μου.
( I am a proud fairy-mother! )
Επέλεξε να γράφει στα αγγλικά, για τους αγγλόφωνους αναγνώστες της.
Αλλά τα σχόλια στο μπλογκ της μπορεί να είναι και στις δυο γλώσσες.
Θα χαρώ να την καλοσωρίσετε :-) για να της δώσουμε θάρρος να συνεχίσει :-)
Ράνα
Καλημέρα
Κάποιος έγραψε στο facebook αυτό, ψες:
Λίγο πριν φύγει η μέρα...
θα ήθελα να σκεφτώ, πόσες καλοσύνες μπορούσα να είχα κάνει, και δεν τα κατάφερα.
Ευτυχώς, από αύριο, μας δίνετε η δυνατότητα και πάλι.
Ας μην την χάσω.
Διαβάζοντάς το, πρωί πρωί, έδωσε νόημα στη μέρα μου!
Η δυνατότητα καλοσύνης σε μια μέρα, γεμίζει τόσο πολύ την ύπαρξη που δεν χρειάζεται να ψάξω για τίποτα άλλο.
( καλά.. ίσως τι θα φάω, τι καφέ θα παραγγείλω, το μάθημα χορού, τι θα πω, αν θα περάσω καλά, αν θα προλάβω να κάνω καμοιά δουλειά, αν θα διαβάσω λίγο, αν θα κοιμηθώ νωρίς, λίγο αν θα στεναχωρηθώ, αν θα χαρώ, αν θα παίξω, αν είναι καλά τα μαλλιά μου σήμερα, κτλ κτλ ... Μα... έχω τη δυνατότητα καλοσύνης... και μπορώ απλά να την κάνω πράξη )
Λίγο πριν φύγει η μέρα...
θα ήθελα να σκεφτώ, πόσες καλοσύνες μπορούσα να είχα κάνει, και δεν τα κατάφερα.
Ευτυχώς, από αύριο, μας δίνετε η δυνατότητα και πάλι.
Ας μην την χάσω.
Διαβάζοντάς το, πρωί πρωί, έδωσε νόημα στη μέρα μου!
Η δυνατότητα καλοσύνης σε μια μέρα, γεμίζει τόσο πολύ την ύπαρξη που δεν χρειάζεται να ψάξω για τίποτα άλλο.
( καλά.. ίσως τι θα φάω, τι καφέ θα παραγγείλω, το μάθημα χορού, τι θα πω, αν θα περάσω καλά, αν θα προλάβω να κάνω καμοιά δουλειά, αν θα διαβάσω λίγο, αν θα κοιμηθώ νωρίς, λίγο αν θα στεναχωρηθώ, αν θα χαρώ, αν θα παίξω, αν είναι καλά τα μαλλιά μου σήμερα, κτλ κτλ ... Μα... έχω τη δυνατότητα καλοσύνης... και μπορώ απλά να την κάνω πράξη )
Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011
Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2011
Χριστουγεννιάτικες Ιστορίες και Παραμύθια
Κοπιάστε στην παρουσίαση βιβλίου της καλής μου φίλης Τούλας Κακουλλή
Θέλω να γράψω.
Θέλω να γράψω.
Αυτό σκέφτομαι τις τελευταίες μέρες.
Θέλω να γράψω.
Μα μόλις αγγίξω το πληκτρολόγιο
βλέπω εκατοντάδες ζευγάρια μάτια να με κοιτάζουν.
Έτοιμα να αρπάξουν την κάθε μου λέξη.
Άλλα να την χαιδέψουν
μα άλλα να την κατασπαράξουν.
Με τον ίδιο τρόπο που ρίχνει η θάλασσα
το κύμα στο σκληρό βράχο.
Υπέροχο το θέαμα αλλά σκληρό συνάμα.
Θέλω να γράψω
μα δεν μπορώ.
Περιμένω την νεράιδα της έμπνευσης
να έρθει.
Να μου δέσει τα μάτια με το μαγικό μαντήλι
να μην βλέπω.
Να με πάρει ψηλά.
Να έχω για χαρτί ένα κομμάτι σύννεφο
και για μελάνι τη βροχή.
Θέλω να γράψω.
Να γράψω για χάρη σου.
Να σου χαρίσει η γραφή ένα χαμόγελο.
Μου είναι αρκετό.
Περιμένω τη νεράιδα
μα δεν έρχεται.
Φοβάμαι μήπως δεν ξανάρθει.
Κι εκεί που φοβάμαι
Να σου ένα δώρο.
Ένας μαγικός καθρέφτης!
Μέσα του βλέπω μόνο νεράιδες και ξωτικά.
Δεν σας βλέπω πια.
Μπορώ να γράψω.
Αυτό σκέφτομαι τις τελευταίες μέρες.
Θέλω να γράψω.
Μα μόλις αγγίξω το πληκτρολόγιο
βλέπω εκατοντάδες ζευγάρια μάτια να με κοιτάζουν.
Έτοιμα να αρπάξουν την κάθε μου λέξη.
Άλλα να την χαιδέψουν
μα άλλα να την κατασπαράξουν.
Με τον ίδιο τρόπο που ρίχνει η θάλασσα
το κύμα στο σκληρό βράχο.
Υπέροχο το θέαμα αλλά σκληρό συνάμα.
Θέλω να γράψω
μα δεν μπορώ.
Περιμένω την νεράιδα της έμπνευσης
να έρθει.
Να μου δέσει τα μάτια με το μαγικό μαντήλι
να μην βλέπω.
Να με πάρει ψηλά.
Να έχω για χαρτί ένα κομμάτι σύννεφο
και για μελάνι τη βροχή.
Θέλω να γράψω.
Να γράψω για χάρη σου.
Να σου χαρίσει η γραφή ένα χαμόγελο.
Μου είναι αρκετό.
Περιμένω τη νεράιδα
μα δεν έρχεται.
Φοβάμαι μήπως δεν ξανάρθει.
Κι εκεί που φοβάμαι
Να σου ένα δώρο.
Ένας μαγικός καθρέφτης!
Μέσα του βλέπω μόνο νεράιδες και ξωτικά.
Δεν σας βλέπω πια.
Μπορώ να γράψω.
Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011
Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011
Η μέρα που δεν θέλω να περάσει...
Άλλη μια μέρα.
Ίδια και παρόμοια.
Αρχή της μέρας και η λίστα βαρυφορτωμένη με πράγματα.
Χωρίς να είναι γραμμένα.
Δεν υπάρχει λόγος.
Θα γίνουν όσα πρέπει να γίνουν.
Όχι όσα θέλω.
Η μέρα μου, αποτέλεσμα συγκυριών και γεγονότων.
Προτεραιοτήτων.
Υποχρεώσεων.
Πράξεων αγάπης.
Πράξεων τιμής κι αξιοπρέπειας.
Ξεκινάω χωρίς στόχο.
Κι αυτό με σκοτώνει.
Κάνει την ύπαρξη μου ανύπαρκτη.
Ναι θα πεις έχω το δικαίωμα.
Κι αυτό χωρίς αντίκρισμα.
Το πρωί με κάνει να χαίρομαι.
Γιατί είναι μια καινούργια μέρα.
Κολλάω σε αυτό. Στο πρωί. Τις πρώτες αχτίδες του ήλιου.
Το γάλα στο φλυντζάνι που με κάνει να παλιμπαιδίζω.
Τις παντοφλες μου.
Την άνεση του σπιτιού, του χώρου μου, του Δικού μου.
Μου έλειψαν τα πρωινά που ήταν πραγματικά πρωινά.
Χαρά της καινούργιας μέρας.
Ελπίδες.
Όνειρα.
Στόχοι για να εκπληρώσω.
Μου έλειψε η ξεγνοιασιά των νιάτων.
Το νόημα.
Η απλότητα του απλά υπάρχω και πολεμάω για το καλύτερο.
Μια μάχη που χάθηκε...
Πήγε απόγευμα.. κι ακόμα μασουλάω μπισκόττα....
Ίδια και παρόμοια.
Αρχή της μέρας και η λίστα βαρυφορτωμένη με πράγματα.
Χωρίς να είναι γραμμένα.
Δεν υπάρχει λόγος.
Θα γίνουν όσα πρέπει να γίνουν.
Όχι όσα θέλω.
Η μέρα μου, αποτέλεσμα συγκυριών και γεγονότων.
Προτεραιοτήτων.
Υποχρεώσεων.
Πράξεων αγάπης.
Πράξεων τιμής κι αξιοπρέπειας.
Ξεκινάω χωρίς στόχο.
Κι αυτό με σκοτώνει.
Κάνει την ύπαρξη μου ανύπαρκτη.
Ναι θα πεις έχω το δικαίωμα.
Κι αυτό χωρίς αντίκρισμα.
Το πρωί με κάνει να χαίρομαι.
Γιατί είναι μια καινούργια μέρα.
Κολλάω σε αυτό. Στο πρωί. Τις πρώτες αχτίδες του ήλιου.
Το γάλα στο φλυντζάνι που με κάνει να παλιμπαιδίζω.
Τις παντοφλες μου.
Την άνεση του σπιτιού, του χώρου μου, του Δικού μου.
Μου έλειψαν τα πρωινά που ήταν πραγματικά πρωινά.
Χαρά της καινούργιας μέρας.
Ελπίδες.
Όνειρα.
Στόχοι για να εκπληρώσω.
Μου έλειψε η ξεγνοιασιά των νιάτων.
Το νόημα.
Η απλότητα του απλά υπάρχω και πολεμάω για το καλύτερο.
Μια μάχη που χάθηκε...
Πήγε απόγευμα.. κι ακόμα μασουλάω μπισκόττα....
Εργόχειρα...
... όπως έλεγε η γιαγιά μου.
Το πλέξιμο είναι συνδεδεμένο συνειρμικά μέσα μου με τα παιδικά μου χρόνια και τις γιαγιάδες μου. Και μ' άρεσε που το άρχισα πάλι! Εννοείτε εθιστική διαδικασία. Ψες ήθελα να τελιώσω το πρώτο κασκόλ. Σήμερα το φόρεσα κιόλας. Παράλληλα ( ναι, με δυσκολεύει το one at a time ) πλέκω κι ένα δεύτερο αγορίστικο κασκόλ.
Το πλέξιμο είναι συνδεδεμένο συνειρμικά μέσα μου με τα παιδικά μου χρόνια και τις γιαγιάδες μου. Και μ' άρεσε που το άρχισα πάλι! Εννοείτε εθιστική διαδικασία. Ψες ήθελα να τελιώσω το πρώτο κασκόλ. Σήμερα το φόρεσα κιόλας. Παράλληλα ( ναι, με δυσκολεύει το one at a time ) πλέκω κι ένα δεύτερο αγορίστικο κασκόλ.
Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011
Ζώδια
Ναι, ξέρω ότι σας έπριξα αλλά είμαι Ιχθύες.
Και οι Ιχθύες έχουν εμμονές.
Και οι εμμονές ....
Οι άντρες μπροστά στην ντουλάπα τους
Τι έχουν οι κυρίες των ζωδίων μέσα στην τσάντα τους.
Τι σκέφτονται τα ζώδια μετά το σεξ και δεν το λένε.
Και οι Ιχθύες έχουν εμμονές.
Και οι εμμονές ....
Οι άντρες μπροστά στην ντουλάπα τους
Τι έχουν οι κυρίες των ζωδίων μέσα στην τσάντα τους.
Τι σκέφτονται τα ζώδια μετά το σεξ και δεν το λένε.
Επαγγέλματα και ζώδια
Με έμπνευση το ποστ της Μάνας, έψαξα και βρήκα τα πιο κάτω:
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΖΩΔΙΑ
ΚΡΙΟΣ:
Μηχανικός, κυνηγός, οδηγός, αθλητής, οπλουργός, στρατιωτικός, συνεργείο αυτοκινήτων, χειρουργός, ποδοσφαιριστής, πυροσβέστης, αστυνομικός, ηθοποιός (σταρ) γεωργός, οδική ασφάλεια, ντετέκτιβ, ασφαλιστές, αρχιτέκτονας, σχολή οδηγών.
ΤΑΥΡΟΣ:
Οικονομολόγος, μάγειρας, μουσικός, τραγουδιστής, διακοσμητής, γεωργός, αρχιτέκτονας, ζωγράφος, αισθητικός, μεσίτης αυτοκινήτων, μακιγιέζ, ηθοποιός, οικοδόμος, εστιάτορας, ασφαλιστής, κηπουρός, τραπεζίτης, έμπορας, συνθέτης, μαραγκός, τραπεζίτης, επενδυτής.
ΔΙΔΥΜΟΙ:
Δημοσιογράφος, υπάλληλος ΟΤΕ, επικοινωνιολόγος, μικροπωλητής, συγγραφέας, διαφημιστής, τραγουδιστής, τηλεφωνητής, χειριστής μηχανημάτων, ταχυδρόμος, πνευμολόγος, τηλεπικοινωνίες, εκφωνητής, ασυρματιστής, αθλητής, οδηγός, δημόσιες σχέσεις, νευρολόγος, σερβιτόρος, μπάρμαν.
ΚΑΡΚΙΝΟΣ:
Γιατρός, μάγειρας, ξενοδόχος, εστιάτορας, ψαράς, ναυτικός, αργυροχρυσοχόος, διατροφολόγος, νοσοκόμος, γυναικολόγος, πολιτικός, ηθοποιός, διακοσμητής, νηπιαγωγός, μαία, αρχαιολόγος, χημικός, διαιτολόγος, γεωργός, οικογενειακός σύμβουλος, μέντιουμ, διακοσμητής, ελαιοχρωματιστής.
ΛΕΩΝΤΑΣ:
Χρυσοχόος, ηθοποιός, επιχειρηματία, υπάλληλος καζίνου, διασκεδαστής, παιδίατρος, ζωγράφος, εκτιμητής έργων, θεατρικός επιχειρηματίας, πολιτικός, δάσκαλος, καθηγητής, νηπιαγωγός, χρηματιστής, τυχερά παιχνίδια, συγγραφέας, καρδιολόγος, σκηνοθέτης, επενδυτής, λαχειοπώλης, ιερέας.
ΠΑΡΘΕΝΟΣ:
Γιατρός, νοσοκόμος, υπάλληλος γραφείου, προσωπάρχης, γαστρεντολόγος, διαιτολόγος, υγιεινές τροφές, καθαρίστρια, συγγραφέας, δημόσιος υπάλληλος, νευρολόγος, δημοσιογράφος, εκπαιδευτικός, λογιστής, συμβολαιογράφος, μαθηματικός, φυσικός, θεραπευτής, σερβιτόρος, μπάρμαν.
ΖΥΓΟΣ:
Διακοσμητής, κομμωτής, μακιγιέζ, στρατιωτικός, δικηγόρος, ενδοκρινολόγος, ζωγράφος, ηθοποιός, δημόσιες σχέσεις, δικηγόρος, ψυχολόγος, σύμβουλος σχέσεων, λογοτέχνης, διπλωμάτης, αισθητικός, μαιτρ, σχεδιαστής μόδας, μανεκέν.
ΣΚΟΡΠΙΟΣ:
Ντετέκτιβ, σεξολόγος, αστυνομικός, χειρούργος, ερευνητής, αρχαιολόγος, μέντιουμ, στρατιωτικός χειρούργος, γυναικολόγος, καρδιοχειρούργος, δύτης, ναυτικός, ψυχολόγος, ψυχίατρος, εγκληματολόγος, τραπεζικός, εφοριακός, τροχονόμος, ασφαλιστής, επενδυτής, οικονομολόγος, αφροδισιολόγος, θεραπευτής, βιολόγος, μυστικές υπηρεσίες, πόρνη, κρεοπώλης.
ΤΟΞΟΤΗΣ:
Δάσκαλος, καθηγητής πανεπιστήμιου, ξεναγός, αθλητής, φιλόσοφος, αεροπόρος, ιππόδρομος, ιερέας, νομικός, επιχειρηματίας, δημόσιες σχέσεις, επικοινωνίες, ιατρική, δημοσιογραφία, ανταποκριτής, πληροφορικής, ζωγράφος, τραγουδιστής, ξένες γλώσσες, θεραπευτής.
ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ:
Πολιτικός, αρχαιολόγος, τραγουδιστής, οργάνωση επιχειρήσεων, δημόσιος υπάλληλος, κατασκευαστής, βοσκός, εκτροφέα ζώων, δικηγόρος, δάσκαλος, ψυχολόγος, γεωργός, μαθηματικός, αρχιτέκτονας, ωρολογοποιός, επεξεργασία δέρματος, ορθοπεδικός, στρατιωτικός.
ΥΔΡΟΧΟΟΣ:
Αεροπόρος, ηλεκτρονικοί υπολογιστές, αστρολόγος, αστρονόμος, αιματολόγος, ηλεκτρολόγος, σεισμολόγος, πολιτικός, ηχολήπτης, ερευνητής, ψυχολόγος, θεραπευτής, γιατρός, εφευρέτης, αστροναύτης, βιολόγος, ορθοπεδικός, δημοσιογράφος, συγγραφέας.
ΙΧΘΥΕΣ:
Ηθοποιός, γιατρός, τραγουδιστής, νοσοκόμος, χημικός, βιολόγος, ψυχολόγος, φαρμακοποιός, ναυτικός, μπάρμαν, πολιτικός, συγγραφέας, θεραπευτής, μαία, κοινωνικός λειτουργός, μέντιουμ, ιερέας, ψυχίατρος, φιλόσοφος, ντετέκτιβ, σερβιτόρος, διαιτολόγος, καπνοπώλης, διακοσμητής, αλλεργιολόγος, σκηνοθέτης
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΖΩΔΙΑ
ΚΡΙΟΣ:
Μηχανικός, κυνηγός, οδηγός, αθλητής, οπλουργός, στρατιωτικός, συνεργείο αυτοκινήτων, χειρουργός, ποδοσφαιριστής, πυροσβέστης, αστυνομικός, ηθοποιός (σταρ) γεωργός, οδική ασφάλεια, ντετέκτιβ, ασφαλιστές, αρχιτέκτονας, σχολή οδηγών.
ΤΑΥΡΟΣ:
Οικονομολόγος, μάγειρας, μουσικός, τραγουδιστής, διακοσμητής, γεωργός, αρχιτέκτονας, ζωγράφος, αισθητικός, μεσίτης αυτοκινήτων, μακιγιέζ, ηθοποιός, οικοδόμος, εστιάτορας, ασφαλιστής, κηπουρός, τραπεζίτης, έμπορας, συνθέτης, μαραγκός, τραπεζίτης, επενδυτής.
ΔΙΔΥΜΟΙ:
Δημοσιογράφος, υπάλληλος ΟΤΕ, επικοινωνιολόγος, μικροπωλητής, συγγραφέας, διαφημιστής, τραγουδιστής, τηλεφωνητής, χειριστής μηχανημάτων, ταχυδρόμος, πνευμολόγος, τηλεπικοινωνίες, εκφωνητής, ασυρματιστής, αθλητής, οδηγός, δημόσιες σχέσεις, νευρολόγος, σερβιτόρος, μπάρμαν.
ΚΑΡΚΙΝΟΣ:
Γιατρός, μάγειρας, ξενοδόχος, εστιάτορας, ψαράς, ναυτικός, αργυροχρυσοχόος, διατροφολόγος, νοσοκόμος, γυναικολόγος, πολιτικός, ηθοποιός, διακοσμητής, νηπιαγωγός, μαία, αρχαιολόγος, χημικός, διαιτολόγος, γεωργός, οικογενειακός σύμβουλος, μέντιουμ, διακοσμητής, ελαιοχρωματιστής.
ΛΕΩΝΤΑΣ:
Χρυσοχόος, ηθοποιός, επιχειρηματία, υπάλληλος καζίνου, διασκεδαστής, παιδίατρος, ζωγράφος, εκτιμητής έργων, θεατρικός επιχειρηματίας, πολιτικός, δάσκαλος, καθηγητής, νηπιαγωγός, χρηματιστής, τυχερά παιχνίδια, συγγραφέας, καρδιολόγος, σκηνοθέτης, επενδυτής, λαχειοπώλης, ιερέας.
