Εξαιρέσεις

Ένα τραγουδάκι που μου αρέσει απίστευτα!
Ο ρυθμός, η φωνή, τα λόγια....

οι εξαιρέσεις.... αυτές που φτιάχνουν τη δική μου ζωή.
Έστω κι αν κάποιοι θέλουν να πιστεύουν ότι έχω κανόνες.

Αφιερωμένο σε αυτούς τους κάποιους......

Αρώματα της Ανατολής

Φύσηξε ο άνεμος και μου φερε αρώματα από την ανατολή.
Κανέλα της αγάπης.
Λεμόνι της χαράς.
Ρίγανη της ψυχής.

Δωράκι της καρδιάς. Από αγαπημένα χέρια φτάσαν στα δικά μου.
Γέμισε το σώμα από την μυρωδιά.

Τα παίρνω στα δικά μου χέρια.
Τα κρατάω. Παίρνω τη μυρωδιά και φτιάχνω μαγικά, σόφια, γιατροσόφια.
Ανακατεύω δυο φιλιά, δυο κύμματα απ' τη χαρά που τόσο σε λαχταρά,
Δυο χάδια στα μαλλιά σου, δυο δάκρυα δικά σου.
Σαν τούνελ μοιάζει η κανέλα, χωράνε μέσα της τα μυστικά μας.
Κρυφό ανείπωτο στην καρδιά των λεμονιών είναι η αγκαλιά μας.

Φτιάχνω φίλτρα μαγικά, ταξίδια να κάνουν μακρινά.

Κάτω απ' τα άστρα και το φεγγάρι τριγυρνάω
προσευχές και ποίηματα παραμιλάω.

Στέλνω τις μυρωδιές ψηλά ως το φεγγάρι
Θα στις φέρει εκεί μακρυά σαν ένα χάδι.
Μια ανεπαίσθητη αίσθηση της αγκαλιάς μου
σαν φτιάχνεις κάστρα με χούφτες άμμου.

Ανατολίτικες μουσικές κι αρώματα
μαγικά χαλιά και χρώματα
γητεύουν αιώνια τον πασά μου
μέχρι να ξαναρθεί κοντά μου.

Περπάτημα - Μέρα 10η

Περπάτημα - Μέρα 9η

Νυχτερινό περπάτημα ψες.
Λατρεύω τις νύχτες του καλοκαιριού.
Λες και ανοίγουν οι ψυχές μας κι απλώνονται κάτω απ' τα αστέρια.

Περπατούσα και κοίταζα τις πόρτες των σπιτιών.
Ξύλινες
Σιδερένιες
Αλουμίνιο
Μεγάλες
Μικρές
Απλές
Διακοσμιμένες
Σκαλιστές
Πολύχρωμες
Μονόχρωμες....

Μ' αρέσουν οι παλιές πόρτες. Μου δίνουν την αίσθηση ότι σαν τις περάσω
θα βρεθώ σε ένα μαγικό εσωτερικό κήπο ενός σπιτιού γεμάτου ζεστασιά.

Ψες πολλοί άνθρωποι κάθονταν στις βεράντες τους. Καλοκαίρι, μουντιάλ.
Οι περισσότεροι έβλεπαν ποδόσφαιρο απολαμβάνοντας μπύρες.
Άλλοι έπαιζαν με τα παιδιά τους στη βεράντα.

Ο κύριος Αντρέας καθόταν στη βεράντα και χαλάρωνε.
Παντρεύει το γιο του σήμερα.

Η κυρία Μαρία περιποιόταν τον κήπο της. Εκμεταλλεύτηκε τη δροσιά της νύχτας.

Η κυρά Ελλού ξάπλωνε στην αναπαυτική και έβλεπε τηλεόραση. Μένει μόνη της τώρα πια,
αν και τα παιδιά της έχουν χτίσει τα σπίτια τους πολύ κοντά της, οι βραδυνές ώρες είναι πάντα μοναχικές.