ΠΑΡΘΕΝΟΣ:
Γιατρός, νοσοκόμος, υπάλληλος γραφείου, προσωπάρχης, γαστρεντολόγος, διαιτολόγος, υγιεινές τροφές, καθαρίστρια, συγγραφέας, δημόσιος υπάλληλος, νευρολόγος, δημοσιογράφος, εκπαιδευτικός, λογιστής, συμβολαιογράφος, μαθηματικός, φυσικός, θεραπευτής, σερβιτόρος, μπάρμαν.
ΖΥΓΟΣ:
Διακοσμητής, κομμωτής, μακιγιέζ, στρατιωτικός, δικηγόρος, ενδοκρινολόγος, ζωγράφος, ηθοποιός, δημόσιες σχέσεις, δικηγόρος, ψυχολόγος, σύμβουλος σχέσεων, λογοτέχνης, διπλωμάτης, αισθητικός, μαιτρ, σχεδιαστής μόδας, μανεκέν.
ΣΚΟΡΠΙΟΣ:
Ντετέκτιβ, σεξολόγος, αστυνομικός, χειρούργος, ερευνητής, αρχαιολόγος, μέντιουμ, στρατιωτικός χειρούργος, γυναικολόγος, καρδιοχειρούργος, δύτης, ναυτικός, ψυχολόγος, ψυχίατρος, εγκληματολόγος, τραπεζικός, εφοριακός, τροχονόμος, ασφαλιστής, επενδυτής, οικονομολόγος, αφροδισιολόγος, θεραπευτής, βιολόγος, μυστικές υπηρεσίες, πόρνη, κρεοπώλης.
ΤΟΞΟΤΗΣ:
Δάσκαλος, καθηγητής πανεπιστήμιου, ξεναγός, αθλητής, φιλόσοφος, αεροπόρος, ιππόδρομος, ιερέας, νομικός, επιχειρηματίας, δημόσιες σχέσεις, επικοινωνίες, ιατρική, δημοσιογραφία, ανταποκριτής, πληροφορικής, ζωγράφος, τραγουδιστής, ξένες γλώσσες, θεραπευτής.
ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ:
Πολιτικός, αρχαιολόγος, τραγουδιστής, οργάνωση επιχειρήσεων, δημόσιος υπάλληλος, κατασκευαστής, βοσκός, εκτροφέα ζώων, δικηγόρος, δάσκαλος, ψυχολόγος, γεωργός, μαθηματικός, αρχιτέκτονας, ωρολογοποιός, επεξεργασία δέρματος, ορθοπεδικός, στρατιωτικός.
ΥΔΡΟΧΟΟΣ:
Αεροπόρος, ηλεκτρονικοί υπολογιστές, αστρολόγος, αστρονόμος, αιματολόγος, ηλεκτρολόγος, σεισμολόγος, πολιτικός, ηχολήπτης, ερευνητής, ψυχολόγος, θεραπευτής, γιατρός, εφευρέτης, αστροναύτης, βιολόγος, ορθοπεδικός, δημοσιογράφος, συγγραφέας.
ΙΧΘΥΕΣ:
Ηθοποιός, γιατρός, τραγουδιστής, νοσοκόμος, χημικός, βιολόγος, ψυχολόγος, φαρμακοποιός, ναυτικός, μπάρμαν, πολιτικός, συγγραφέας, θεραπευτής, μαία, κοινωνικός λειτουργός, μέντιουμ, ιερέας, ψυχίατρος, φιλόσοφος, ντετέκτιβ, σερβιτόρος, διαιτολόγος, καπνοπώλης, διακοσμητής, αλλεργιολόγος, σκηνοθέτης
Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011
Η επιθανάτια εμπειρία κάθε ζωδίου
Όλοι έχουμε ακούσει ακούσει ιστορίες από ανθρώπους που κόντεψαν να πεθάνουν και ξαναγύρισαν στη ζωή...
με το τούνελ που στην άκρη του υπάρχει ένα φως, τους αγγέλους, τους αγαπημένους συγγενείς, τις υπερκόσμιες μελωδίες και, πιθανόν, το άκουσμα της φωνής του Θεού. Παρόλο που η επιστήμη καταβάλλει φιλότιμες προσπάθειες για να μας πείσει ότι είναι απλώς παραισθήσεις, πολύς κόσμος πιστεύει σε αυτές τις εξωσωματικές εμπειρίες. Να λοιπόν από μια χιουμοριστική πλευρά, πώς θα τις βίωνε το κάθε ζώδιο.
Κριός: Ο Κριός μέσα στο τούνελ αρχίζει να ουρλιάζει: «Ποιος είναι ο υπεύθυνος εδώ; Απαιτώ να δω τον Θεό ΤΩΡΑ! Δηλαδή πέθανα; Από πού κι ως πού; Έτσι το έχετε εσείς, να πεθαίνετε τον κόσμο στα καλά καθούμενα; Χωρίς να δίνετε λογαριασμό σε κανέναν; Και χαμηλώστε επιτέλους αυτό το φως μέσα στα μούτρα μου, μας έχετε στραβώσει εδώ χάμω!»
Ταύρος: Ο Ταύρος λέει: «Ουπς! Πού πήγε το στομάχι μου;» και εξαιτίας αυτού του σοκ, επιστρέφει ακαριαία πίσω στο σώμα του, σαν να του έκαναν καρδιακή ανάνηψη με απινιδωτή. Έτσι, δεν προλαβαίνει να δει ούτε το λευκό φως, ούτε τους αγγέλους, ούτε τίποτα, και συνεχίζει τη ζωή του τρώγοντας καλά και απορρίπτοντας όλες αυτές τις φαντασιοπληξίες.
Δίδυμοι: Ο Δίδυμος λέει: «Το κινητό μου, πού είναι το κινητό μου; Ε, φιλαράκο, εσύ με τα φτερά, δεν έχετε τηλέφωνα εδώ;». Η αρνητική απάντηση του αγγέλου τον επαναφέρει στο σώμα του. Εννοείται ότι η πρώτη λειτουργία του που επανέρχεται, προτού καν ανοίξει τα μάτια του, είναι η ομιλία, ώστε να περιγράψει, με το σχετικό παραφούσκωμα, όσα συνέβησαν.
Καρκίνος: Ο Καρκίνος δεν χρειάζεται τέτοιου είδους εμπειρίες, γιατί βιώνει επανειλημμένως στη διάρκεια της ζωής του το να βρίσκεται ένα βήμα πριν το θάνατο. Γιατί δηλαδή, δεν μετράνε όλες οι φορές που ρισκάρει, βγαίνοντας από το σπίτι του για να πάει στο σούπερ μάρκετ; Ή, ακόμα χειρότερα, σε δημόσια υπηρεσία; Και χωρίς τη μαμά του, όπως θα τον περιμένει στο τούνελ.
Λέων: Ο Λέων λέει: «Όχιιιι! Δεν πέθανα, δεν πέθανα, δεν πέθανα.. Δεν το επιτρέπω! Μα καλά, τι είναι όλοι αυτοί με τις άσπρες κελεμπίες; Και ποιο είναι το τραγούδι που λένε; Μα τι παράφωνοι. Κανείς δεν διευθύνει τη χορωδία; Εδώ ρε άσχετοι, φέρτε το μικρόφωνο να σας δείξω εγώ τι σημαίνει τραγούδι! Έλα, κι ο προβολέας να φωτίζει!»
Παρθένος: Ο Παρθένος παθαίνει καρδιακό μετά από 6 ώρες τζόγκινγκ, βγαίνει από το σώμα του, πηγαίνει στο τούνελ με το φως και λέει: «Μα τι καθαρά που είναι! Ούτε ένα σκουπιδάκι και οι στολές των νεαρών με τα φτερά κάτασπρες! Αλλά για στάσου, οι άλλοι που μείνανε πίσω θα μου τα κάνουν μαντάρα στο γραφείο!». Και επιστρέφει αυτομάτως στη γη.
Ζυγός: Ο Ζυγός βγαίνει από το σώμα του, ξαναμπαίνει, ξαναβγαίνει και τελικά φτάνει στο τούνελ με το φως. Εκεί διερωτάται: «Άραγε πού βρίσκουν αυτές τις λάμπες που βγάζουν τόσο ωραίο κρυφό φωτισμό; Η μουσική είναι live ή από cd; Κι αυτός εκεί κάτω είναι ο Ιησούς ή ο Σίβα;» Παθαίνει μπλακ-άουτ από τις τόσες απορίες και γυρίζει στο σώμα του με αυτόματη επανεκκίνηση.
Σκορπιός: Ο Σκορπιός μπαίνει με πολύ ενδιαφέρον στο τούνελ, αλλά θα αργήσει να φτάσει στο τέρμα, γιατί θα τον καθυστερήσει το αστρικό σεξ, στο οποίο θα επιδοθεί με διάφορες άυλες οντότητες που θα συναντήσει στον δρόμο. Ανάμεσα στα προσφιλή πρόσωπα που θα ήθελε να τον υποδεχτούν και να τον καθοδηγήσουν, είναι ο Κόμης Δράκουλας και η μπιρμπιλομάτα Μέδουσα.
Τοξότης: Ο Τοξότης φτάνει μπροστά στο Υπέρτατο Ον, που του λέει ότι δεν ήρθε ακόμα ο καιρός του, αλλά ο ίδιος αρνείται να γυρίσει πίσω στη γη. Τι στην ευχή, τόσες προσπάθειες έκανε να βγει από το σώμα του στη διάρκεια της ζωής του, παθαίνοντας ένα σωρό ηλίθια ατυχήματα. Και να λυθούν δια μιας όλες του οι φιλοσοφικές απορίες, αυτό πού το πας;
Αιγόκερως: Ειδικά για τους Αιγόκερους, για να μην πάθουν σοκ, υπάρχουν στον επάνω κόσμο δωμάτια διαμορφωμένα σε γραφεία, ενώ ένας άγγελος με κοστούμι τους προσφέρει το εγχειρίδιο: «Πώς να στήσετε μια επιτυχημένη επιχείρηση στον αστρικό κόσμο». Όμως, ο «γήινος» Αιγόκερως βρίσκει αφόρητη την ιδέα της μη-υλικής ύπαρξης και. την κάνει για πίσω. Κι ας είναι 105 χρονών (χαράααα οι κληρονόμοι!).
Υδροχόος: Ο Υδροχόος, ανακαλύπτοντας ότι ο Παράδεισος δεν έχει συναινετική διακυβέρνηση και υπάρχουν ένα σωρό καταπιεστικοί κανόνες, δηλώνει ότι προτιμά την Κόλαση, που δείχνει πιο αναρχική και ενδιαφέρουσα. Όταν πάει εκεί όμως, αρχίζει τις καμπάνιες για τα ανθρωπιστικά δικαιώματα των κολασμένων, οπότε καταλήγει να τον πετάξουν πίσω στη γη, με την πρωτοφανώς ομόφωνη γνώμη Θεού και Σατανά.
Ιχθείς: Ο Ιχθύς δεν θα καταλάβει ότι γίνεται κάτι αλλιώτικο απ' ό,τι του συμβαίνει αρκετές φορές καθημερινά, οπότε πάει στράφι η εξωσωματική εμπειρία. Νομίζοντας ότι είναι άλλη μια μέρα στο γραφείο, θα πει στον άγγελο: «Γεια σας. Καινούργιος είστε; Καλώς ορίσατε. Πότε άλλαξαν τη διακόσμηση εδώ, ξέρετε;». Οπότε πιθανόν θα τον στείλουν πίσω, γιατί είτε εδώ είναι είτε εκεί, δεν κάνει καμιά διαφορά.
πηγή: www.tsekouratoi.gr
με το τούνελ που στην άκρη του υπάρχει ένα φως, τους αγγέλους, τους αγαπημένους συγγενείς, τις υπερκόσμιες μελωδίες και, πιθανόν, το άκουσμα της φωνής του Θεού. Παρόλο που η επιστήμη καταβάλλει φιλότιμες προσπάθειες για να μας πείσει ότι είναι απλώς παραισθήσεις, πολύς κόσμος πιστεύει σε αυτές τις εξωσωματικές εμπειρίες. Να λοιπόν από μια χιουμοριστική πλευρά, πώς θα τις βίωνε το κάθε ζώδιο.
Κριός: Ο Κριός μέσα στο τούνελ αρχίζει να ουρλιάζει: «Ποιος είναι ο υπεύθυνος εδώ; Απαιτώ να δω τον Θεό ΤΩΡΑ! Δηλαδή πέθανα; Από πού κι ως πού; Έτσι το έχετε εσείς, να πεθαίνετε τον κόσμο στα καλά καθούμενα; Χωρίς να δίνετε λογαριασμό σε κανέναν; Και χαμηλώστε επιτέλους αυτό το φως μέσα στα μούτρα μου, μας έχετε στραβώσει εδώ χάμω!»
Ταύρος: Ο Ταύρος λέει: «Ουπς! Πού πήγε το στομάχι μου;» και εξαιτίας αυτού του σοκ, επιστρέφει ακαριαία πίσω στο σώμα του, σαν να του έκαναν καρδιακή ανάνηψη με απινιδωτή. Έτσι, δεν προλαβαίνει να δει ούτε το λευκό φως, ούτε τους αγγέλους, ούτε τίποτα, και συνεχίζει τη ζωή του τρώγοντας καλά και απορρίπτοντας όλες αυτές τις φαντασιοπληξίες.
Δίδυμοι: Ο Δίδυμος λέει: «Το κινητό μου, πού είναι το κινητό μου; Ε, φιλαράκο, εσύ με τα φτερά, δεν έχετε τηλέφωνα εδώ;». Η αρνητική απάντηση του αγγέλου τον επαναφέρει στο σώμα του. Εννοείται ότι η πρώτη λειτουργία του που επανέρχεται, προτού καν ανοίξει τα μάτια του, είναι η ομιλία, ώστε να περιγράψει, με το σχετικό παραφούσκωμα, όσα συνέβησαν.
Καρκίνος: Ο Καρκίνος δεν χρειάζεται τέτοιου είδους εμπειρίες, γιατί βιώνει επανειλημμένως στη διάρκεια της ζωής του το να βρίσκεται ένα βήμα πριν το θάνατο. Γιατί δηλαδή, δεν μετράνε όλες οι φορές που ρισκάρει, βγαίνοντας από το σπίτι του για να πάει στο σούπερ μάρκετ; Ή, ακόμα χειρότερα, σε δημόσια υπηρεσία; Και χωρίς τη μαμά του, όπως θα τον περιμένει στο τούνελ.
Λέων: Ο Λέων λέει: «Όχιιιι! Δεν πέθανα, δεν πέθανα, δεν πέθανα.. Δεν το επιτρέπω! Μα καλά, τι είναι όλοι αυτοί με τις άσπρες κελεμπίες; Και ποιο είναι το τραγούδι που λένε; Μα τι παράφωνοι. Κανείς δεν διευθύνει τη χορωδία; Εδώ ρε άσχετοι, φέρτε το μικρόφωνο να σας δείξω εγώ τι σημαίνει τραγούδι! Έλα, κι ο προβολέας να φωτίζει!»
Παρθένος: Ο Παρθένος παθαίνει καρδιακό μετά από 6 ώρες τζόγκινγκ, βγαίνει από το σώμα του, πηγαίνει στο τούνελ με το φως και λέει: «Μα τι καθαρά που είναι! Ούτε ένα σκουπιδάκι και οι στολές των νεαρών με τα φτερά κάτασπρες! Αλλά για στάσου, οι άλλοι που μείνανε πίσω θα μου τα κάνουν μαντάρα στο γραφείο!». Και επιστρέφει αυτομάτως στη γη.
Ζυγός: Ο Ζυγός βγαίνει από το σώμα του, ξαναμπαίνει, ξαναβγαίνει και τελικά φτάνει στο τούνελ με το φως. Εκεί διερωτάται: «Άραγε πού βρίσκουν αυτές τις λάμπες που βγάζουν τόσο ωραίο κρυφό φωτισμό; Η μουσική είναι live ή από cd; Κι αυτός εκεί κάτω είναι ο Ιησούς ή ο Σίβα;» Παθαίνει μπλακ-άουτ από τις τόσες απορίες και γυρίζει στο σώμα του με αυτόματη επανεκκίνηση.
Σκορπιός: Ο Σκορπιός μπαίνει με πολύ ενδιαφέρον στο τούνελ, αλλά θα αργήσει να φτάσει στο τέρμα, γιατί θα τον καθυστερήσει το αστρικό σεξ, στο οποίο θα επιδοθεί με διάφορες άυλες οντότητες που θα συναντήσει στον δρόμο. Ανάμεσα στα προσφιλή πρόσωπα που θα ήθελε να τον υποδεχτούν και να τον καθοδηγήσουν, είναι ο Κόμης Δράκουλας και η μπιρμπιλομάτα Μέδουσα.
Τοξότης: Ο Τοξότης φτάνει μπροστά στο Υπέρτατο Ον, που του λέει ότι δεν ήρθε ακόμα ο καιρός του, αλλά ο ίδιος αρνείται να γυρίσει πίσω στη γη. Τι στην ευχή, τόσες προσπάθειες έκανε να βγει από το σώμα του στη διάρκεια της ζωής του, παθαίνοντας ένα σωρό ηλίθια ατυχήματα. Και να λυθούν δια μιας όλες του οι φιλοσοφικές απορίες, αυτό πού το πας;
Αιγόκερως: Ειδικά για τους Αιγόκερους, για να μην πάθουν σοκ, υπάρχουν στον επάνω κόσμο δωμάτια διαμορφωμένα σε γραφεία, ενώ ένας άγγελος με κοστούμι τους προσφέρει το εγχειρίδιο: «Πώς να στήσετε μια επιτυχημένη επιχείρηση στον αστρικό κόσμο». Όμως, ο «γήινος» Αιγόκερως βρίσκει αφόρητη την ιδέα της μη-υλικής ύπαρξης και. την κάνει για πίσω. Κι ας είναι 105 χρονών (χαράααα οι κληρονόμοι!).
Υδροχόος: Ο Υδροχόος, ανακαλύπτοντας ότι ο Παράδεισος δεν έχει συναινετική διακυβέρνηση και υπάρχουν ένα σωρό καταπιεστικοί κανόνες, δηλώνει ότι προτιμά την Κόλαση, που δείχνει πιο αναρχική και ενδιαφέρουσα. Όταν πάει εκεί όμως, αρχίζει τις καμπάνιες για τα ανθρωπιστικά δικαιώματα των κολασμένων, οπότε καταλήγει να τον πετάξουν πίσω στη γη, με την πρωτοφανώς ομόφωνη γνώμη Θεού και Σατανά.
Ιχθείς: Ο Ιχθύς δεν θα καταλάβει ότι γίνεται κάτι αλλιώτικο απ' ό,τι του συμβαίνει αρκετές φορές καθημερινά, οπότε πάει στράφι η εξωσωματική εμπειρία. Νομίζοντας ότι είναι άλλη μια μέρα στο γραφείο, θα πει στον άγγελο: «Γεια σας. Καινούργιος είστε; Καλώς ορίσατε. Πότε άλλαξαν τη διακόσμηση εδώ, ξέρετε;». Οπότε πιθανόν θα τον στείλουν πίσω, γιατί είτε εδώ είναι είτε εκεί, δεν κάνει καμιά διαφορά.
πηγή: www.tsekouratoi.gr
Πλαίσια
Το σύστημα συναγερμού μπαίνει σε λειτουργία κάθε φορά που αισθάνομαι την παρουσία πλαισίων. Νιώθω σαν λιοντάρι σε κλουβί, γρυλίζω κι αγριεύω. Τα νύχια είναι σε επιφυλακή και τα κοφτερά δόντια απειλούν. Η αιχμηρή υφή της απαγορευτικής γραμμής ματώνει τη σκέψη μου.
Προσπαθώντας να ανακαλύψω το συναίσθημα που κρύβεται καλά πίσω από τον πανικό, βρίσκω τις λέξεις: Συμπαγές, στάσιμο, συγκεκριμένο.
Τι λείπει από μια πλαισιωμένη εικόνα; Η απεραντοσύνη, η ρευστότητα, η πρόκληση, η ελευθερία. Μήπως πάσχω από κλειστοφοβία και δεν το έχω αντιληφθεί; Ή αυτό που με κάνει να αντιδρώ είναι η ίδια η ύπαρξη του φόβου για το χάος;
Παρατήρησα για ακόμη μια φορά την επιλογή των χρωμάτων στα ρούχα μου. Μονόχρωμα. Αν φοράω μπλε τότε βούτηξα ένα κομμάτι της θάλασσας και ντύθηκα. Κι αν τα ρούχα έχουν χρώμα γαλανό, τότε πετάω στον ουρανό και δροσίζω τα φτερά της ψυχής μου. Πίσω από το μαύρο κρύβομαι με ασφάλεια μα αν διαλέξω κόκκινο, τότε η αγάπη μου χορεύει στον άνεμο, σαν τα πορφυρά πέταλα, κάποιο ανοιξιάτικο δειλινό. Το κίτρινο με ενώνει με τον ήλιο και η πράσινη αγκαλιά είναι η ματιά σου.