Τα παιδιά της γειτονιάς μου έπαιζαν ακόμα μέσα στα χωράφια. Δεν τους χωρούσαν , ούτε οι πόρτες , ούτε οι αυλές μας.

Πόρτες!

Σημεία ελέγχου, επιλογών.
Κλείσιμο στον προσωπικό χώρο
κι άνοιγμα προς τα έξω.

Check-points όπως λέει μια φίλη μου.

Σημείο ελέγχου, εμπιστοσύνης, απόφασης, ρίσκου, σεβασμού, κατανόησης.

Νοκ! νοκ!

- Να περάσω;;;

- Έλα, κόπιασε....!

Περπάτημα - Μέρα 8η

Χαλαρή βόλτα απόψε.
Ζέστη. Κούραση. Ανάγκη για ηρεμία.
Νυχτερινή βόλτα, δεν είναι περπάτημα έντονο...
Η αρχή με δυσκολεύει... το μυαλο παιδεύεται με το άγχος.
Ακαθόριστο άγχος που κάνει τους μύες μου να μαζεύονται,
την ωμοπλάτη να πονάει και το πρόσωπο να παίρνει κατσούφικο ύφος.

Ήρεμα βήματα, χωρίς πίεση , στο δικό μου αργό ρυθμό.

Βλέπω το άγχος μπροστά μου ξαφνικά.
Παίρνει όνομα, φιγούρα, υπόσταση.
Έτσι, τώρα πια μπορώ να ψάξω για τρόπο να το απαλλαγώ.




Πώς διώχνεις ένα λιοντάρι άραγε;

Φτάνω στο σπίτι.
Κάθομαι στην βεράντα.
Απόλαυση απόψε. Καλοκαιρινή βραδυά.
Κάθομαι στο σκαλί, κοιτάω τα άστρα και το λαμπερό φεγγάρι.
Αφήνομαι.
Ξαπλώνω στα ζεστά μάρμαρα.
Νιώθω το άγγιγμα στην μέση, τα χέρια, τα πόδια.

Θυμάμαι!
Την αίσθηση του καλοκαιριού!
Μακάρι να μην έφευγε ποτέ από τη θύμησή μου.

Ο ουρανός, τα δέντρα, τα πάντα με αγκαλιάζουν.

Αγαλιάζομαι.

Καληνύχτα.

Περπάτημα - Μέρα 7η

Περπάτημα με παρέα σήμερα.
Με δυο καλές φίλες.

Κουβεντούλα, γυναικοπαρέα, γέλια, αστεία.
Περπάτημα πιο έντονο.

Κουβέντες χαλαρές, άνετες, για τις διακοπές,
το καλοκαίρι, το νοικοκυριό, αστειάκια.

Η κάθε μια λίγο από τα δικά της...

Και μετά... λεμοναδίτσα στην βεράντα.

Καλοκαίρι!!!!

Περπάτημα - Μέρα 6η

Τι να κάνει το χέρι της νεράιδας;;;;;

1. Τη φασκελώνει για τις μέρες που δεν πήγε περπάτημα;
2. Θέλει να ρίξει σφαλιάρα στη νεράιδα;
3. Θέλει να ρίξει σφαλιάρα σε κάποιον άλλον;
4. Ασημώνει, μπας και βρεθεί κάποιος να της πει το μοίρα της;
5. Καμαρώνει το μέγεθός του;
6. Προσπαθεί να βρει τα όρια του;
7. Να τα ξεπεράσει μήπως;
8. Σε αναζητά;
9. Ζητιανεύει;
10. Ζητά να πάρει;
11. Θέλει να δώσει;
13. Συν Αθηνά και χείρα κίνει;
14. Υψώνεται στον Ύψιστο;
15. Εμούθκιασεν τζιαι προσπαθεί να τεντωθεί;
16. Χορεύει;
17. Νεκατώνεται άσκοπα κι άτσαλα;
18. Διαμαρτύρεται;
19. Επαναστατεί;
20. Απελευθερώνεται;;;


Τι άραγε;;;;;

Εναλλακτικά - Serenity House

Αντί περπάτημα σήμερα....