Τελικά με ενοχλεί το λίγο, το μικρό, το βίαια κομμένο από το άτσαλο χέρι που επέλεξε να θέσει πλαίσια στην απεραντοσύνη της φύσης.
Προσπαθώντας να ανακαλύψω το συναίσθημα που κρύβεται καλά πίσω από τον πανικό, βρίσκω τις λέξεις: Συμπαγές, στάσιμο, συγκεκριμένο.
Τι λείπει από μια πλαισιωμένη εικόνα; Η απεραντοσύνη, η ρευστότητα, η πρόκληση, η ελευθερία. Μήπως πάσχω από κλειστοφοβία και δεν το έχω αντιληφθεί; Ή αυτό που με κάνει να αντιδρώ είναι η ίδια η ύπαρξη του φόβου για το χάος;
Παρατήρησα για ακόμη μια φορά την επιλογή των χρωμάτων στα ρούχα μου. Μονόχρωμα. Αν φοράω μπλε τότε βούτηξα ένα κομμάτι της θάλασσας και ντύθηκα. Κι αν τα ρούχα έχουν χρώμα γαλανό, τότε πετάω στον ουρανό και δροσίζω τα φτερά της ψυχής μου. Πίσω από το μαύρο κρύβομαι με ασφάλεια μα αν διαλέξω κόκκινο, τότε η αγάπη μου χορεύει στον άνεμο, σαν τα πορφυρά πέταλα, κάποιο ανοιξιάτικο δειλινό. Το κίτρινο με ενώνει με τον ήλιο και η πράσινη αγκαλιά είναι η ματιά σου.
Τελικά με ενοχλεί το λίγο, το μικρό, το βίαια κομμένο από το άτσαλο χέρι που επέλεξε να θέσει πλαίσια στην απεραντοσύνη της φύσης.
Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011
Γλυκειά Ζωή
Γιαμμμυυυ!
Γλυκειά Ζωή!!!
Απίστευτη Γεύση! Αξέχαστη! Το γλυκό λιώνει στο στόμα και σε ταξιδεύει!
Με συγκίνησε η φίλη μου σήμερα! Φτιάχνει σπιτικά γλυκά!
Άρχισε από αγάπη, από χόμπι και τελικά κάνει γλυκά με παραγγελία.
Κι έφτιαξε για μένα, με έμπνευση τον "Ήλιο τον παραμυθά".
Σωστή καλλιτέχνις!
Αυτό είναι Τέχνη! Να μπορείς να εμπνέεσαι και να δημιουργείς!
Να καταθέτεις τη ψυχή σου είτε με λέξεις, είτε με ζάχαρη ή με μπογιές ή με ότι άλλο!
υ.γ. Στο facebook με το όνομα "Γλυκειά Ζωή" μπορείτε να βρείτε περισσότερες δημιουργίες της.
Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011
Προτεραιότητες
Σαν άτομο με δυναμική ισορροπία έχω την ανάγκη να χάνω τις προτεραιότητες μου, τα πράματα μου, τους δρόμους, το νόημα και ότι άλλο μπορεί να χαθεί τέλος πάντων...
Και ξαναρχίζω κάθε τόσο, κάθε που θα το νιώσω, σε καινούργιο καμβά να ζωγραφίζω την εικόνα της ζωής μου για τους επόμενους μερικούς μήνες...
Μέχρι που τα χρώματα σμίγουν τόσο πολύ το ένα με το άλλου, γίνονται μανιοκαταθλιπτικοσκουρόχρωμα, η ζωή γίνεται εμμονή, και χάνομαι μέσα της, σε μια πυκνή ομίχλη.
Κι έρχονται εκείνες οι μαγικές στιγμές που ένα διαμάντι λάμπει στο σκοτάδι.
Παίρνω καινούργιο καμβά κι αρχίζω.
Αυτό νιώθω και σήμερα.
Ανάγκη για αλλαγή καθημερινότητας. Προτεραιοποίηση. Και Χριστούγεννα.
Η βροχή με έβαλε σε χριστουγεννιάτικο συναίσθημα και το απολαμβάνω!
Θέλω να καθαρίσω το σπίτι.
Θέλω να στολίσω το δέντρο.
Θέλω να πλέξω κι άλλα κασκόλ.
Θέλω να παίξω.
Θέλω να πάω σινεμά.
Θέλω να πιω ζεστή σοκολάτα, ζεστό κρασί.
Θέλω να ψήσω κάστανα.
Θέλω να φτιάξω κουραμπιέδες.
Θέλω να διαβάσω κάτι όμορφο.
Θέλω να χουχουλιάσω στον καναπέ.
Θέλω να χαθώ σε μια ζεστή αγκαλιά.
Θέλω να πάω για ψώνια.
Θέλω να αρχίσω ξανά το περπάτημα.
Θέλω να νιώθω όμορφα κάθε στιγμή.
Θέλω να χαζεύω το τζάκι.
Θέλω να αγαπήσω τον χειμώνα.
Θέλω
Θέλω
Θέλω
Εδώ και τώρα!
Και ξαναρχίζω κάθε τόσο, κάθε που θα το νιώσω, σε καινούργιο καμβά να ζωγραφίζω την εικόνα της ζωής μου για τους επόμενους μερικούς μήνες...
Μέχρι που τα χρώματα σμίγουν τόσο πολύ το ένα με το άλλου, γίνονται μανιοκαταθλιπτικοσκουρόχρωμα, η ζωή γίνεται εμμονή, και χάνομαι μέσα της, σε μια πυκνή ομίχλη.
Κι έρχονται εκείνες οι μαγικές στιγμές που ένα διαμάντι λάμπει στο σκοτάδι.
Παίρνω καινούργιο καμβά κι αρχίζω.
Αυτό νιώθω και σήμερα.
Ανάγκη για αλλαγή καθημερινότητας. Προτεραιοποίηση. Και Χριστούγεννα.
Η βροχή με έβαλε σε χριστουγεννιάτικο συναίσθημα και το απολαμβάνω!
Θέλω να καθαρίσω το σπίτι.
Θέλω να στολίσω το δέντρο.
Θέλω να πλέξω κι άλλα κασκόλ.
Θέλω να παίξω.
Θέλω να πάω σινεμά.
Θέλω να πιω ζεστή σοκολάτα, ζεστό κρασί.
Θέλω να ψήσω κάστανα.
Θέλω να φτιάξω κουραμπιέδες.
Θέλω να διαβάσω κάτι όμορφο.
Θέλω να χουχουλιάσω στον καναπέ.
Θέλω να χαθώ σε μια ζεστή αγκαλιά.
Θέλω να πάω για ψώνια.
Θέλω να αρχίσω ξανά το περπάτημα.
Θέλω να νιώθω όμορφα κάθε στιγμή.
Θέλω να χαζεύω το τζάκι.
Θέλω να αγαπήσω τον χειμώνα.
Θέλω
Θέλω
Θέλω
Εδώ και τώρα!
Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011
Στον άγγελο.
Ο άγγελος έτρεχε στα σύννεφα. Κουλουριαζόταν για λίγο αγκαλιά με βελούδινες ουράνιες συννεφομπάλες. Μα όλο και μια φωνή γαργαλούσε τα αυτιά του.
- Έλα, έλα να παίξουμε!
Το χαμόγελο λαμπύριζε στο πρόσωπό του και τα ποδαράκια του αποκτούσαν φτερά!
Ο Θεός τον παρατηρούσε.
Και ένα βράδυ τον έστειλε σε μια μακρινή αποστολή. Οι άγγελοι δεν λένε όχι. Πάνε όπου τους στέλνει ο Θεός.
Από τα μαλακά σύννεφα ο άγγελος βρέθηκε σε ένα μικρό δωματιάκι. Κόντεψε να λιποθυμήσει από την έντονη δυσοσμία. Το πάτωμα ήταν βρώμικο. Και το μόνο που υπήρχε ήταν ένα κρεβάτι. Και μια καρέκλα δίπλα του. Τα στρώματα ήταν κουβάρι. Πήγε να τα φτιάξει, μα σαν πλησίασε κατάλαβε ότι κάποιος ήταν εκεί κρυμμένος.
Τα τράβηξε προσεκτικά και τότε αντίκρυσε ένα μικρό κορίτσι. Ολοκόκκινα μάγουλα και χείλη. Ψηνόταν στον πυρετό. Ιδρωμένο κορμάκι. Και ρούχα δεν έβλεπε άλλα γύρω ο άγγελος.
Γονάτισε κοντά του και προσευχόταν. Προσευχόταν στο Θεό. Πρώτη φορά χρειάστηκε να προσευχηθεί. Στο σύννεφα που ζούσε, στο χαμόγελο, το τρέξιμο, την ευτυχία δεν χρειάστηκε ποτέ να νιώσει την έλλειψη. Το κενό. Τον πόνο. Την αιώνια λύπη της ύπαρξης. Δεν χρειάστηκε να βάλει μαζί τα χέρια, τα πέντε δάκτυλα να αγγίζουν τα άλλα πέντε και να ψυθιρίζει.
Το βράδυ πέρασε. Το κορίτσι κοιμόταν ήρεμο. Τα χείλη πήραν το ροζ χρώμα τους. Το παράθυρο άνοιξε και μπήκαν μυρωδιές. Και το κάλεσμα του Θεού. Τέλειωσε η αποστολή. Ο άγγελος μπορούσε να γυρίσει πίσω. Στο παιγνίδι και το τρέξιμο ανάμεσα στα σύννεφα.
Κοιτούσε το κορίτσι. Είχε ήδη ανοίξε τα ματάκια του. Ήταν σαν να μπορούσε να τον δει. Η καρδιά του αγγέλου χτυπούσε. Βρήκε ίσως για πρώτη φορά το νόημα.
Έβγαλε τα φτερά από τα πόδια. Δεν τα χρειαζόταν πια. Τα έστειλε με ένα περιστέρι πίσω στο δημιουργό.
Κι έμεινε να περπατά ξυπόλυτος στη Γη. Να χαρίζει χαμόγελα στα παιδιά. Να ενώνει τα χέρια και να νιώθει την προσευχή, την ανάγκη του Θεού κοντά του.
Καμοιά φορά τον έβλεπαν. Κάποιοι μπορούσαν να δουν. Τους πλησίαζε κι έσφιγγε το χέρι. Και χάριζε ένα μοναδικό χαμόγελο.
- Έλα, έλα να παίξουμε!
Το χαμόγελο λαμπύριζε στο πρόσωπό του και τα ποδαράκια του αποκτούσαν φτερά!
Ο Θεός τον παρατηρούσε.
Και ένα βράδυ τον έστειλε σε μια μακρινή αποστολή. Οι άγγελοι δεν λένε όχι. Πάνε όπου τους στέλνει ο Θεός.
Από τα μαλακά σύννεφα ο άγγελος βρέθηκε σε ένα μικρό δωματιάκι. Κόντεψε να λιποθυμήσει από την έντονη δυσοσμία. Το πάτωμα ήταν βρώμικο. Και το μόνο που υπήρχε ήταν ένα κρεβάτι. Και μια καρέκλα δίπλα του. Τα στρώματα ήταν κουβάρι. Πήγε να τα φτιάξει, μα σαν πλησίασε κατάλαβε ότι κάποιος ήταν εκεί κρυμμένος.
Τα τράβηξε προσεκτικά και τότε αντίκρυσε ένα μικρό κορίτσι. Ολοκόκκινα μάγουλα και χείλη. Ψηνόταν στον πυρετό. Ιδρωμένο κορμάκι. Και ρούχα δεν έβλεπε άλλα γύρω ο άγγελος.
Γονάτισε κοντά του και προσευχόταν. Προσευχόταν στο Θεό. Πρώτη φορά χρειάστηκε να προσευχηθεί. Στο σύννεφα που ζούσε, στο χαμόγελο, το τρέξιμο, την ευτυχία δεν χρειάστηκε ποτέ να νιώσει την έλλειψη. Το κενό. Τον πόνο. Την αιώνια λύπη της ύπαρξης. Δεν χρειάστηκε να βάλει μαζί τα χέρια, τα πέντε δάκτυλα να αγγίζουν τα άλλα πέντε και να ψυθιρίζει.
Το βράδυ πέρασε. Το κορίτσι κοιμόταν ήρεμο. Τα χείλη πήραν το ροζ χρώμα τους. Το παράθυρο άνοιξε και μπήκαν μυρωδιές. Και το κάλεσμα του Θεού. Τέλειωσε η αποστολή. Ο άγγελος μπορούσε να γυρίσει πίσω. Στο παιγνίδι και το τρέξιμο ανάμεσα στα σύννεφα.
Κοιτούσε το κορίτσι. Είχε ήδη ανοίξε τα ματάκια του. Ήταν σαν να μπορούσε να τον δει. Η καρδιά του αγγέλου χτυπούσε. Βρήκε ίσως για πρώτη φορά το νόημα.
Έβγαλε τα φτερά από τα πόδια. Δεν τα χρειαζόταν πια. Τα έστειλε με ένα περιστέρι πίσω στο δημιουργό.
Κι έμεινε να περπατά ξυπόλυτος στη Γη. Να χαρίζει χαμόγελα στα παιδιά. Να ενώνει τα χέρια και να νιώθει την προσευχή, την ανάγκη του Θεού κοντά του.
Καμοιά φορά τον έβλεπαν. Κάποιοι μπορούσαν να δουν. Τους πλησίαζε κι έσφιγγε το χέρι. Και χάριζε ένα μοναδικό χαμόγελο.
Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011
Άλλα λέω, άλλα κάνω κι άλλα εννοώ
Ναι, πολλά όμορφο τραγούδι.
Δεν το κρύβω ότι συχνά πυκνά με εκφράζει.
Άλλα λέω...
Άλλα κάνω...
κι άλλα εννοώ...
Με τη διαφορά ότι ξέρω αναπάσα στιγμή τι λέω, τι κάνω, τι εννοώ....
Εν αντέχω τους ανθρώπους που δεν έχουν συνείδηση τι λένε, τι κάνουν τι εννοούν.
Δεν αντέχω τους ανθρώπους που παίρνουν στο λαιμό της μη-συνειδητότητά τους, την τύχη, τις καρδιές, τις ζωές μας.
οκ, έπρεπε να ζήσω κάποια πράγματα για να μεγαλώσω.
Για να ανοίξουν οι ορίζοντες και η δική μου συνειδητότητα μου.
Και δεν είναι ότι με επιρεάζουν. Αργά ή γρήγορα ο διάολος που κουβαλάω μέσα μου αντιλαμβάνεται τι γίνεται, βγάζει τα κέρατα και την ουρά του στην επίθεση και την κάνω με ελαφριά....
Είναι εκείνο το κρυμμένο "γιατί", εκείνο το "γμτ", εκείνη η δύναμη που λέγεται θυμός και μαζεύεται στις μπουνιές μου.
Είναι η ανθρωπιά που ντρέπεται να υπάρξει και ψάχνει γωνιές και στιγμούλες να δοξαστεί.
Κι ο αντρισμός ... που εξατμίζεται στις ανάσες των δακρύων.
Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011
Ανακοίνωση
Επειδή το μπλογκ μου έχει καταντήσει κέντρο διερχομένων...
κι επειδή δεν γουστάρω ρε φίλε να βάλω μετριασμό σχολίων ( άλλην έννοιαν έν είχα )
Τα άσχετα σχόλια θα διαγράφονται.
Η υπομονή έχει και τα όρια της.
Και τα δικά μου έχουν ξεπεραστεί από καιρό.
Εκ της διευθύνσεως.
κι επειδή δεν γουστάρω ρε φίλε να βάλω μετριασμό σχολίων ( άλλην έννοιαν έν είχα )
Τα άσχετα σχόλια θα διαγράφονται.
Η υπομονή έχει και τα όρια της.
Και τα δικά μου έχουν ξεπεραστεί από καιρό.
Εκ της διευθύνσεως.
Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011
Είμαι εδώ
Είμαι εδώ πάλι.
Σε μια Πόλη που δεν είναι ίδια πια. Που δεν θα είναι ποτέ ίδια.
Μοιάζει άδεια χωρίς την παρουσία σου.
Μια παρουσία που δεν θέλω πια κι όμως έχει γίνει εμμονή στο μυαλό μου.
Είμαι πάλι εδώ.
Σε τούτη την Πόλη που δεν είναι η πόλη σου , ούτε η δική μου, ούτε καν η δική μας.
Μια πόλη που διαβήκαμε κάποτε αντάμα.
Γονατίζω και προσκυνώ τα ιερά χώματά της.
Της ζητάω να με συγχωρέσει που της φόρτωσα τον Έρωτά μου.
Είναι τόσο μεγάλη, αιώνια, πλούσια, μαγευτική κι εγώ την έχω ταυτίσει με κάτι τόσο
δικό μου, μικρό, παροδικό. Θέλωντας ίσως να πάρω λίγη από την αξία της.
Αφήνω τις σκέψεις μου κοντά της. Φοράω ένα νέο χαμόγελο που μου έχουν χαρίσει από χτες μα εγώ το βρήκα σήμερα ( Ευχαριστώ, ρε φίλε ).
Πάω να φτιάξω καφέ! Καλημέρα.
Σε μια Πόλη που δεν είναι ίδια πια. Που δεν θα είναι ποτέ ίδια.
Μοιάζει άδεια χωρίς την παρουσία σου.
Μια παρουσία που δεν θέλω πια κι όμως έχει γίνει εμμονή στο μυαλό μου.
Είμαι πάλι εδώ.
Σε τούτη την Πόλη που δεν είναι η πόλη σου , ούτε η δική μου, ούτε καν η δική μας.
Μια πόλη που διαβήκαμε κάποτε αντάμα.
Γονατίζω και προσκυνώ τα ιερά χώματά της.
Της ζητάω να με συγχωρέσει που της φόρτωσα τον Έρωτά μου.
Είναι τόσο μεγάλη, αιώνια, πλούσια, μαγευτική κι εγώ την έχω ταυτίσει με κάτι τόσο
δικό μου, μικρό, παροδικό. Θέλωντας ίσως να πάρω λίγη από την αξία της.
Αφήνω τις σκέψεις μου κοντά της. Φοράω ένα νέο χαμόγελο που μου έχουν χαρίσει από χτες μα εγώ το βρήκα σήμερα ( Ευχαριστώ, ρε φίλε ).
Πάω να φτιάξω καφέ! Καλημέρα.
Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011
Ψάρια και τέχνη
Υπάρχουν καλλιτέχνες που επιλέγουν να αποτυπώνουν την οπτική εικόνα ενός ψαριού για παράδειγμα, σε δύο διαστάσεις. Και άλλοι που προσπαθούν μέσα από επιλογές χρωμάτων να δώσουν την ψευδαίσθηση της τρίτης διάστασης.
Για την πρώτη κατηγορία ουσιαστικά φαίνεται ότι ο καλλιτέχνης εκφράζει αυτό που βλέπει, δηλαδή την δύο διαστάσεων εικόνα που έρχεται στα μάτια του. Ίσως μέσα από την τέχνη του να εκφράζει το είναι του, αυτό που βλέπει, αυτό που φτάνει κοντά του.
Και στη δεύτερη περίπτωση, ίσως ο καλλιτέχνης προσπαθεί να εκφράσει αυτό που υπάρχει, έξω από αυτόν. Αυτό που υπάρχει στο χώρο και γύρω του, σε μια τρισδιάστατη πραγματικότητα.
Αναρωτιέμαι αν στην ουσία, ο εστιασμός αυτός σε διαφορετικά σημεία έχει τα ίδια κίνητρα, την αναζήτηση της αλήθειας και του αθέατου μέσα από την τέχνη ή αν σε κάθε κατηγορία η αρχική πηγή, ο αρχικός προβληματισμός και ώθηση στη δημιουργία είναι εντελώς διαφορετικός.
Αφορφμή για σκέψη, παρατήρηση, διάβασμα άρθρων και εικόνων.
Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011
Γνωρίζοντας τα ψάρια
Γνωρίζοντας τα ψάρια
Μια μέρα, ο Chuang Tzu και ο φίλος του έκαναν βόλτα δίπλα στο ποτάμι.
«Κοίτα τα ψάρια που κολυμπάνε» είπε ο Chuang Tzu «το διασκεδάζουν»
«Δεν είσαι ψάρι» του απάντησε ο φίλος του «άρα δεν μπορείς πραγματικά να ξέρεις ότι το διασκεδάζουν»
«Δεν είσαι εγώ» απάντησε ο Chuang Tzu «άρα πως ξέρεις ότι εγώ δεν ξέρω ότι το διασκεδάζουν;»
Μια μέρα, ο Chuang Tzu και ο φίλος του έκαναν βόλτα δίπλα στο ποτάμι.
«Κοίτα τα ψάρια που κολυμπάνε» είπε ο Chuang Tzu «το διασκεδάζουν»
«Δεν είσαι ψάρι» του απάντησε ο φίλος του «άρα δεν μπορείς πραγματικά να ξέρεις ότι το διασκεδάζουν»
«Δεν είσαι εγώ» απάντησε ο Chuang Tzu «άρα πως ξέρεις ότι εγώ δεν ξέρω ότι το διασκεδάζουν;»
Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011
Αχαριστία
Είναι φορές που γκρινιάζω, νευριάζω, εκνευρίζομαι, χάνω το κουράγιο μου, κουράζομαι, γκρινιάζω, διαμαρτύρομαι, θλίβομαι, καταπιέζομαι.... για όλα τα στραβά που βρίσκω γύρω μου στην καθημερινότητα μου. Πράγματα που πρέπει να ανεχτώ και να υπάρξω μαζί τους.
Μπορεί να μου χαλάσει η διάθεση να μην είμαι δημιουργική επειδή εκείνο το μικρό και ηλίθιο κάτι δεν είναι ακριβώς όπως έπρεπε να είναι.
Και μετά... κάθομαι και σκέφτομαι πόσοι άνθρωποι παλεύουν με νύχια και με δόντια για να επιβιώσουν απλά. Όχι πως εγώ δεν παλεύω αλλά εχω μαγικά ραβδιά, νεραϊδόσκονες, πάρε δώσε με αγγέλους, μάγισσες και ξωτικά.
Απλά όλοι έχουμε κάτι να παλέψουμε!
Και στιγμές σαν αυτή νιώθω αχάριστη.
Φτύστε με! Ελεύθερα!
( σφουγγάρισμα αύριο! Δεν το γλυτώνωωωωωωωω )
Μπορεί να μου χαλάσει η διάθεση να μην είμαι δημιουργική επειδή εκείνο το μικρό και ηλίθιο κάτι δεν είναι ακριβώς όπως έπρεπε να είναι.
Και μετά... κάθομαι και σκέφτομαι πόσοι άνθρωποι παλεύουν με νύχια και με δόντια για να επιβιώσουν απλά. Όχι πως εγώ δεν παλεύω αλλά εχω μαγικά ραβδιά, νεραϊδόσκονες, πάρε δώσε με αγγέλους, μάγισσες και ξωτικά.
Απλά όλοι έχουμε κάτι να παλέψουμε!
Και στιγμές σαν αυτή νιώθω αχάριστη.
Φτύστε με! Ελεύθερα!
( σφουγγάρισμα αύριο! Δεν το γλυτώνωωωωωωωω )
Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011
Ο άξονας μου
- Να νιώθω ελεύθερη.
_ Να εξελίσσομαι.
_ Να είμαι καλά.
Όλη μου η ζωή, όλες οι επιλογές περιστρέφονται γύρω από αυτό τον άξονα.
Ο απλός τρόπος να μεταφραστεί η περιπλοκότητα.
Ποιός είναι ο δικός σας άξονας; Αν έχετε;
υ.γ.1. Θα μπορούσα να αναπτύξω το θέμα αλλά νυστάζω...
υ.γ.2. Νευριάζω άμα με γράφουν τζιαι κατζιώνουμε...
υ.γ.3. Το σκ ήταν πολύ ωραίο... προχώρησα τα σμιλιά, τις ζωγραφικές, αλλά γέμισε και η ψυχή μου με πράγματα.
_ Να εξελίσσομαι.
_ Να είμαι καλά.
Όλη μου η ζωή, όλες οι επιλογές περιστρέφονται γύρω από αυτό τον άξονα.
Ο απλός τρόπος να μεταφραστεί η περιπλοκότητα.
Ποιός είναι ο δικός σας άξονας; Αν έχετε;
υ.γ.1. Θα μπορούσα να αναπτύξω το θέμα αλλά νυστάζω...
υ.γ.2. Νευριάζω άμα με γράφουν τζιαι κατζιώνουμε...
υ.γ.3. Το σκ ήταν πολύ ωραίο... προχώρησα τα σμιλιά, τις ζωγραφικές, αλλά γέμισε και η ψυχή μου με πράγματα.
Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011
Ελευθερία...
Θεά... απλά θεά!!!
Την απόλαυσα ψες , στο Δημοτικό θέατρο Στροβόλου! ( όχι κι ο καλύτερος χώρος ).
Έδινε όμως την ευκαιρία απλά αν την απολαμβάνει κανείς, χωρίς να συμμετέχει τόσο πολύ.
Είχα πάει με παρέα. Συνήθως το αποφεύγω. Προτιμώ να είμαι μόνη και να χάνομαι στη "σκηνή". Μάλλον θα συνεχίσω να το αποφεύγω....
Παρασκευή σήμερα!!!
Ούφφου θέλω να πάω σπίτι να ζωγραφίζωωωω.....
Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011
Μάθημα 1
Είναι πολύ όμορφο το συναίσθημα να ξανασμίγει η ομάδα.
Άρχισαν τα μαθήματα ζωγραφικής στα επιμορφωτικά! Είδα πάλι τις παλιές "συμμαθήτριες".
Άτομα που δεν μας δένει τίποτα άλλο πέρα από το χόμπι, άτομα διαφορετικά , όσο και οι πίνακες που φτιάχνουμε. Κι όμως δημιουργείται μια όμορφη σύνδεση.
Και η δασκάλα μας κεφάτη κι ορεξάτη και χαρούμενη που μας είδε ξανά.
Πρώτο μάθημα, λίγο για συντονισμό, λίγο να κάνουμε κάτι. Μου χάλασαν και τα πινέλα και δεν πρόλαβα να πάρω άλλα. Είχα μόνο 2 να δουλέψω. Θα χρησιμοποιήσω ένα εργαλείο τη σπάτουλα για τον πίνακα που κάνω τώρα. Είναι όμορφο γιατί θα μάθω κάτι νέο.
Κι εδώ τα χρώματα που διάλεξα για το κασκόλ. Άρχισε να φαίνεται ο συνδυασμός τους και... ηρέμησα λιγάκι!
Άρχισαν τα μαθήματα ζωγραφικής στα επιμορφωτικά! Είδα πάλι τις παλιές "συμμαθήτριες".
Άτομα που δεν μας δένει τίποτα άλλο πέρα από το χόμπι, άτομα διαφορετικά , όσο και οι πίνακες που φτιάχνουμε. Κι όμως δημιουργείται μια όμορφη σύνδεση.
Και η δασκάλα μας κεφάτη κι ορεξάτη και χαρούμενη που μας είδε ξανά.
Πρώτο μάθημα, λίγο για συντονισμό, λίγο να κάνουμε κάτι. Μου χάλασαν και τα πινέλα και δεν πρόλαβα να πάρω άλλα. Είχα μόνο 2 να δουλέψω. Θα χρησιμοποιήσω ένα εργαλείο τη σπάτουλα για τον πίνακα που κάνω τώρα. Είναι όμορφο γιατί θα μάθω κάτι νέο.
Κι εδώ τα χρώματα που διάλεξα για το κασκόλ. Άρχισε να φαίνεται ο συνδυασμός τους και... ηρέμησα λιγάκι!
Ξεκινήματα
Αρχίζουν σήμερα τα μαθήματα ζωγραφικής! Γιουπιιιιι μου έλειψαν!
Παρόλο ότι ήταν δημιουργικό το καλοκαίρι σε αυτό τον τομέα.
Εδώ ο πίνακας που έφτιαξα πέρσι! Ναι! μου πήρε όλη τη "σχολική χρονιά" των επιμορφωτικών. Με έμαθε αρκετά!!! Δώρο για το αγαπημένο μου καρκινάκι.
Έχω αρχίσει τον πιο κάτω πίνακα! Είναι η πρώτη του φάση. Θα ανεβάζω σταδιακά την εξέλιξη του ( ναι τωρά όπως είναι δεν καταλαβαίνεις τίποτα χιχιχιχ )
Παρόλο ότι ήταν δημιουργικό το καλοκαίρι σε αυτό τον τομέα.
Εδώ ο πίνακας που έφτιαξα πέρσι! Ναι! μου πήρε όλη τη "σχολική χρονιά" των επιμορφωτικών. Με έμαθε αρκετά!!! Δώρο για το αγαπημένο μου καρκινάκι.
Έχω αρχίσει τον πιο κάτω πίνακα! Είναι η πρώτη του φάση. Θα ανεβάζω σταδιακά την εξέλιξη του ( ναι τωρά όπως είναι δεν καταλαβαίνεις τίποτα χιχιχιχ )
Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2011
Feel like a woman
Η Σμιλί έκαμε το θαύμα της!
Αγόρασα σμιλί, μαλλιά, επήα στη μάνα μου τζιαι λαλώ της:
- Ήρτα! Άτε μάθε με να κάμνω σμιλί.
- Μα αφού ξέρεις, έκαμνες που ήσουν στο δημοτικό! ( ντόινγκ )
Τελικά το σμιλί εν σαν το ποδήλατο. Εν το ξεχάνεις. Σε λίγη ώρα θυμήθηκα πως πλέκω.
Τζιαι άρκεψα!
Πάω σπίτι κάθομαι να βοηθήσω τον Γιο 2 με τις ασκήσεις των Αγγλικών.
- Μα .. κάμνεις σμιλί;
- Ε .. ναι!
Μετά που λίον.
- Μα έτσι εννά αρκέψεις τωρά να κάμνεις σμιλί συνέχεια;
Εμ τι εννοεί συνέχεια.... έτω ... εγίνηκεν 1 να κοιμηθώ εψές...
και σήμερα το πρωί... ε.. εν άντεξα... έκαμα 5-6 λεπτούθκια...
( Έφτασα να έρτω στη δουλειά, μεν μουρμουράς... )
Και .. έχω το τζιαι μες το αυτοκίνητο. Αν πάθω καμοιά κρίση στέρισης να μεν με βουρούν.
Ποτά, τσιγάρα τζιαι πελλάρες. Σμιλί μάνα μου.
Εν που τα πιο εθιστικά πράματα ever.
Α.. εξέχασα να σου πω ότι πλέκω το κασκόλ που έκαμεν η Σμιλί, αλλά σε εκρού, φούξια και γκρι ( σόρρυ φιλενάδα αλλά από κάπου πρέπει να αρχίσω χιχιχι ). Οκ, θέλει λίγη πρακτική μέχρι να βρω τον σωστό τρόπο να βγαίνει συγυρισμένο κι όμορφο. θα συνηθίσω :-)
Τελικά η μέρα εχτές ήταν πολλά δημιουργική. Πέρα από το σμιλί εμίλησα με μια φίλη μου ζωγράφο. Από καιρό λέγαμε να δημιουργήσουμε μαζί. Προέκυψαν διάφορα και τώρα επανήλθε στην καθημερινότητα και θα συναντηθούμε απο βδομάδας. Ελπίζω να πάει καλά. Έχει καιρό να γράψω. Το έβαλα σαν δεύτερη προτεραιότητα και έμεινε στο ράφι.
Νιώθω έτοιμη. Θυμάσαι το χτεσινό ποστ; Κανεί να είμαι παρατημένη. Ώρα να κάμνω όσα θέλω! Ξεκινώντας από το σμιλί! τι?
Καλημέρα!
Αγόρασα σμιλί, μαλλιά, επήα στη μάνα μου τζιαι λαλώ της:
- Ήρτα! Άτε μάθε με να κάμνω σμιλί.
- Μα αφού ξέρεις, έκαμνες που ήσουν στο δημοτικό! ( ντόινγκ )
Τελικά το σμιλί εν σαν το ποδήλατο. Εν το ξεχάνεις. Σε λίγη ώρα θυμήθηκα πως πλέκω.
Τζιαι άρκεψα!
Πάω σπίτι κάθομαι να βοηθήσω τον Γιο 2 με τις ασκήσεις των Αγγλικών.
- Μα .. κάμνεις σμιλί;
- Ε .. ναι!
Μετά που λίον.
- Μα έτσι εννά αρκέψεις τωρά να κάμνεις σμιλί συνέχεια;
Εμ τι εννοεί συνέχεια.... έτω ... εγίνηκεν 1 να κοιμηθώ εψές...
και σήμερα το πρωί... ε.. εν άντεξα... έκαμα 5-6 λεπτούθκια...
( Έφτασα να έρτω στη δουλειά, μεν μουρμουράς... )
Και .. έχω το τζιαι μες το αυτοκίνητο. Αν πάθω καμοιά κρίση στέρισης να μεν με βουρούν.
Ποτά, τσιγάρα τζιαι πελλάρες. Σμιλί μάνα μου.
Εν που τα πιο εθιστικά πράματα ever.
Α.. εξέχασα να σου πω ότι πλέκω το κασκόλ που έκαμεν η Σμιλί, αλλά σε εκρού, φούξια και γκρι ( σόρρυ φιλενάδα αλλά από κάπου πρέπει να αρχίσω χιχιχι ). Οκ, θέλει λίγη πρακτική μέχρι να βρω τον σωστό τρόπο να βγαίνει συγυρισμένο κι όμορφο. θα συνηθίσω :-)
Τελικά η μέρα εχτές ήταν πολλά δημιουργική. Πέρα από το σμιλί εμίλησα με μια φίλη μου ζωγράφο. Από καιρό λέγαμε να δημιουργήσουμε μαζί. Προέκυψαν διάφορα και τώρα επανήλθε στην καθημερινότητα και θα συναντηθούμε απο βδομάδας. Ελπίζω να πάει καλά. Έχει καιρό να γράψω. Το έβαλα σαν δεύτερη προτεραιότητα και έμεινε στο ράφι.
Νιώθω έτοιμη. Θυμάσαι το χτεσινό ποστ; Κανεί να είμαι παρατημένη. Ώρα να κάμνω όσα θέλω! Ξεκινώντας από το σμιλί! τι?
Καλημέρα!
Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011
ΟΜΙΛΙΑ STEVE JOBS ΣΤΟ STANFORD UNIVERCITY
Είναι μεγάλη μου τιμή να βρίσκομαι μαζί σας στην τελετή αποφοίτησής σας από ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου. Δεν
πήρα ποτέ πανεπιστημιακό πτυχίο. Για να πούμε την αλήθεια, τούτη δω η
μέρα είναι ότι κοντινότερο σε αποφοίτηση έχω ζήσει. Έτσι είναι, αλλά δεν
υπάρχει πρόβλημα. Θέλω να μοιραστώ μαζί σας τρεις ιστορίες.
Η πρώτη ιστορία μιλάει για διαδρομές
Εγκατέλειψα το κολέγιο του Ριντ στο πρώτο μου εξάμηνο, αλλά τριγυρνούσα στους χώρους του άλλο ενάμισι χρόνο, πριν τα παρατήσω για τα καλά.
Λοιπόν, γιατί τα παράτησα;
Όλα ξεκίνησαν πριν καν γεννηθώ...
Η πραγματική μου μητέρα ήταν μια νεαρή, ανύπαντρη απόφοιτος κολεγίου, που αποφάσισε να με δώσει για υιοθεσία.
Η μεγαλύτερη επιθυμία της ήταν να με υιοθετήσει ένα ζευγάρι
πανεπιστημιακής μόρφωσης και κανόνισε τα πάντα ώστε μόλις γεννηθώ να με
υιοθετήσει ένας δικηγόρος και η σύζυγός του.
Το πρόβλημα ήταν πως μόλις ξεπρόβαλα, εκείνοι αποφάσισαν πως προτιμούσαν ένα κορίτσι.
Έτσι οι γονείς μου, που ήταν καταγεγραμμένοι σε ένα είδος «λίστας
αναμονής» δέχτηκαν ένα τηλεφώνημα μες στο βράδυ, που τους ανακοίνωσε: «ξαφνικά βρέθηκε ένα αγοράκι• το θέλετε;»
«Φυσικά», απάντησαν.
Αλλά η βιολογική μου μητέρα ανακάλυψε πως η θετή μου μητέρα μου δεν είχε πάει ποτέ στο κολέγιο κι ο θετός μου πατέρας μου δεν είχε καν αποφοιτήσει από το λύκειο.
Κι αρνήθηκε να υπογράψει τα χαρτιά της υιοθεσίας.
Υποχώρησε μόνο μετά από κάμποσους μήνες, όταν οι γονείς μου της υποσχέθηκαν πως κάποια μέρα θα πήγαινα στο κολέγιο.
Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, έτσι κι έγινε.
Αλλά επέλεξα αφελώς ένα κολέγιο πανάκριβο, σχεδόν σαν το Στάνφορντ, πράγμα που σήμαινε πως σχεδόν όλες οι οικονομίες των σκληρά εργαζόμενων γονιών μου θα πήγαιναν στα δίδακτρα.
Μέσα σε έξι μήνες δεν έβλεπα καμιά χρησιμότητα σ, αυτό.
Δεν είχα ιδέα τι ήθελα να κάνω στη ζωή μου και το κολέγιο δεν μου έδινε κανένα μπούσουλα για να το βρω.
Επιπλέον, ξόδευα τις οικονομίες μιας ζωής των γονιών μου.
Αποφάσισα λοιπόν να τα παρατήσω, ελπίζοντας πως όλα θα πήγαιναν κατ, ευχήν.
Εκείνη την εποχή ήμουν στ, αλήθεια φοβισμένος, αλλά τώρα ξέρω πως αυτή ήταν μια από τις καλύτερες αποφάσεις που πήρα ποτέ μου.
Από τη στιγμή που εγκατέλειψα τις σπουδές μου έπαψα να γράφομαι σε
ένα σωρό προαπαιτούμενα μαθήματα που δεν με ενδιέφεραν και
παρακολουθούσα ως ελεύθερος ακροατής μόνο εκείνα που μου άρεσαν.
Δεν ήταν βέβαια όλα τόσο υπέροχα: δεν δικαιούμουν δωμάτιο στην εστία κι έτσι κοιμόμουν «στρωματσάδα» σε δωμάτια φίλων μου• για να φάω μάζευα άδεια μπουκάλια κόκα κόλα για
5 σεντς το ένα και για να έχω τουλάχιστο ένα αξιοπρεπές γεύμα τη
βδομάδα χρειαζόταν να περπατάω κάθε Κυριακή βράδυ 7 χιλιόμετρα , μέχρι το
ναό των «χάρε κρίσνα».
Αλλά περνούσα καλά.
Κι ένα σωρό από όσα γνώρισα ακολουθώντας τη διαίσθησή μου και προσπαθώντας να ικανοποιήσω την περιέργειά μου, αποδείχτηκαν ανεκτίμητα στο μέλλον.
Επιτρέψτε μου να σας δώσω ένα παράδειγμα:
Εκείνη την εποχή το «Ριντ» είχε ίσως ένα από τα καλύτερα μαθήματα καλλιγραφίας στη χώρα.
Παντού στο κάμπους έβλεπες θαυμάσια καλλίγραφα πόστερ, πινακίδες και σχέδια.
Καθώς είχα εγκαταλείψει τις σπουδές μου και δεν ήμουν υποχρεωμένος να παρακολουθήσω κάποιο μάθημα, αποφάσισαν να πάω να παρακολουθήσω καλλιγραφία, για να δω πώς κατάφερναν αυτά τα θαύματα.
Έμαθα έτσι για τις γραμματοσειρές «σέριφ» και «σανς σέριφ», για τις αποστάσεις μεταξύ γραμμάτων -ανάλογα με τα γράμματα- ό,τι κάνει υπέροχη την τυπογραφία.