... χάρισα στον εαυτό μου....

Ένα siatsu treatment στο ....


serenity house




Είναι από τις στιγμές που θα ήθελα να γράφω όπως η neerie για να περιγράψω την εμπειρία....

Θα αρκεστώ στο να πω:

Ήταν τέλειο.
Έκαμεν με λάστιχο.
Νιώθω να γέμωσεν το κορμί μου ζωντάνια.
Άδειασα από αρκετή ένταση.

Το συστήνω ανεπιφύλακτα!





p.s. I love my body!

Περπάτημα - Μέρα 5η

Περπατώ γρήγορα. Πιο γρήγορα από κάθε άλλη φορά. Ανυπόμονα. Παίρνω το δρόμο που φτάνει πάντα κοντά σου.

Σε νιώθω.
Έχεις πάρει τη μορφή του αέρα και μου χαϊδεύεις το πρόσωπο.
Τα μαλλιά.
Παίζεις με τις μπούκλες μου.
Περνάς τα δάκτυλα μέσα στα δικά μου.
Απλώνεις το χέρι και κρατάς απαλά τη μέση μου και περπατάμε μαζί.

Σε νιώθω.
Η ανάσα σου δροσερή κοντά στο δέρμα μου.
Ανατριχιάζω.

Προχωράμε μαζί.
Μέχρι το τέρμα.
Χωρίς διακοπή.

Κοιτάμε το δέντρο μας.
Ένα ηλιοβασίλεμα βλάστησε πίσω του!
Είναι τόσο όμορφα!

Ο ήλιος αγκαλιάζει το δέντρο, το κάνει τόσο όμορφο.

Σε κοιτάω στα μάτια.

Είναι όμορφα όταν είμαστε μαζί!

Παίρνεις ακτίδες απ΄τον ήλιο.
Τις κάνεις σάλι και το περνάς γύρω από τους ώμους μου.
Νιώθω τη ζεστασιά της αγάπης σου.
Τη δέχομαι.

Μ' αρέσει.

Επιστρέφουμε. Τρέχεις μπροστά μου και ανακατεύεσαι στα αγριολούλουδα.

Χαμογελάω.
Ναι, τα χαρίζεις όλα σε μένα.

Περπατάμε, χαμογελάω, κι έχεις πάρει τη μορφή του ανέμου στο πλάι μου.

Με κάθε τρόπο ... μαζί !

Περπάτημα - Μέρα 4η

Μια τυχαία εικόνα από τη βραδινή μου βόλτα.

Οδηγούσα νωρίτερα και παρατηρούσα το δρόμο.

Τυχαία αυτοκίνητα στη σειρά, χρώματα, δέντρα, φώτα, αναβοσβήνουν,
σταθερά, σχήματα, σύμβολα.

Τυχαία μπροστά μου.

Παρατηρούσα τα νούμερα των αυτοκινήτων.

0
1
2
3
4
5
6
7
8
9

Οι αριθμοί είναι φτιαγμένοι από συνδιασμούς του 0 και του 1.

Μια γραμμή κι ένας κύκλος!

Αρχέγονα σύμβολα.

Φ = 0 + 1


0=OFF
1=ON

Στήλη του Ερμή.
Κύκλος της Εστίας.

Τυχαίες σκέψεις.

Τυχαία βρίσκομαι εδώ και ζω και γράφω!

Καλό βράδυ σε όσους τυχαία θα διαβάσουν ή θα απαντήσουν.

Περπάτημα - Μέρα 3η

Ξεκίνησα αποφασισμένη σήμερα το απόγευμα.
Θα ξεπεράσω το όριο της διαδρομής.
Η βόλτα αρχίζει από το σπίτι μου και φτάνω μέχρι σε ένα συγκεκριμένο σημείο.
Είναι περίπου μισή ώρα απόσταση, μαζί με την επιστροφή συμπληρώνω την 1 ώρα περπάτημα.