Ήταν ένα θαυμάσιο μάθημα, γεμάτο ιστορία, καλλιτεχνία και καλαισθησία, που πραγματικά με συνεπήρε.
Ούτε μου περνούσε από το μυαλό πως όλα τούτα θα μου χρησίμευαν κάποια μέρα στη ζωή μου.
Δέκα χρόνια αργότερα όμως, όταν σχεδιάζαμε τον πρώτο υπολογιστή «Μάκιντος» ξαναθυμήθηκα εκείνο το μάθημα.
Και χρησιμοποιήσαμε στο Μακ όλα όσα είχα μάθει.
Εκείνος ήταν ο πρώτος υπολογιστής που διέθετε καλλιγραφία.
Αν δεν είχα παρακολουθήσει εκείνο το συγκεκριμένο μάθημα, οι Μάκιντος δεν θα είχαν ποτέ πολλές γραμματοσειρές ή μεγέθη γραμμάτων.
Κι αφού το μόνο που έκαναν τα «ουίντοους» ήταν να αντιγράψουν τα Μακ, μάλλον αυτά δεν θα υπήρχαν σε κανένα υπολογιστή.
Κι αν δεν τα είχα παρατήσει, δεν θα είχα παρακολουθήσει ποτέ μου εκείνο το μάθημα καλλιγραφίας κι οι υπολογιστές δεν θα πρόσφεραν τις δυνατότητες καλλιγραφίας που προσφέρουν σήμερα.
Φυσικά ήταν αδύνατο να τα προβλέψω όλα αυτά όταν ήμουν στο κολέγιο.
Δέκα χρόνια αργότερα όμως, ήταν όλα πολύ-πολύ ξεκάθαρα.
Θέλω να πω, ποτέ δεν γίνεται να προβλέψεις την πορεία σου.
Για να την εκτιμήσεις, θα πρέπει να την κοιτάξεις προς τα πίσω.
Χρειάζεται λοιπόν να εμπιστευτείτε πως όλα τα βήματά σας, πως με κάποιο τρόπο σας οδηγούν στο μέλλον σας.
Πρέπει να εμπιστευθείτε κάτι -ή κάποιον: το ένστικτό σας, τη μοίρα, το κάρμα, τη ζωή, δεν έχει σημασία.
Αυτή η άποψη ποτέ δεν με απογοήτευσε και καθόρισε τη ζωή μου.
Η δεύτερη ιστορία μου μιλάει για αγάπη και απώλειες
Ήμουν τυχερός: βρήκα τι μου άρεσε νωρίς στη ζωή μου.
Ο Ουοζ (Wozniak) κι εγώ ξεκινήσαμε την «άπλ» στο γκαράζ των γονιών μου, όταν ήμουν είκοσι χρονών.
Δουλέψαμε σκληρά και δέκα χρόνια αργότερα η «απλ» δεν ήταν πια οι δυο
μας κι ένα γκαράζ, αλλά μια εταιρία αξίας άνω των 2 δις δολαρίων, με
πάνω από 4,000 εργαζόμενους.
Ένα χρόνο νωρίτερα, με το που έκλεινα τα 30, είχαμε ρίξει στην αγορά την πιο ωραία μας δημιουργία -τον «Μάκιντος».
Και μετά απολύθηκα.
Πώς μπορεί κάποιος να απολυθεί από μια εταιρία που ίδρυσε;
Να, καθώς μεγάλωνε η «απλ» σκέφτηκα να προσλάβω κάποιον ταλαντούχο μάνατζερ για να διοικούμε μαζί την εταιρία και πράγματι, για κανά χρόνο όλα πήγαιναν πρίμα.
Μετά όμως, οι απόψεις μας για το μέλλον άρχισαν να διαφοροποιούνται και στο τέλος τσακωθήκαμε.
Όταν έγινε αυτό, το διοικητικό συμβούλιο πήγε με το μέρος του.
Έτσι λοιπόν, στα 30 μου, βρέθηκα έξω από την εταιρία, και μάλιστα με πολύ δημόσιο τρόπο.
Ο σκοπός ολόκληρης σχεδόν της ενήλικης ζωής μου είχε πια χαθεί, κι αυτό ήταν τόσο επώδυνο.
Για αρκετούς μήνες δεν είχα ιδέα τι να κάνω.
Αισθανόμουν πως είχα απογοητεύσει τους συνεργάτες μου, πως η σκυτάλη μού είχε γλιστρήσει από τα χέρια, μόλις μου την παρέδωσαν.
Συναντήθηκα με τον Ντέιβιντ Πάκαρντ (David Packard) και τον Μπομπ Νόις (Bob Noyce) προσπαθώντας να απολογηθώ για το πώς τα ,χα καταστρέψει όλα με τέτοιο τρόπο.
Ήμουν μια πασίγνωστη αποτυχία και μου πέρασε από το μυαλό να εγκαταλείψω την κοιλάδα.
Σιγά σιγά όμως, μια αίσθηση γεννήθηκε μέσα μου: εξακολουθούσα να αγαπάω τη δουλειά μου.
Ότι κι αν είχε συμβεί στην «απλ», αυτό δεν είχε πειραχτεί, ούτε κατ, ελάχιστο.
Με είχαν απορρίψει, ήμουν όμως ακόμα ερωτευμένος.
Έτσι αποφάσισα να ξαναρχίσω από την αρχή.
Τότε δεν το καταλάβαινα, αλλά η απόλυσή μου από την «απλ» ήταν ότι καλύτερο θα μπορούσε να μου είχε συμβεί.
Η βαρύτητα της επιτυχίας αντικαταστάθηκε από την ελαφρότητα να είμαι ξανά αρχάριος, αβέβαιος για τα πάντα.
Απελευθερώθηκα και μπήκα σε μια από τις πιο δημιουργικές περιόδους της ζωής μου.
Την επόμενη πενταετία ξεκίνησα μια εταιρία που τη λέγαν «νεξτ», μια άλλη που τη λέγαν «πίξαρ» κι ερωτεύτηκα μια υπέροχη γυναίκα που έγινε σύζυγός μου.
Με την «πίξαρ» -που είναι σήμερα μια από τις πιο πετυχημένες εταιρίες κινηματογραφικής παραγωγής του κόσμου- δημιουργήσαμε την πρώτη ταινία ψηφιακής κίνησης στην ιστορία του κινηματογράφου, το «τόι στόρι».
Τα γεγονότα πήραν απροσδόκητη τροπή όταν η «απλ» αγόρασε την «νεξτ»
και ξαναβρέθηκα στην «απλ», ενώ η τεχνολογία που είχαμε αναπτύξει στη
«νεξτ» βρέθηκε στην καρδιά της σημερινής αναγέννησης της «απλ».
Και με τη Λορέν (Laurene) δημιουργήσαμε μια θαυμάσια οικογένεια.
Είμαι βέβαιος πως τίποτα από αυτά δεν θα είχε γίνει αν δεν είχα απολυθεί από την «απλ».
Η γεύση του φάρμακου ήταν απαίσια, πιστεύω όμως πως το χρειαζόμουν.
Υπάρχουν φορές που η ζωή σε χτυπάει κατακέφαλα.
Μην χάνετε την πίστη σας.
Είμαι πεπεισμένος πως το μόνο που μου έδωσε δύναμη να συνεχίσω ήταν πως αγαπούσα αυτό που έκανα.
Πρέπει να βρεις τι και ποιος σου αρέσει.
Αυτό είναι αλήθεια στη δουλειά και στον έρωτα.
Ένα μεγάλο τμήμα της ζωής σας θα αφιερωθεί στην εργασία σας και ο μόνος τρόπος για να είστε ικανοποιημένοι είναι να θεωρείτε πως κάνετε υπέροχη δουλειά.
Κι ο μόνος τρόπος να κάνετε υπέροχη δουλειά είναι να αγαπάτε ότι κάνετε.
Αν δεν το έχετε βρει ακόμα, συνεχίστε να ψάχνετε.
Μην βολεύεστε.
Όπως συμβαίνει και στον αισθηματικό τομέα, όταν έρθει, θα το καταλάβετε.
Κι όπως σε κάθε σπουδαία σχέση, θα γίνεται καλύτερο όσο περνάει ο χρόνος.
Συνεχίστε λοιπόν να ψάχνετε, μέχρι να το βρείτε.
Μην τα παρατάτε.
Η τρίτη ιστορία μου αφορά το θάνατο.
Όταν ήμουν 17, διάβασα κάτι σαν «να ζεις την κάθε μέρα σου σαν να είναι η τελευταία».
Αυτό μου έκανε εντύπωση κι από τότε, για 33 ολόκληρα χρόνια, κάθε πρωί κοιτάζομαι στον καθρέφτη και ρωτάω τον εαυτό μου: «αν αυτή ήταν η τελευταία ημέρα της ζωής σου, θα έκανες αυτό που ετοιμάζεσαι να κάνεις σήμερα;».
Όποτε η απάντηση ήταν «όχι» για πολύ καιρό, ήξερα πως κάτι έπρεπε να αλλάξω.
Το να θυμάμαι πάντα πως σύντομα θα πεθάνω, ήταν η καλύτερη βοήθεια για να παίρνω τις σωστές αποφάσεις στη ζωή μου.
Όλα τα υπόλοιπα -οι εξωτερικές προσδοκίες, η υπερηφάνεια, ο φόβος της γελοιοποίησης ή της αποτυχίας- όλα εξαερώνονται μόλις βρεθούν απέναντι στο θάνατο: το μόνο που απομένει είναι το πραγματικά σημαντικό.
Το να θυμάστε πως θα πεθάνετε είναι ίσως ο καλύτερος τρόπος να αποφύγετε την παγίδα να νομίζετε πως έχετε κάτι να χάσετε.
Είστε ήδη γυμνοί.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην ακολουθήσετε ότι σας λέει η καρδιά σας.
Εδώ κι ένα χρόνο, μου διαγνώσανε καρκίνο.
Πέρασα από εξέταση στις 7:30 το πρωί κι ένας όγκος φάνηκε ξεκάθαρος στο πάγκρεας.
Δεν είχα ιδέα τι είναι το πάγκρεας.
Οι γιατροί με ενημέρωσαν πως ήταν μία μη ιάσιμη μορφή καρκίνου και πως δεν θα ζούσα παραπάνω από τρεις με έξι μήνες.
Ο γιατρός μου με συμβούλεψε να πάω σπίτι και «να τακτοποιήσω τις εκκρεμότητές» μου, πράγμα που είναι ένας ευφημισμός των γιατρών για το προετοιμάσου να πεθάνεις.
Σημαίνει: προσπάθησε να πεις σε λίγους μήνες όλα όσα ήθελες να πεις στα παιδιά σου σε δέκα χρόνια.
Σημαίνει πως πρέπει να βεβαιωθείς πως όλα είναι εντάξει για να έχει η οικογένειά σου όσο το δυνατό λιγότερους μπελάδες.
Σημαίνει: κάνε τους αποχαιρετισμούς σου.
Έζησα με αυτή τη διάγνωση όλη τη μέρα.
Αργά το απόγευμα μου έκαναν μια βιοψία, που γίνεται με ένα
σωλήνα που περνάει από το λαιμό σου στο στομάχι και στα έντερα κι από
εκεί μια βελόνα παίρνει λίγα κύτταρα από το πάγκρεας.
Ήμουν ναρκωμένος, αλλά η γυναίκα μου, που ήταν παρούσα, μου
διηγήθηκε αργότερα πως όταν οι γιατροί πήραν τα κύτταρα και τα έβαλαν
στο μικροσκόπιο άρχισαν να αλαλάζουν, γιατί όπως αποδείχτηκε είχα μια
πολύ σπάνια μορφή καρκίνου του παγκρέατος που ήταν ιάσιμη με εγχείρηση.
Έκανα την εγχείρηση και τώρα είμαι μια χαρά.
Δεν έχω ποτέ φτάσει πιο κοντά στο θάνατο, κι ελπίζω να μην φτάσω ποτέ μου κοντύτερα για μερικές δεκαετίες ακόμα.
Έχοντας όμως βιώσει αυτήν την εμπειρία, μπορώ να σας πω κάτι, με λίγο περισσότερη βεβαιότητα από εκείνους για τους οποίους ο θάνατος είναι μια αφηρημένη μόνο έννοια: κανείς δεν θέλει να πεθάνει.
Ακόμα κι όσοι περιμένουν να πάνε στο παράδεισο, θέλουν να φτάσουν εκεί χωρίς να πεθάνουν.
Κι όμως, ο θάνατος είναι η μόνη κοινή μας μοίρα.
Κανείς δεν του ξέφυγε.
Κι έτσι πρέπει να είναι• ο θάνατος είναι μάλλον η καλύτερη εφεύρεση της ζωής.
Είναι ο παράγοντας που διαιωνίζει τη ζωή.
Ξεκαθαρίζει το παλιό και κάνει χώρο για το καινούργιο.
Το νέο τώρα είστε εσείς, αλλά κάποια μέρα, όχι πολύ μακριά από σήμερα, θα γίνετε οι γέροι που προορίζονται να φύγουν.
Συγγνώμη για τον τόνο μου, αλλά αυτή είναι η αλήθεια.
Δεν έχετε πολύ χρόνο, μην τον σπαταλήσετε λοιπόν ζώντας τις ζωές κάποιων άλλων.
Μην αιχμαλωτιστείτε από το δόγμα που λέει να ζείτε σύμφωνα με το τι νομίζουν οι άλλοι.
Μην αφήνετε τη γνώμη των άλλων να πνίξει την εσωτερική σας φωνή.
Και -το σημαντικότερο- να έχετε το θάρρος να ακούτε την καρδιά και τη διαίσθησή σας.
Αυτά με κάποιο τρόπο ξέρουν ήδη τι θέλετε στα, αλήθεια να γίνετε.
Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα.
Όταν ήμουν νέος, υπήρχε μια φανταστική έκδοση που λεγόταν «ο κατάλογος όλης της Γης» που υπήρξε μία από της «Βίβλους» της γενιάς μου.
Την εξέδιδε και της έδωσε ζωή ένας τύπος που τον λέγαν Στιούαρτ Μπραντ (Stewart Brand) και που ζούσε όχι μακριά από εδώ, στο Μένλο Παρκ.
Ήταν τα τέλη της δεκαετίας του ,60, πριν τους προσωπικούς υπολογιστές και τα επιτραπέζια εκδοτικά συστήματα, κι όλα έπρεπε να γίνουν με γραφομηχανές, ψαλίδια και μηχανές πολαρόιντ.
Ήταν ένα είδος έντυπου «γκουγκλ», 35 χρόνια πριν βγει το γκουγκλ στο διαδίκτυο: ήταν ιδεαλιστικό, πλημμυρισμένο από γνώσεις και κόλπα.
Ο Στιούαρτ κι οι συνεργάτες του έβγαλαν αρκετά τεύχη
του «κατάλογου όλης της Γης» κι όταν φάνηκε πως ξεπερνιόταν, έβγαλαν
ένα τελευταίο τεύχος.
Είχαμε φτάσει στα μέσα της δεκαετίας του ,70 κι ήμουν στην ηλικία σας.
Στο οπισθόφυλλο του τελευταίου τεύχους υπήρχε μια φωτογραφία ενός
αγροτικού δρόμου την αυγή, του είδους που κάποτε θα βρεθείτε να κάνετε
οτοστόπ, αν είστε αρκετά περιπετειώδεις.
Από κάτω έγραφε: «μείνετε αχόρταγοι• μείνετε τρελαμένοι».
Ήταν το αποχαιρετιστήριο μήνυμά του: μείνετε αχόρταγοι• μείνετε τρελαμένοι.
Αυτό ευχόμουν πάντα για τον εαυτό μου.
Αυτό εύχομαι και για σας σήμερα.
Μείνετε αχόρταγοι
μείνετε τρελαμένοι.
πήρα ποτέ πανεπιστημιακό πτυχίο. Για να πούμε την αλήθεια, τούτη δω η
μέρα είναι ότι κοντινότερο σε αποφοίτηση έχω ζήσει. Έτσι είναι, αλλά δεν
υπάρχει πρόβλημα. Θέλω να μοιραστώ μαζί σας τρεις ιστορίες.
Η πρώτη ιστορία μιλάει για διαδρομές
Εγκατέλειψα το κολέγιο του Ριντ στο πρώτο μου εξάμηνο, αλλά τριγυρνούσα στους χώρους του άλλο ενάμισι χρόνο, πριν τα παρατήσω για τα καλά.
Λοιπόν, γιατί τα παράτησα;
Όλα ξεκίνησαν πριν καν γεννηθώ...
Η πραγματική μου μητέρα ήταν μια νεαρή, ανύπαντρη απόφοιτος κολεγίου, που αποφάσισε να με δώσει για υιοθεσία.
Η μεγαλύτερη επιθυμία της ήταν να με υιοθετήσει ένα ζευγάρι
πανεπιστημιακής μόρφωσης και κανόνισε τα πάντα ώστε μόλις γεννηθώ να με
υιοθετήσει ένας δικηγόρος και η σύζυγός του.
Το πρόβλημα ήταν πως μόλις ξεπρόβαλα, εκείνοι αποφάσισαν πως προτιμούσαν ένα κορίτσι.
Έτσι οι γονείς μου, που ήταν καταγεγραμμένοι σε ένα είδος «λίστας
αναμονής» δέχτηκαν ένα τηλεφώνημα μες στο βράδυ, που τους ανακοίνωσε: «ξαφνικά βρέθηκε ένα αγοράκι• το θέλετε;»
«Φυσικά», απάντησαν.
Αλλά η βιολογική μου μητέρα ανακάλυψε πως η θετή μου μητέρα μου δεν είχε πάει ποτέ στο κολέγιο κι ο θετός μου πατέρας μου δεν είχε καν αποφοιτήσει από το λύκειο.
Κι αρνήθηκε να υπογράψει τα χαρτιά της υιοθεσίας.
Υποχώρησε μόνο μετά από κάμποσους μήνες, όταν οι γονείς μου της υποσχέθηκαν πως κάποια μέρα θα πήγαινα στο κολέγιο.
Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, έτσι κι έγινε.
Αλλά επέλεξα αφελώς ένα κολέγιο πανάκριβο, σχεδόν σαν το Στάνφορντ, πράγμα που σήμαινε πως σχεδόν όλες οι οικονομίες των σκληρά εργαζόμενων γονιών μου θα πήγαιναν στα δίδακτρα.
Μέσα σε έξι μήνες δεν έβλεπα καμιά χρησιμότητα σ, αυτό.
Δεν είχα ιδέα τι ήθελα να κάνω στη ζωή μου και το κολέγιο δεν μου έδινε κανένα μπούσουλα για να το βρω.
Επιπλέον, ξόδευα τις οικονομίες μιας ζωής των γονιών μου.
Αποφάσισα λοιπόν να τα παρατήσω, ελπίζοντας πως όλα θα πήγαιναν κατ, ευχήν.
Εκείνη την εποχή ήμουν στ, αλήθεια φοβισμένος, αλλά τώρα ξέρω πως αυτή ήταν μια από τις καλύτερες αποφάσεις που πήρα ποτέ μου.
Από τη στιγμή που εγκατέλειψα τις σπουδές μου έπαψα να γράφομαι σε
ένα σωρό προαπαιτούμενα μαθήματα που δεν με ενδιέφεραν και
παρακολουθούσα ως ελεύθερος ακροατής μόνο εκείνα που μου άρεσαν.
Δεν ήταν βέβαια όλα τόσο υπέροχα: δεν δικαιούμουν δωμάτιο στην εστία κι έτσι κοιμόμουν «στρωματσάδα» σε δωμάτια φίλων μου• για να φάω μάζευα άδεια μπουκάλια κόκα κόλα για
5 σεντς το ένα και για να έχω τουλάχιστο ένα αξιοπρεπές γεύμα τη
βδομάδα χρειαζόταν να περπατάω κάθε Κυριακή βράδυ 7 χιλιόμετρα , μέχρι το
ναό των «χάρε κρίσνα».
Αλλά περνούσα καλά.
Κι ένα σωρό από όσα γνώρισα ακολουθώντας τη διαίσθησή μου και προσπαθώντας να ικανοποιήσω την περιέργειά μου, αποδείχτηκαν ανεκτίμητα στο μέλλον.
Επιτρέψτε μου να σας δώσω ένα παράδειγμα:
Εκείνη την εποχή το «Ριντ» είχε ίσως ένα από τα καλύτερα μαθήματα καλλιγραφίας στη χώρα.
Παντού στο κάμπους έβλεπες θαυμάσια καλλίγραφα πόστερ, πινακίδες και σχέδια.
Καθώς είχα εγκαταλείψει τις σπουδές μου και δεν ήμουν υποχρεωμένος να παρακολουθήσω κάποιο μάθημα, αποφάσισαν να πάω να παρακολουθήσω καλλιγραφία, για να δω πώς κατάφερναν αυτά τα θαύματα.
Έμαθα έτσι για τις γραμματοσειρές «σέριφ» και «σανς σέριφ», για τις αποστάσεις μεταξύ γραμμάτων -ανάλογα με τα γράμματα- ό,τι κάνει υπέροχη την τυπογραφία.
Ήταν ένα θαυμάσιο μάθημα, γεμάτο ιστορία, καλλιτεχνία και καλαισθησία, που πραγματικά με συνεπήρε.
Ούτε μου περνούσε από το μυαλό πως όλα τούτα θα μου χρησίμευαν κάποια μέρα στη ζωή μου.
Δέκα χρόνια αργότερα όμως, όταν σχεδιάζαμε τον πρώτο υπολογιστή «Μάκιντος» ξαναθυμήθηκα εκείνο το μάθημα.
Και χρησιμοποιήσαμε στο Μακ όλα όσα είχα μάθει.
Εκείνος ήταν ο πρώτος υπολογιστής που διέθετε καλλιγραφία.
Αν δεν είχα παρακολουθήσει εκείνο το συγκεκριμένο μάθημα, οι Μάκιντος δεν θα είχαν ποτέ πολλές γραμματοσειρές ή μεγέθη γραμμάτων.
Κι αφού το μόνο που έκαναν τα «ουίντοους» ήταν να αντιγράψουν τα Μακ, μάλλον αυτά δεν θα υπήρχαν σε κανένα υπολογιστή.
Κι αν δεν τα είχα παρατήσει, δεν θα είχα παρακολουθήσει ποτέ μου εκείνο το μάθημα καλλιγραφίας κι οι υπολογιστές δεν θα πρόσφεραν τις δυνατότητες καλλιγραφίας που προσφέρουν σήμερα.
Φυσικά ήταν αδύνατο να τα προβλέψω όλα αυτά όταν ήμουν στο κολέγιο.
Δέκα χρόνια αργότερα όμως, ήταν όλα πολύ-πολύ ξεκάθαρα.
Θέλω να πω, ποτέ δεν γίνεται να προβλέψεις την πορεία σου.
Για να την εκτιμήσεις, θα πρέπει να την κοιτάξεις προς τα πίσω.
Χρειάζεται λοιπόν να εμπιστευτείτε πως όλα τα βήματά σας, πως με κάποιο τρόπο σας οδηγούν στο μέλλον σας.
Πρέπει να εμπιστευθείτε κάτι -ή κάποιον: το ένστικτό σας, τη μοίρα, το κάρμα, τη ζωή, δεν έχει σημασία.
Αυτή η άποψη ποτέ δεν με απογοήτευσε και καθόρισε τη ζωή μου.
Η δεύτερη ιστορία μου μιλάει για αγάπη και απώλειες
Ήμουν τυχερός: βρήκα τι μου άρεσε νωρίς στη ζωή μου.
Ο Ουοζ (Wozniak) κι εγώ ξεκινήσαμε την «άπλ» στο γκαράζ των γονιών μου, όταν ήμουν είκοσι χρονών.
Δουλέψαμε σκληρά και δέκα χρόνια αργότερα η «απλ» δεν ήταν πια οι δυο
μας κι ένα γκαράζ, αλλά μια εταιρία αξίας άνω των 2 δις δολαρίων, με
πάνω από 4,000 εργαζόμενους.
Ένα χρόνο νωρίτερα, με το που έκλεινα τα 30, είχαμε ρίξει στην αγορά την πιο ωραία μας δημιουργία -τον «Μάκιντος».
Και μετά απολύθηκα.
Πώς μπορεί κάποιος να απολυθεί από μια εταιρία που ίδρυσε;
Να, καθώς μεγάλωνε η «απλ» σκέφτηκα να προσλάβω κάποιον ταλαντούχο μάνατζερ για να διοικούμε μαζί την εταιρία και πράγματι, για κανά χρόνο όλα πήγαιναν πρίμα.
Μετά όμως, οι απόψεις μας για το μέλλον άρχισαν να διαφοροποιούνται και στο τέλος τσακωθήκαμε.
Όταν έγινε αυτό, το διοικητικό συμβούλιο πήγε με το μέρος του.
Έτσι λοιπόν, στα 30 μου, βρέθηκα έξω από την εταιρία, και μάλιστα με πολύ δημόσιο τρόπο.
Ο σκοπός ολόκληρης σχεδόν της ενήλικης ζωής μου είχε πια χαθεί, κι αυτό ήταν τόσο επώδυνο.
Για αρκετούς μήνες δεν είχα ιδέα τι να κάνω.
Αισθανόμουν πως είχα απογοητεύσει τους συνεργάτες μου, πως η σκυτάλη μού είχε γλιστρήσει από τα χέρια, μόλις μου την παρέδωσαν.
Συναντήθηκα με τον Ντέιβιντ Πάκαρντ (David Packard) και τον Μπομπ Νόις (Bob Noyce) προσπαθώντας να απολογηθώ για το πώς τα ,χα καταστρέψει όλα με τέτοιο τρόπο.
Ήμουν μια πασίγνωστη αποτυχία και μου πέρασε από το μυαλό να εγκαταλείψω την κοιλάδα.
Σιγά σιγά όμως, μια αίσθηση γεννήθηκε μέσα μου: εξακολουθούσα να αγαπάω τη δουλειά μου.
Ότι κι αν είχε συμβεί στην «απλ», αυτό δεν είχε πειραχτεί, ούτε κατ, ελάχιστο.
Με είχαν απορρίψει, ήμουν όμως ακόμα ερωτευμένος.
Έτσι αποφάσισα να ξαναρχίσω από την αρχή.
Τότε δεν το καταλάβαινα, αλλά η απόλυσή μου από την «απλ» ήταν ότι καλύτερο θα μπορούσε να μου είχε συμβεί.
Η βαρύτητα της επιτυχίας αντικαταστάθηκε από την ελαφρότητα να είμαι ξανά αρχάριος, αβέβαιος για τα πάντα.
Απελευθερώθηκα και μπήκα σε μια από τις πιο δημιουργικές περιόδους της ζωής μου.
Την επόμενη πενταετία ξεκίνησα μια εταιρία που τη λέγαν «νεξτ», μια άλλη που τη λέγαν «πίξαρ» κι ερωτεύτηκα μια υπέροχη γυναίκα που έγινε σύζυγός μου.
Με την «πίξαρ» -που είναι σήμερα μια από τις πιο πετυχημένες εταιρίες κινηματογραφικής παραγωγής του κόσμου- δημιουργήσαμε την πρώτη ταινία ψηφιακής κίνησης στην ιστορία του κινηματογράφου, το «τόι στόρι».
Τα γεγονότα πήραν απροσδόκητη τροπή όταν η «απλ» αγόρασε την «νεξτ»
και ξαναβρέθηκα στην «απλ», ενώ η τεχνολογία που είχαμε αναπτύξει στη
«νεξτ» βρέθηκε στην καρδιά της σημερινής αναγέννησης της «απλ».
Και με τη Λορέν (Laurene) δημιουργήσαμε μια θαυμάσια οικογένεια.
Είμαι βέβαιος πως τίποτα από αυτά δεν θα είχε γίνει αν δεν είχα απολυθεί από την «απλ».
Η γεύση του φάρμακου ήταν απαίσια, πιστεύω όμως πως το χρειαζόμουν.
Υπάρχουν φορές που η ζωή σε χτυπάει κατακέφαλα.
Μην χάνετε την πίστη σας.
Είμαι πεπεισμένος πως το μόνο που μου έδωσε δύναμη να συνεχίσω ήταν πως αγαπούσα αυτό που έκανα.
Πρέπει να βρεις τι και ποιος σου αρέσει.
Αυτό είναι αλήθεια στη δουλειά και στον έρωτα.
Ένα μεγάλο τμήμα της ζωής σας θα αφιερωθεί στην εργασία σας και ο μόνος τρόπος για να είστε ικανοποιημένοι είναι να θεωρείτε πως κάνετε υπέροχη δουλειά.
Κι ο μόνος τρόπος να κάνετε υπέροχη δουλειά είναι να αγαπάτε ότι κάνετε.
Αν δεν το έχετε βρει ακόμα, συνεχίστε να ψάχνετε.
Μην βολεύεστε.
Όπως συμβαίνει και στον αισθηματικό τομέα, όταν έρθει, θα το καταλάβετε.
Κι όπως σε κάθε σπουδαία σχέση, θα γίνεται καλύτερο όσο περνάει ο χρόνος.
Συνεχίστε λοιπόν να ψάχνετε, μέχρι να το βρείτε.
Μην τα παρατάτε.
Η τρίτη ιστορία μου αφορά το θάνατο.
Όταν ήμουν 17, διάβασα κάτι σαν «να ζεις την κάθε μέρα σου σαν να είναι η τελευταία».
Αυτό μου έκανε εντύπωση κι από τότε, για 33 ολόκληρα χρόνια, κάθε πρωί κοιτάζομαι στον καθρέφτη και ρωτάω τον εαυτό μου: «αν αυτή ήταν η τελευταία ημέρα της ζωής σου, θα έκανες αυτό που ετοιμάζεσαι να κάνεις σήμερα;».
Όποτε η απάντηση ήταν «όχι» για πολύ καιρό, ήξερα πως κάτι έπρεπε να αλλάξω.
Το να θυμάμαι πάντα πως σύντομα θα πεθάνω, ήταν η καλύτερη βοήθεια για να παίρνω τις σωστές αποφάσεις στη ζωή μου.
Όλα τα υπόλοιπα -οι εξωτερικές προσδοκίες, η υπερηφάνεια, ο φόβος της γελοιοποίησης ή της αποτυχίας- όλα εξαερώνονται μόλις βρεθούν απέναντι στο θάνατο: το μόνο που απομένει είναι το πραγματικά σημαντικό.
Το να θυμάστε πως θα πεθάνετε είναι ίσως ο καλύτερος τρόπος να αποφύγετε την παγίδα να νομίζετε πως έχετε κάτι να χάσετε.
Είστε ήδη γυμνοί.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην ακολουθήσετε ότι σας λέει η καρδιά σας.
Εδώ κι ένα χρόνο, μου διαγνώσανε καρκίνο.
Πέρασα από εξέταση στις 7:30 το πρωί κι ένας όγκος φάνηκε ξεκάθαρος στο πάγκρεας.
Δεν είχα ιδέα τι είναι το πάγκρεας.
Οι γιατροί με ενημέρωσαν πως ήταν μία μη ιάσιμη μορφή καρκίνου και πως δεν θα ζούσα παραπάνω από τρεις με έξι μήνες.
Ο γιατρός μου με συμβούλεψε να πάω σπίτι και «να τακτοποιήσω τις εκκρεμότητές» μου, πράγμα που είναι ένας ευφημισμός των γιατρών για το προετοιμάσου να πεθάνεις.
Σημαίνει: προσπάθησε να πεις σε λίγους μήνες όλα όσα ήθελες να πεις στα παιδιά σου σε δέκα χρόνια.
Σημαίνει πως πρέπει να βεβαιωθείς πως όλα είναι εντάξει για να έχει η οικογένειά σου όσο το δυνατό λιγότερους μπελάδες.
Σημαίνει: κάνε τους αποχαιρετισμούς σου.
Έζησα με αυτή τη διάγνωση όλη τη μέρα.
Αργά το απόγευμα μου έκαναν μια βιοψία, που γίνεται με ένα
σωλήνα που περνάει από το λαιμό σου στο στομάχι και στα έντερα κι από
εκεί μια βελόνα παίρνει λίγα κύτταρα από το πάγκρεας.
Ήμουν ναρκωμένος, αλλά η γυναίκα μου, που ήταν παρούσα, μου
διηγήθηκε αργότερα πως όταν οι γιατροί πήραν τα κύτταρα και τα έβαλαν
στο μικροσκόπιο άρχισαν να αλαλάζουν, γιατί όπως αποδείχτηκε είχα μια
πολύ σπάνια μορφή καρκίνου του παγκρέατος που ήταν ιάσιμη με εγχείρηση.
Έκανα την εγχείρηση και τώρα είμαι μια χαρά.
Δεν έχω ποτέ φτάσει πιο κοντά στο θάνατο, κι ελπίζω να μην φτάσω ποτέ μου κοντύτερα για μερικές δεκαετίες ακόμα.
Έχοντας όμως βιώσει αυτήν την εμπειρία, μπορώ να σας πω κάτι, με λίγο περισσότερη βεβαιότητα από εκείνους για τους οποίους ο θάνατος είναι μια αφηρημένη μόνο έννοια: κανείς δεν θέλει να πεθάνει.
Ακόμα κι όσοι περιμένουν να πάνε στο παράδεισο, θέλουν να φτάσουν εκεί χωρίς να πεθάνουν.
Κι όμως, ο θάνατος είναι η μόνη κοινή μας μοίρα.
Κανείς δεν του ξέφυγε.
Κι έτσι πρέπει να είναι• ο θάνατος είναι μάλλον η καλύτερη εφεύρεση της ζωής.
Είναι ο παράγοντας που διαιωνίζει τη ζωή.
Ξεκαθαρίζει το παλιό και κάνει χώρο για το καινούργιο.
Το νέο τώρα είστε εσείς, αλλά κάποια μέρα, όχι πολύ μακριά από σήμερα, θα γίνετε οι γέροι που προορίζονται να φύγουν.
Συγγνώμη για τον τόνο μου, αλλά αυτή είναι η αλήθεια.
Δεν έχετε πολύ χρόνο, μην τον σπαταλήσετε λοιπόν ζώντας τις ζωές κάποιων άλλων.
Μην αιχμαλωτιστείτε από το δόγμα που λέει να ζείτε σύμφωνα με το τι νομίζουν οι άλλοι.
Μην αφήνετε τη γνώμη των άλλων να πνίξει την εσωτερική σας φωνή.
Και -το σημαντικότερο- να έχετε το θάρρος να ακούτε την καρδιά και τη διαίσθησή σας.
Αυτά με κάποιο τρόπο ξέρουν ήδη τι θέλετε στα, αλήθεια να γίνετε.
Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα.
Όταν ήμουν νέος, υπήρχε μια φανταστική έκδοση που λεγόταν «ο κατάλογος όλης της Γης» που υπήρξε μία από της «Βίβλους» της γενιάς μου.
Την εξέδιδε και της έδωσε ζωή ένας τύπος που τον λέγαν Στιούαρτ Μπραντ (Stewart Brand) και που ζούσε όχι μακριά από εδώ, στο Μένλο Παρκ.
Ήταν τα τέλη της δεκαετίας του ,60, πριν τους προσωπικούς υπολογιστές και τα επιτραπέζια εκδοτικά συστήματα, κι όλα έπρεπε να γίνουν με γραφομηχανές, ψαλίδια και μηχανές πολαρόιντ.
Ήταν ένα είδος έντυπου «γκουγκλ», 35 χρόνια πριν βγει το γκουγκλ στο διαδίκτυο: ήταν ιδεαλιστικό, πλημμυρισμένο από γνώσεις και κόλπα.
Ο Στιούαρτ κι οι συνεργάτες του έβγαλαν αρκετά τεύχη
του «κατάλογου όλης της Γης» κι όταν φάνηκε πως ξεπερνιόταν, έβγαλαν
ένα τελευταίο τεύχος.
Είχαμε φτάσει στα μέσα της δεκαετίας του ,70 κι ήμουν στην ηλικία σας.
Στο οπισθόφυλλο του τελευταίου τεύχους υπήρχε μια φωτογραφία ενός
αγροτικού δρόμου την αυγή, του είδους που κάποτε θα βρεθείτε να κάνετε
οτοστόπ, αν είστε αρκετά περιπετειώδεις.
Από κάτω έγραφε: «μείνετε αχόρταγοι• μείνετε τρελαμένοι».
Ήταν το αποχαιρετιστήριο μήνυμά του: μείνετε αχόρταγοι• μείνετε τρελαμένοι.
Αυτό ευχόμουν πάντα για τον εαυτό μου.
Αυτό εύχομαι και για σας σήμερα.
Μείνετε αχόρταγοι
μείνετε τρελαμένοι.
Καλή βδομάδα!
Μετά από το τριήμερο, γέμισαν οι μπαταρίες, άλλαξε η ενέργεια, τόσο πολύ που είτε δεν έπαιξε το ξυπνητήρι σήμερα είτε δεν το άκουσα καν.
Ευτυχώς ο Γιος 2 ( α ρε Μάνα :-) ) ξύπνησε, ανοίγει την πόρτα και μου φωνάζει: Ξύπνα είναι 6:45.
Μετά από μερικά δευτερόλεπτα περισυλλογής:
- Μα.... είναι Δευτέρα;;;
Ετοιμαστήκαμε στο πι και φι ( είδες άμα θέλει το πλάσμα ; )
Και ξεκίνησα κεφάτη για να έρθω δουλειά. Γέμισα και το αυτοκίνητο με βενζίνη ( το πολύ να με φτάσει μέχρι την Τετάρτη :-) . Μου τα χάλασε λίγο η κίνηση στο δρόμο, αλλά δεν βαριέσαι, δεν καθυστέρησα στη δουλειά οπόταν όλα καλά.
Τους τελευταίους μήνες, ακριβώς μετά την έκκρηξη στο Μαρί ( όχι δεν φταίει και για τα χάλια μου ο Χριστόφιας, αλλά σημαδιακή μέρα. 12 Ιουλίου πέρνω αποφάσεις μαχαίρι ) νιώθω παρατημένη. Παρατημένη από προσπάθειες, από τα θέλω μου, από όλα.
Αφήνω τη ζωή να έρθει και να με πάρει όπου θέλει. Καλό σαν εμπειρία αλλά όχι ότι μου αρέσει ιδιαίτερα.
Ε, κανεί! Η μέρα του Όχι ήρθε και πέρασε!
Καιρός να αρχίσω τα Όχι. Μου έλειψε η "ξεροκεφαλιά" και η αγριάδα μου.
Άντε να παίρνουμε τα πάνω μας για να μην τα πάρωωωωω
Κι ας είναι καλά ο Γιώργος Ρούσος και ο Μέμνων Σωτηρέλλης μου έφτιαξαν το κέφι σήμερα.
She's got the look!
Καλημέρα!
Ευτυχώς ο Γιος 2 ( α ρε Μάνα :-) ) ξύπνησε, ανοίγει την πόρτα και μου φωνάζει: Ξύπνα είναι 6:45.
Μετά από μερικά δευτερόλεπτα περισυλλογής:
- Μα.... είναι Δευτέρα;;;
Ετοιμαστήκαμε στο πι και φι ( είδες άμα θέλει το πλάσμα ; )
Και ξεκίνησα κεφάτη για να έρθω δουλειά. Γέμισα και το αυτοκίνητο με βενζίνη ( το πολύ να με φτάσει μέχρι την Τετάρτη :-) . Μου τα χάλασε λίγο η κίνηση στο δρόμο, αλλά δεν βαριέσαι, δεν καθυστέρησα στη δουλειά οπόταν όλα καλά.
Τους τελευταίους μήνες, ακριβώς μετά την έκκρηξη στο Μαρί ( όχι δεν φταίει και για τα χάλια μου ο Χριστόφιας, αλλά σημαδιακή μέρα. 12 Ιουλίου πέρνω αποφάσεις μαχαίρι ) νιώθω παρατημένη. Παρατημένη από προσπάθειες, από τα θέλω μου, από όλα.
Αφήνω τη ζωή να έρθει και να με πάρει όπου θέλει. Καλό σαν εμπειρία αλλά όχι ότι μου αρέσει ιδιαίτερα.
Ε, κανεί! Η μέρα του Όχι ήρθε και πέρασε!
Καιρός να αρχίσω τα Όχι. Μου έλειψε η "ξεροκεφαλιά" και η αγριάδα μου.
Άντε να παίρνουμε τα πάνω μας για να μην τα πάρωωωωω
Κι ας είναι καλά ο Γιώργος Ρούσος και ο Μέμνων Σωτηρέλλης μου έφτιαξαν το κέφι σήμερα.
She's got the look!
Καλημέρα!
Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011
Καλημέρα! Καλή Κυριακή!
Καλημέρα! Είχα καιρό να νιώσω τόσο όμορφο κυριακάτικο ξύπνημα.
Το "Παρασκευή αργία" τελικά δουλεύει! να το εφαρμόζουμε συχνά.
Δεν έχω κάνει κάτι ιδιαίτερο, πέρα από δουλειές στο σπίτι, βόλτες, υποχρεώσεις.
Απλά έχω χαλαρώσει. Και ξύπνησα στις 10 ( νωρίς ε; χιχιχι που θα ήταν 11 ) κι απολαμβάνω τη διαφορά, τη μια έξτρα ώρα ύπνου.
Πλύσιμο πιάτων, άπλωμα ρούχων, καφεδάκι με γεύση αμαρέττο, wrap με χαμ και χαλλουμάκι, chatting, blogging, mothering... and life is just beautiful!
Cheers!
Το "Παρασκευή αργία" τελικά δουλεύει! να το εφαρμόζουμε συχνά.
Δεν έχω κάνει κάτι ιδιαίτερο, πέρα από δουλειές στο σπίτι, βόλτες, υποχρεώσεις.
Απλά έχω χαλαρώσει. Και ξύπνησα στις 10 ( νωρίς ε; χιχιχι που θα ήταν 11 ) κι απολαμβάνω τη διαφορά, τη μια έξτρα ώρα ύπνου.
Πλύσιμο πιάτων, άπλωμα ρούχων, καφεδάκι με γεύση αμαρέττο, wrap με χαμ και χαλλουμάκι, chatting, blogging, mothering... and life is just beautiful!
Cheers!
Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011
Δεν θα καταλάβω ποτέ....
Δεν θα καταλάβω ποτέ την επικοινωνία των ανθρώπων.
Στους υπολογιστές υπάρχουν πρωτόκοολλα επικοινωνίας και τα πράγματα είναι ξεκάθαρα.
Γίνονται consistency checks, compilation, debugging, testing, runtime errors
και καταλήγουμε σε ένα πρόγραμμα που είτε δουλεύει είτε δεν δουλεύει.
Του είχα μιλήσει ψες πρώτη φορά στο τηλέφωνο.
Μετά από μισή ώρα τρέχοντας με 130 τον κοιτούσα στα μάτια.
Και μετά; τίποτα.
Ούτε runtime errors, ούτε αποτέλεσμα όμως.
Διάγνωση: Η κινητήριος δύναμη μου διαφορετική απο τη δική του.
Τα κίνητρα και οι προσδοκίες διαφορετικές.
Κι όμως βρεθήκαμε στο ίδιο μέρος , την ίδια στιγμή με τον ίδιο αυθορμητισμό.
Ευθείες που τέμνουν η μια την άλλη σε ένα κοινό σημείο σε μια δεδομένη στιγμή.
Ένα μόνο κοινό σημείο κι διαφορετικές κατευθύνσεις.
Ένα σημείο. Από ένα σημείο ξεκινούν όλα....
Κι εγώ ψάχνω ακόμα ψύλλους στα άχυρα, ταιριάσματα, συντονισμό, επικοινωνία, κοινές ευθείες...
Στους υπολογιστές υπάρχουν πρωτόκοολλα επικοινωνίας και τα πράγματα είναι ξεκάθαρα.
Γίνονται consistency checks, compilation, debugging, testing, runtime errors
και καταλήγουμε σε ένα πρόγραμμα που είτε δουλεύει είτε δεν δουλεύει.
Του είχα μιλήσει ψες πρώτη φορά στο τηλέφωνο.
Μετά από μισή ώρα τρέχοντας με 130 τον κοιτούσα στα μάτια.
Και μετά; τίποτα.
Ούτε runtime errors, ούτε αποτέλεσμα όμως.
Διάγνωση: Η κινητήριος δύναμη μου διαφορετική απο τη δική του.
Τα κίνητρα και οι προσδοκίες διαφορετικές.
Κι όμως βρεθήκαμε στο ίδιο μέρος , την ίδια στιγμή με τον ίδιο αυθορμητισμό.
Ευθείες που τέμνουν η μια την άλλη σε ένα κοινό σημείο σε μια δεδομένη στιγμή.
Ένα μόνο κοινό σημείο κι διαφορετικές κατευθύνσεις.
Ένα σημείο. Από ένα σημείο ξεκινούν όλα....
Κι εγώ ψάχνω ακόμα ψύλλους στα άχυρα, ταιριάσματα, συντονισμό, επικοινωνία, κοινές ευθείες...
Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011
Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011
ΝΑΙ
Είναι φορές που οι λέξεις δεν έχουν σημασία πια. Ότι και να εκφράσω, ότι κι αν νιώθω, ότι κι αν πρέπει ή δεν πρέπει να γίνει.
Η ζωή προχωρά και με παρασέρνει μαζί της.
Μπορεί να είναι ο πολυπόθητος συντονισμός με το σύμπαν.
Μπορεί να είναι και το δεν έχω το κουράγιο πια να προσπαθήσω ουσιαστικά για κάτι.
Μπορεί να είναι τα δύο το ίδιο και το αυτό.
Η ζωή κυλά σαν ποτάμι και κολυμπάω σαν ψάρι μέσα της. Δεν έχει σημασία που πάω, γιατί πάω γιατί το μυστικό σε αυτή τη γη ξεκινάει από τη στιγμή που σταματάμε να αναρωτιόμαστε κι αρχίζουμε να ζούμε.
Ένα δυνατό ΝΑΑΑΑΑΙΙΙΙΙ
τίποτε άλλο....
ΝΑΙ λοιπόν :-) to whatever.....
Η ζωή προχωρά και με παρασέρνει μαζί της.
Μπορεί να είναι ο πολυπόθητος συντονισμός με το σύμπαν.
Μπορεί να είναι και το δεν έχω το κουράγιο πια να προσπαθήσω ουσιαστικά για κάτι.
Μπορεί να είναι τα δύο το ίδιο και το αυτό.
Η ζωή κυλά σαν ποτάμι και κολυμπάω σαν ψάρι μέσα της. Δεν έχει σημασία που πάω, γιατί πάω γιατί το μυστικό σε αυτή τη γη ξεκινάει από τη στιγμή που σταματάμε να αναρωτιόμαστε κι αρχίζουμε να ζούμε.
Ένα δυνατό ΝΑΑΑΑΑΙΙΙΙΙ
τίποτε άλλο....
ΝΑΙ λοιπόν :-) to whatever.....
Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011
Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011
Ρεζιλίκια
1. Που ήμουν στο λύκειο, άρεσκεν μου κάποιος της τρίτης λυκείου. Εγώ ήμουν στη δευτέρα λυκείου. Εθώρουν τον συνέχεια, επαραμιλουν, αλλα ήμουν πολλά ντροπαλή τζιαι εν ετολμούσα ουτε καν να του δείξω κάτι παραπανω. Τελικά μια φίλη μου είπεν του το, τζιαι εκανονίσαμε ένα διάλειμμα να του μιλήσω. Εστέκετουν κάπου. ευτυχώς είχε στύλλον κοντά του. Εκρατήθηκα πάνω στον στύλλον για να μεν πέσω χαμαί που το τρέμουλλον.
Είπαμεν γεια, τι καμνεις, καλα εσύ. αυτά.
ε, εν εφκαίναν οι λέξεις. εμέναν ετρέχαν τα δρώματα που το αγχος. εκεινος μάλλον αδιαφορος. τζινον που εν θα ξεχασω είναι ποσο σφιχτά εκρατούσα το στύλλον.
2. Περσι, είχαμε ένα άτομο δικό μας στο νοσοκομείο και πήγα με τα αγόρια να τον δούμε. Ημουν πολλά αγχωμένη. Τζιαι εμουρμουρουν ( κυπραία φάουσα φάση ). Άντε, τελειώνετε, γλήορα αρκήσαμεν. τα χερια ανακατώνουνταν. επαρπατουν γλήορα γλήορα τζιαι... ούτε είδα το σκαλιν. έπεσα με τα μουτρα χαμαι. φαρδιά πλατεία. οι μιτσιοι επροσπαθούσαν να συγκρατήσουν το γέλιον τους τζιαι να με σηκώσουν.
3. Έναν καϊσιην που έπαθα τζιαι λαλώ το συχνά τζιαι περιπέζουν με χιχιχ ήταν μια φορά πριν χρόνια, όταν ήταν τα αγορια μου ακομα στο δημοτικό. Συνήθως έβγαινα απο το γκαράζ κι έστριβα αριστερα και τους έπαιρνα σχολείο. Άμα δεν θα τους έπαιρνα εγώ έστριβα δεξιά, σε λιγο ανέβαινα στο high way και πήγαινα δουλειά. Εκείνη τη μέρα είχε ένα φορτηγό στα αριστερά μου οπόταν, έστριψα δεξιά. Νυσταγμένη κι αφηρημένη, έβαλα τον αυτόματο πιλόττο και πήρα το δρόμο για τη δουλειά. Άμα έφκηκα στο high way, ακούω πίσω μου φωνές! οι μιτσιοί! εξέχασα να τους παρω σχολείο! για να μην τα πολυλογώ, έκανα 15 λεπτά για να στραφώ πίσω. Μα,,, να ξεχάσω τα μωρά;;;
4. έχω πολλά μικρά που αν τα γραφω δεν θα ειναι τίποτα σπουδαίο. ξεχνάω συχνά. πολλά μικρα ή σημαντικά. άσε. δράμα η κατασταση. κι επισης παθαίνω σαρδαμ. γκκκρ...
Είπαμεν γεια, τι καμνεις, καλα εσύ. αυτά.
ε, εν εφκαίναν οι λέξεις. εμέναν ετρέχαν τα δρώματα που το αγχος. εκεινος μάλλον αδιαφορος. τζινον που εν θα ξεχασω είναι ποσο σφιχτά εκρατούσα το στύλλον.
2. Περσι, είχαμε ένα άτομο δικό μας στο νοσοκομείο και πήγα με τα αγόρια να τον δούμε. Ημουν πολλά αγχωμένη. Τζιαι εμουρμουρουν ( κυπραία φάουσα φάση ). Άντε, τελειώνετε, γλήορα αρκήσαμεν. τα χερια ανακατώνουνταν. επαρπατουν γλήορα γλήορα τζιαι... ούτε είδα το σκαλιν. έπεσα με τα μουτρα χαμαι. φαρδιά πλατεία. οι μιτσιοι επροσπαθούσαν να συγκρατήσουν το γέλιον τους τζιαι να με σηκώσουν.
3. Έναν καϊσιην που έπαθα τζιαι λαλώ το συχνά τζιαι περιπέζουν με χιχιχ ήταν μια φορά πριν χρόνια, όταν ήταν τα αγορια μου ακομα στο δημοτικό. Συνήθως έβγαινα απο το γκαράζ κι έστριβα αριστερα και τους έπαιρνα σχολείο. Άμα δεν θα τους έπαιρνα εγώ έστριβα δεξιά, σε λιγο ανέβαινα στο high way και πήγαινα δουλειά. Εκείνη τη μέρα είχε ένα φορτηγό στα αριστερά μου οπόταν, έστριψα δεξιά. Νυσταγμένη κι αφηρημένη, έβαλα τον αυτόματο πιλόττο και πήρα το δρόμο για τη δουλειά. Άμα έφκηκα στο high way, ακούω πίσω μου φωνές! οι μιτσιοί! εξέχασα να τους παρω σχολείο! για να μην τα πολυλογώ, έκανα 15 λεπτά για να στραφώ πίσω. Μα,,, να ξεχάσω τα μωρά;;;
4. έχω πολλά μικρά που αν τα γραφω δεν θα ειναι τίποτα σπουδαίο. ξεχνάω συχνά. πολλά μικρα ή σημαντικά. άσε. δράμα η κατασταση. κι επισης παθαίνω σαρδαμ. γκκκρ...
Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011
Procrastination
oh god!
Ήδη νιώθω ενοχή για το πόσο χρόνο σπαταλώ άσκοπα.
Μου δημιουργεί την αίσθηση της αδυναμίας, το να αποφεύγεις κάτι είναι αδυναμία!
γκκκρρρρρ
πάντως σήμερα, μου βγήκε σε καλό...
έκαμα 4 μηνών filing ( γιαξ )
Τέλος εποχής
Φέτος επεθύμησα το χειμώνα. Νιώθω ότι μου πάει. Χειμώνας. Κρύο. Απομόνωση.
Τέλος εποχής.
Δέντρα γυμνά από φύλλα. Βοριάς. Παγωνιά.
Τέλος εποχής.
Συνήθειες που γίνονται ρουτίνα. Επιθυμίες που εκπληρώθηκαν. Πόθοι που δεν έχουν νόημα πια.
Τέλος εποχής.
Περίεργο συναίσθημα. Κρίση ηλικίας; ίσως ναι. ίσως όχι.
Κι αμα φτάσεις στην Ιθάκη; Μετα τι; Άμα εκπληρώσεις τους κύριους στόχους;
Τότε ίσως μένει η απόλαυση... η απόλαυση των στιγμών, απλά. χωρίς λόγο.
Ιθάκη. Επιστροφή στο είναι μας. Και μετα; Δημιουργία....
Πεθύμησα τον χειμώνα.
Τέλος εποχής.
Εύχομαι να έρθει η Άνοιξη......
Τέλος εποχής.
Δέντρα γυμνά από φύλλα. Βοριάς. Παγωνιά.
Τέλος εποχής.
Συνήθειες που γίνονται ρουτίνα. Επιθυμίες που εκπληρώθηκαν. Πόθοι που δεν έχουν νόημα πια.
Τέλος εποχής.
Περίεργο συναίσθημα. Κρίση ηλικίας; ίσως ναι. ίσως όχι.
Κι αμα φτάσεις στην Ιθάκη; Μετα τι; Άμα εκπληρώσεις τους κύριους στόχους;
Τότε ίσως μένει η απόλαυση... η απόλαυση των στιγμών, απλά. χωρίς λόγο.
Ιθάκη. Επιστροφή στο είναι μας. Και μετα; Δημιουργία....
Πεθύμησα τον χειμώνα.
Τέλος εποχής.
Εύχομαι να έρθει η Άνοιξη......
Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011
Αφροδίτη στον Αιγόκερω
Η ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΣΤΟΝ ΑΙΓΟΚΕΡΩ
ΕΡΩΤΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ : Η Αφροδίτη στον Αιγόκερω είναι μία ώριμη, σοβαρή και ωφελιμιστική Αφροδίτη. Είναι πειθαρχημένη και ελέγχει τις επιθυμίες της και τα συναισθήματα της. Ζητάει έναν σύντροφο αυτοδύναμο και αυτάρκη που να είναι και καταξιωμένος, οικονομικά, επαγγελματικά ή κοινωνικά. Δεν είναι ιδιαίτερα εκδηλωτική και προτιμάει να δείχνει τα συναισθήματα της με πράξεις. Είναι μία από τις πιο αξιοπρεπείς και πιστές Αφροδίτες, που όσο περνούν τα χρόνια γίνεται όλο και πιο ζεστή, εκδηλωτική και ερωτική με τον παρτενέρ της. Ο Αιγόκερως είναι το ζώδιο που συνδέεται με την ηλικία της ωριμότητας, γι’ αυτό συνήθως δίνει δυνατούς έρωτες σε μεγαλύτερες ηλικίες.
Εσείς που έχετε την Αφροδίτη σας στον Αιγόκερω είσαστε προσγειωμένοι, ρεαλιστές και παραδοσιακοί. Συνήθως δεν αισθάνεστε άνετα με τα συνομήλικά σας άτομα και προτιμάτε να κάνετε σχέση με κάποιο άτομο ώριμο ή μεγαλύτερό σας. Στα πρώτα χρόνια της ζωής σας μπορεί να μην είχατε ιδιαίτερα ευχάριστες εμπειρίες στον έρωτα, να κάνατε για παράδειγμα ένα γάμο σκοπιμότητας, για να εξυπηρετήσετε τα συμφέροντα της οικογένειας σας, για να ανέβετε κοινωνικά κ.λ.π. Αν και θεωρείστε συντηρητικοί τα πηγαίνετε πολύ καλά με το σεξ.
ΜΕ ΤΙ ΤΑΙΡΙΑΖΕTE : Ταιριάζετε πολύ με το ζώδιο του Αιγόκερου, του Ταύρου και της Παρθένου. Παράλληλα, ταιριάζετε με όσους έχουν την Αφροδίτη τους σε αυτά τα ζώδια. Σε μικρότερο βαθμό, ταιριάζετε και με τους Ιχθείς και τους Σκορπιούς.
Ζητάει έναν σύντροφο αυτοδύναμο και αυτάρκη που να είναι και καταξιωμένος, οικονομικά, επαγγελματικά ή κοινωνικά.
χμμμ
Σύντροφος;;;;
Και αυτοδύναμος Και Αυτάρκης Και καταξιωμένος Και οικονομικά Και επαγγελματικά Και κοινωνικά;;;;
χμμμ
Πόσο chance υπάρχει να κυκλοφορεί έτσι άτομο;;;;
ΕΡΩΤΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ : Η Αφροδίτη στον Αιγόκερω είναι μία ώριμη, σοβαρή και ωφελιμιστική Αφροδίτη. Είναι πειθαρχημένη και ελέγχει τις επιθυμίες της και τα συναισθήματα της. Ζητάει έναν σύντροφο αυτοδύναμο και αυτάρκη που να είναι και καταξιωμένος, οικονομικά, επαγγελματικά ή κοινωνικά. Δεν είναι ιδιαίτερα εκδηλωτική και προτιμάει να δείχνει τα συναισθήματα της με πράξεις. Είναι μία από τις πιο αξιοπρεπείς και πιστές Αφροδίτες, που όσο περνούν τα χρόνια γίνεται όλο και πιο ζεστή, εκδηλωτική και ερωτική με τον παρτενέρ της. Ο Αιγόκερως είναι το ζώδιο που συνδέεται με την ηλικία της ωριμότητας, γι’ αυτό συνήθως δίνει δυνατούς έρωτες σε μεγαλύτερες ηλικίες.
Εσείς που έχετε την Αφροδίτη σας στον Αιγόκερω είσαστε προσγειωμένοι, ρεαλιστές και παραδοσιακοί. Συνήθως δεν αισθάνεστε άνετα με τα συνομήλικά σας άτομα και προτιμάτε να κάνετε σχέση με κάποιο άτομο ώριμο ή μεγαλύτερό σας. Στα πρώτα χρόνια της ζωής σας μπορεί να μην είχατε ιδιαίτερα ευχάριστες εμπειρίες στον έρωτα, να κάνατε για παράδειγμα ένα γάμο σκοπιμότητας, για να εξυπηρετήσετε τα συμφέροντα της οικογένειας σας, για να ανέβετε κοινωνικά κ.λ.π. Αν και θεωρείστε συντηρητικοί τα πηγαίνετε πολύ καλά με το σεξ.
ΜΕ ΤΙ ΤΑΙΡΙΑΖΕTE : Ταιριάζετε πολύ με το ζώδιο του Αιγόκερου, του Ταύρου και της Παρθένου. Παράλληλα, ταιριάζετε με όσους έχουν την Αφροδίτη τους σε αυτά τα ζώδια. Σε μικρότερο βαθμό, ταιριάζετε και με τους Ιχθείς και τους Σκορπιούς.
Ζητάει έναν σύντροφο αυτοδύναμο και αυτάρκη που να είναι και καταξιωμένος, οικονομικά, επαγγελματικά ή κοινωνικά.
χμμμ
Σύντροφος;;;;
Και αυτοδύναμος Και Αυτάρκης Και καταξιωμένος Και οικονομικά Και επαγγελματικά Και κοινωνικά;;;;
χμμμ
Πόσο chance υπάρχει να κυκλοφορεί έτσι άτομο;;;;
Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011
Τα δικά μου 7
1. Το χειρότερο που μπορεί να μου κάνει κανείς είναι να μου πει: -Πες μου. - Σκέψου. - Πες 7 πράγματα δικά σου. - ποια είσαι; - Τι θέλεις. κτλ... Μπλοκάρω! απίστευτα! Εδώ και 3 μέρες είμαι μπλοκαρισμένη για το τι θα γράψω.
2. Με φωνάζουν Νεράιδα ακόμα και στην καθημερινότητά μου. Μου ήρθε το όνομα. Μου κόλλησε. Μου έδεσε και το νιώθω δικό μου. Εννοείτε ότι έχω σπίτι μου πολλά διακοσμητικά νεραϊδούλες, μαγικά ραβδάκια, μπουλουκάκια, κουκλίτσες, χρώματα.
3. Μου αρέσει το παραμύθι. Το λατρεύω. Ζω σε αυτό. Δεν μπορώ να ζήσω σε αυτό που λένε πολλοί πραγματικότητα κι εγώ το λέω απλά : Πρακτική πλευρά της ζωής. Πιστεύω στην ομορφιά μέσα μας. Πιστεύω στις άλλες πλευρές του εαυτού μας, στη δύναμη της ψυχής κτλ. Τόσο πολύ το αγαπώ το παραμύθι που έχω εκδόσει ήδη 3 παιδικά βιβλία. ( αυτό κάποιοι ήδη το ξέρετε ).
4. Κάτι που δεν ξέρει σχεδόν κανείς είναι ότι αυτό που με κάνει πραγματικά ευτυχισμένη είναι η τάξη. Όταν όλα ( πράγματα, συναισθήματα, έννοιες, καταστάσεις, άνθρωποι, σκέψεις, κτλ ) είναι στη θέση τους. Το κρύβω πραγματικά καλά ( οκ μη βλέπεις το χάος που επικρατεί γύρω μου. Ναι μην! μην κοιτάς είπα! ).
5. Έχω μια φοβία. Δεν μπορώ να μην ξέρω που πάω. Δεν αντέχω καμοια μεταβατική κατάσταση. Μου προκαλεί άγχος, χάνω τον έλεγχο.
6. Μου αρέσει να σιδερώνω. Λατρεύω να σιδερώνω. Ανταλλάζω το σιδέρωμα ... οχι όχι δεν ανταλλάζω δουλειές. Δεν είμαι η καλύτερη νοικοκυρά του κόσμου αλλά δεν αντέχω να με βοηθάνε στις δουλειές του σπιτιού. Είμαι έτοιμη να αρχίσω φωνές πχ αν κάποιος είναι στο χώρο μου κι αρχίζει να αγγίζει και να περιεργάζεται τα πράγματά μου. see but DON'T touch. Ίσως αυτό να έχει να κάνει με το ότι είμαι άτομο που επικοινωνώ με την αφή και την όραση κυρίως. ( ξέρω είπα πολλά σε αυτό το 6 αλλά έχεις μάθει ακόμα κάτι για μένα. Είμαι ζαβολιάρα ).
7. Είμαι μοναχικό άτομο. Πάντα βλέπω τη ζωή μου σαν ζωή Μου. τι θέλω να κάνω, τι θέλω να καταφέρω. Στα όνειρα ζωής συμπεριλαμβάνω μόνο τον εαυτό μου. Ναι υπάρχουν άτομα στη ζωή μου που αγαπώ μέχρι λατρεύω. Αλλά το θεωρώ ανέντιμο κι εγωιστικό στα Δικά μου όνειρα να εμπλέκω άλλα άτομα. Δεν έχω το δικαίωμα. Έχω θέματα με τα όρια.
ουφ θέλω να πω ακόμα κάτι... γκκκρρρ.... οκ Μπορεί να ξεχάσω το όνομά σου αλλά αποκλείεται να ξεχάσω την αστρολογική σου ανάλυση. Και κάποιες φορές με λεπτομέρειες... πχ Καρκίνος με αφροδίτη δίδυμο, άρη στον Υδροχόο κτλ κτλ κτλ
Βραβεία... χμμμ... προτιμώ κουβεντούλες ...
Invictus, You make my day, until the day που θα ξεχάσω , κάτι θα τρώω και θα πνιγώ που τα γέλια.
Neerie, Είμαι φανατική θαυμάστρια του μπλογκ σου, κι ας μην μου έδωσες βραβείο, κλαψ και σνιφ.
bestman, cheers man.
Anti-christos, I envy you ( με την καλή έννοια).
diasporos, Ευχαριστώ, δάσκαλε.
Αχάπαρη, είσαι πελλαμός.
Μάνα, είσαι όνομα και πράμα :-)
Καϊσούδι, It was so nice meeting you!
2. Με φωνάζουν Νεράιδα ακόμα και στην καθημερινότητά μου. Μου ήρθε το όνομα. Μου κόλλησε. Μου έδεσε και το νιώθω δικό μου. Εννοείτε ότι έχω σπίτι μου πολλά διακοσμητικά νεραϊδούλες, μαγικά ραβδάκια, μπουλουκάκια, κουκλίτσες, χρώματα.
3. Μου αρέσει το παραμύθι. Το λατρεύω. Ζω σε αυτό. Δεν μπορώ να ζήσω σε αυτό που λένε πολλοί πραγματικότητα κι εγώ το λέω απλά : Πρακτική πλευρά της ζωής. Πιστεύω στην ομορφιά μέσα μας. Πιστεύω στις άλλες πλευρές του εαυτού μας, στη δύναμη της ψυχής κτλ. Τόσο πολύ το αγαπώ το παραμύθι που έχω εκδόσει ήδη 3 παιδικά βιβλία. ( αυτό κάποιοι ήδη το ξέρετε ).
4. Κάτι που δεν ξέρει σχεδόν κανείς είναι ότι αυτό που με κάνει πραγματικά ευτυχισμένη είναι η τάξη. Όταν όλα ( πράγματα, συναισθήματα, έννοιες, καταστάσεις, άνθρωποι, σκέψεις, κτλ ) είναι στη θέση τους. Το κρύβω πραγματικά καλά ( οκ μη βλέπεις το χάος που επικρατεί γύρω μου. Ναι μην! μην κοιτάς είπα! ).
5. Έχω μια φοβία. Δεν μπορώ να μην ξέρω που πάω. Δεν αντέχω καμοια μεταβατική κατάσταση. Μου προκαλεί άγχος, χάνω τον έλεγχο.
6. Μου αρέσει να σιδερώνω. Λατρεύω να σιδερώνω. Ανταλλάζω το σιδέρωμα ... οχι όχι δεν ανταλλάζω δουλειές. Δεν είμαι η καλύτερη νοικοκυρά του κόσμου αλλά δεν αντέχω να με βοηθάνε στις δουλειές του σπιτιού. Είμαι έτοιμη να αρχίσω φωνές πχ αν κάποιος είναι στο χώρο μου κι αρχίζει να αγγίζει και να περιεργάζεται τα πράγματά μου. see but DON'T touch. Ίσως αυτό να έχει να κάνει με το ότι είμαι άτομο που επικοινωνώ με την αφή και την όραση κυρίως. ( ξέρω είπα πολλά σε αυτό το 6 αλλά έχεις μάθει ακόμα κάτι για μένα. Είμαι ζαβολιάρα ).
7. Είμαι μοναχικό άτομο. Πάντα βλέπω τη ζωή μου σαν ζωή Μου. τι θέλω να κάνω, τι θέλω να καταφέρω. Στα όνειρα ζωής συμπεριλαμβάνω μόνο τον εαυτό μου. Ναι υπάρχουν άτομα στη ζωή μου που αγαπώ μέχρι λατρεύω. Αλλά το θεωρώ ανέντιμο κι εγωιστικό στα Δικά μου όνειρα να εμπλέκω άλλα άτομα. Δεν έχω το δικαίωμα. Έχω θέματα με τα όρια.
ουφ θέλω να πω ακόμα κάτι... γκκκρρρ.... οκ Μπορεί να ξεχάσω το όνομά σου αλλά αποκλείεται να ξεχάσω την αστρολογική σου ανάλυση. Και κάποιες φορές με λεπτομέρειες... πχ Καρκίνος με αφροδίτη δίδυμο, άρη στον Υδροχόο κτλ κτλ κτλ
Βραβεία... χμμμ... προτιμώ κουβεντούλες ...
Invictus, You make my day, until the day που θα ξεχάσω , κάτι θα τρώω και θα πνιγώ που τα γέλια.
Neerie, Είμαι φανατική θαυμάστρια του μπλογκ σου, κι ας μην μου έδωσες βραβείο, κλαψ και σνιφ.
bestman, cheers man.
Anti-christos, I envy you ( με την καλή έννοια).
diasporos, Ευχαριστώ, δάσκαλε.
Αχάπαρη, είσαι πελλαμός.
Μάνα, είσαι όνομα και πράμα :-)
Καϊσούδι, It was so nice meeting you!
Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011
Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2011
Disconnection
... Κάποτε έρχεται η στιγμή που δέχεσαι τις καταστάσεις όπως είναι.
Αντιμετωπίζεις την αλήθεια.
την πραγματικότητα.
Και κάνεις disconnect. Διακόπτεις επαφή με το γεγονός.
Συνήθως με τελετουργικό τρόπο ή απλά ένα ανόητο ποστ στον blogger.
Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011
"Φίδι"
Τελικά ήνταλως δαμάζεις ένα φίδι;
Κάθεσαι ακίνητος.
Αναπνέεις πολλά αργά.
Εν σκέφτεσαι τίποτε.
Θωρείς το τζιαι θωρεί σε.
Εν ταράσεις.
Μεινίσκεις τζιαμέ.
Τζιαι παρατηράς το.
Εν σκέφτεσαι.
Τίποτε άλλον.
Ο νους σου εν γεμάτος με τούτον το μακρυνούριν μαύρο φίδιν.
Αφήνεις το να πάει όπου θέλει.
Αν μπαίνει σε άμυνα.
Εν επιτίθεται.
Περνά που δίπλα σου σαν να είσαι βράχος.
Τζιαι αν σου τζίσει κατά λάθος μεν ταράξεις.
Μεν φοηθείς.
Εννά το νιώσει ακόμα τζιαι αν δεν κάμεις βήμα.
Να το θωρείς.
Τζιαι να θαυμάζεις την αγάπη του πλάστη που έκατσεν τζιαι εδημιούργησεν έτσι όμορφον πλάσμαν.
Κάθεσαι ακίνητος.
Αναπνέεις πολλά αργά.
Εν σκέφτεσαι τίποτε.
Θωρείς το τζιαι θωρεί σε.
Εν ταράσεις.
Μεινίσκεις τζιαμέ.
Τζιαι παρατηράς το.
Εν σκέφτεσαι.
Τίποτε άλλον.
Ο νους σου εν γεμάτος με τούτον το μακρυνούριν μαύρο φίδιν.
Αφήνεις το να πάει όπου θέλει.
Αν μπαίνει σε άμυνα.
Εν επιτίθεται.
Περνά που δίπλα σου σαν να είσαι βράχος.
Τζιαι αν σου τζίσει κατά λάθος μεν ταράξεις.
Μεν φοηθείς.
Εννά το νιώσει ακόμα τζιαι αν δεν κάμεις βήμα.
Να το θωρείς.
Τζιαι να θαυμάζεις την αγάπη του πλάστη που έκατσεν τζιαι εδημιούργησεν έτσι όμορφον πλάσμαν.
(My) Singularity
Ο πρώτος πίνακας δικής μου έμπνευσης...
Συμβολικός - Φιλοσοφικός.
Είμαι περίεργη ... αν σας "μιλά" ...
Συμβολικός - Φιλοσοφικός.
Είμαι περίεργη ... αν σας "μιλά" ...
Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011
Τι έμαθα φέτος.
neerie μου, είπα σου ότι εζήλεψα και θα κάμω κι εγώ τη λίστα μου.....
Φέτος έμαθα:
1. Έμαθα να τρώω συκώτι στα κάρβουνα. Παιθκιά εν παιζετε. Τόσα χρόνια ελάλουν γιαξ αλλά φέτος έφαα όσον εν έφαα στη ζωή μου.
2. Έμαθα ότι οι ζωγραφικές μου ικανότητες βελτιώνουνται.
3. Έμαθα ότι το κόκκινο εν το φυσικό χρώμα για τα μαλλιά μου. Όι εν εγεννήθηκα κοκκινομάλλα αλλά τα παράπονά σας στη μάνα μου.
4. Έμαθα ότι οι καλές φίλες αυξάνονται. Άρα μπορώ να έχω περισσότερες.
5. Έμαθα ότι εν μου αρεσκει το Αργεντίνικο τανγκο. Είμαι πολλα μεσογειακή τζιαι πολλά ανεξάρτητη. Εν μπορώ ρε κουμπάρε να με τραβάς που ποτζιή τζιαι που ποδά τζιαι να μου κάμνεις τζιαι παρατήρησην που πάνω! ( Εγώ , το τάνγκο και ο γέρος, ένα πράμα )
6. Έμαθα ότι θέλω κόρη. Όχι όχι εννεν τζιαιρος για εγκυμοσύνες. "Υιοθέτησα" μιαν 28χρονη. ( Daughter, I love you )
7. Έμαθα ότι έχω γαμπρό προικοθήρα. Άκου να θέλει οικόπεδο;;
8. Έμαθα ότι άμα έχεις αγόρια στην εφηβεία, θέλει πολλήν αυτοσυγκράτηση για να μεν ανακατωθείς στη ζωή τους και να τους αφήκεις να κάμουν αυτό που θέλουν μόνοι τους.
9. Έμαθα ότι αρέσκει μου η γεύση του ginger. ( Ναι! εν όξινο )
10. Έμαθα ότι το τραγούδι που λέει : οι σαραντάρες = 2 εικοσάρες, έπεισεν πολλύν κόσμον.
11. Έμαθα ότι καλά κάμνω τζιαι μεινίσκω μακριά που Σκορπιούς.
12. Έμαθα ότι εν θέλω άλλους Καρκίνους στη ζωή μου. ( εγέμωσεν ο τόπος καβουροπόδαρα )
13. Έμαθα να σκαλίζω πέτρα.
14. Έμαθα ότι ο απόλυτος έρωτας έρχεται για να γεμίσει τα κενά της ψυχής μας αλλά όχι για να μείνει.
15. Έμαθα τρόπο να ζωγραφίζω πίνακες δικούς μου ( όχι από αντιγραφή )
16. Έμαθα ότι μετά που την δεύτερη βότκα λαλώ αλήθειες.
17. Έμαθα μια ιταλική φράση : ma certo.
18. Έμαθα ότι οι αληθινές φιλίες δεν χάνονται, ακόμα κι αν περάσουν πολλά χρόνια να βρεθείς με τον άλλον. ( ακόμα και γύρω στα 20 ).
19. Έμαθα ότι θέλω μονίμως αλλαγή. Οκ ήξερα το πάντα, αλλά φέτος ανακάλυψα περισσότερα γι αυτό.
20. Έμαθα ότι η προοπτική σε μια οποιαδήποτε κατάσταση λειτουργεί σαν κινητήριος δύναμη σε μένα.
21. Έμαθα ότι θέλω να αγοράσω αυτοκίνητο με όμορφο κώλο. Μα γιατί τα παραπάνω τουτού εν πιττοκώλικα; Εν με κόφτει αν εν βολικά στην οδήγηση στην πόλη τζιαι στο παρκάρισμαν.
22. 'Εμαθα να μαγειρεύω κινέζικα κ "μεξικάνικα" ( καιρός ήταν )
23. Είμαι ελεύθερη.
Φέτος έμαθα:
1. Έμαθα να τρώω συκώτι στα κάρβουνα. Παιθκιά εν παιζετε. Τόσα χρόνια ελάλουν γιαξ αλλά φέτος έφαα όσον εν έφαα στη ζωή μου.
2. Έμαθα ότι οι ζωγραφικές μου ικανότητες βελτιώνουνται.
3. Έμαθα ότι το κόκκινο εν το φυσικό χρώμα για τα μαλλιά μου. Όι εν εγεννήθηκα κοκκινομάλλα αλλά τα παράπονά σας στη μάνα μου.
4. Έμαθα ότι οι καλές φίλες αυξάνονται. Άρα μπορώ να έχω περισσότερες.
5. Έμαθα ότι εν μου αρεσκει το Αργεντίνικο τανγκο. Είμαι πολλα μεσογειακή τζιαι πολλά ανεξάρτητη. Εν μπορώ ρε κουμπάρε να με τραβάς που ποτζιή τζιαι που ποδά τζιαι να μου κάμνεις τζιαι παρατήρησην που πάνω! ( Εγώ , το τάνγκο και ο γέρος, ένα πράμα )
6. Έμαθα ότι θέλω κόρη. Όχι όχι εννεν τζιαιρος για εγκυμοσύνες. "Υιοθέτησα" μιαν 28χρονη. ( Daughter, I love you )
7. Έμαθα ότι έχω γαμπρό προικοθήρα. Άκου να θέλει οικόπεδο;;
8. Έμαθα ότι άμα έχεις αγόρια στην εφηβεία, θέλει πολλήν αυτοσυγκράτηση για να μεν ανακατωθείς στη ζωή τους και να τους αφήκεις να κάμουν αυτό που θέλουν μόνοι τους.
9. Έμαθα ότι αρέσκει μου η γεύση του ginger. ( Ναι! εν όξινο )
10. Έμαθα ότι το τραγούδι που λέει : οι σαραντάρες = 2 εικοσάρες, έπεισεν πολλύν κόσμον.
11. Έμαθα ότι καλά κάμνω τζιαι μεινίσκω μακριά που Σκορπιούς.
12. Έμαθα ότι εν θέλω άλλους Καρκίνους στη ζωή μου. ( εγέμωσεν ο τόπος καβουροπόδαρα )
13. Έμαθα να σκαλίζω πέτρα.
14. Έμαθα ότι ο απόλυτος έρωτας έρχεται για να γεμίσει τα κενά της ψυχής μας αλλά όχι για να μείνει.
15. Έμαθα τρόπο να ζωγραφίζω πίνακες δικούς μου ( όχι από αντιγραφή )
16. Έμαθα ότι μετά που την δεύτερη βότκα λαλώ αλήθειες.
17. Έμαθα μια ιταλική φράση : ma certo.
18. Έμαθα ότι οι αληθινές φιλίες δεν χάνονται, ακόμα κι αν περάσουν πολλά χρόνια να βρεθείς με τον άλλον. ( ακόμα και γύρω στα 20 ).
19. Έμαθα ότι θέλω μονίμως αλλαγή. Οκ ήξερα το πάντα, αλλά φέτος ανακάλυψα περισσότερα γι αυτό.
20. Έμαθα ότι η προοπτική σε μια οποιαδήποτε κατάσταση λειτουργεί σαν κινητήριος δύναμη σε μένα.
21. Έμαθα ότι θέλω να αγοράσω αυτοκίνητο με όμορφο κώλο. Μα γιατί τα παραπάνω τουτού εν πιττοκώλικα; Εν με κόφτει αν εν βολικά στην οδήγηση στην πόλη τζιαι στο παρκάρισμαν.
22. 'Εμαθα να μαγειρεύω κινέζικα κ "μεξικάνικα" ( καιρός ήταν )
23. Είμαι ελεύθερη.
Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011
Μισό κιλό.
Ανέβηκα στη ζυγαριά.
Μισό κιλό πιο κάτω. ( για καιρό ηταν κολλημένη στο ίδιο σημείο ) ...
Τωρά...
1. Φταίει η σοκολάτα που έφαγα χτες; ( Α ρε invictus! )
2. Φταίει η 1 1/2 ωρα χορός σάλσα; ( Αμάν ρε! Ενέργειαν που έχουν οι δασκάλοι μας! )
3. Φταίει το χτυποκάρδι μου; ( Αχ και βαχ και παλι αχ! )
;;;
Μισό κιλό πιο κάτω. ( για καιρό ηταν κολλημένη στο ίδιο σημείο ) ...
Τωρά...
1. Φταίει η σοκολάτα που έφαγα χτες; ( Α ρε invictus! )
2. Φταίει η 1 1/2 ωρα χορός σάλσα; ( Αμάν ρε! Ενέργειαν που έχουν οι δασκάλοι μας! )
3. Φταίει το χτυποκάρδι μου; ( Αχ και βαχ και παλι αχ! )
;;;
Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011
Ακολουθώ τη συμβουλή του Invictus...
εν τζιαι εγύρευκα αφορμή να φάω σοκολάτα.... Μα γιατί εσκέφτηκες έτσι πράμα;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)