Το συγκεκριμένο σημείο του δρόμου είναι "φυσικό όριο" για τους πιο κάτω λόγους:
1. Δημιουργείται καμπή στον δρόμο, έτσι οπτικά δεν βλέπω να συνεχίζεται το δρομάκι.
2. Υπάρχουν 2 φάρμες με ζώα εκεί, μια στα δεξιά και μια στα αριστερά και με κάνει να νιώθω ανασφάλεια.
3. Ένας ή περισσότεροι λυκόσκυλοι τριγυρνάνε.
4. Πέρα από τις φάρμες υπάρχει μια πινακίδα "Προσοχή - Ναρκοπέδιο" που μου κόβει την ανάσα.

Σήμερα είπα θα περάσω το όριο. Ναρκοπέδιο; Στα λόγια. Σιγά, αφού θα έχουν καθαρίσει από χρόνια το μέρος. Στο κάτω κάτω δεν θα μπω μέσα στο χωράφι. Στο δρόμο θα περπατήσω.
Θα πάω!
Περπατούσα.. σαν τον Μάρκο Μπότσαρη!

Πλησίασα. Ωραία! θα πάω πιο πέρα!

Γουβ γουβββ γοοοοοοουυυυυυυυυυυβ

αμαν!
Μου κόπηκαν τα ύπατα.

Ο λυκόσκυλος είναι μεγάλος. Λυμένος. Με κοιτάζει αγριεμμένα.

- Μα.. είπα .. θα πάω... θα πάω πιο κάτω...., ψιθυρίζει τρεμάμενη μέσα μου η φωνούλα της επιθυμίας μου.

Στέκομαι για 37 δευτερόλεπτα, κοιτάω το σκύλο, κάνω επαναστροφή και επιστρέφω.

Με την ουρά στα σκέλια, το κεφάλι χαμηλωμένο, την περιφάνεια ταπεινωμένη.

- Είμαι τιποτένια. Δεν καταφέρνω να ξεπεράσω τους φόβους μου.
- Κατάντια. Το πάλεψα μόνο 37 δευτερόλεπτα.

πφφφφ δεν κάνεις για τίποτε. παρέτα.

Σηκώνω το κεφάλι.

ΒΛΕΠΩ.

Ο χρόνος σταματά!
Τα προφητικά λόγια έρχονται στο μυαλό μου.

"Θα δέσεις σάν τον καρπό της συτζιάς το πρωινό με την ομίχλη."

Μια συτζιά μπροστά μου και με ΈΝΑ μόνο μεγάλο σύκο.
Μπαίνω στο περιβόλι.

ΚΛΕΒΩ.

Το κόβω από το δέντρο.
Τα ουρλιαχτά του λυκόσκυλου ακούγονται ακόμα.
Νιώθω να διαπερνούν το κορμί και να ξυπνάνε τα ένστικτά μου.
Ένστικτα λυκάνθρωπου.
Κρατάω στα χέρια το "σκοτωμένο" σύκο.
Του αφαιρώ με μανία το δέρμα.
Του κόβω την καρδιά στα δυο.
Κοιτάω τη λευκή ωμή σάρκα του.
Το κόβω με τα δόντια, καταπίνω, το τρώω.

Νιώθω την ηδονή.

ΈΚΛΕΨΑ.
ΣΚΟΤΩΣΑ.

ΤΡΩΩ ΤΟΝ ΚΑΡΠΟ.

Τον καρπό που βρέθηκε στον δρόμο μου.

Συνεχίζω τον δρόμο μου. Νιώθω τη γεύση στο στόμα και τα υγρά στα χέρια.

Περπατώ.
Σαν ζώο.
Συνεχίζω....

Είμαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Μόλις έχω σκοτώσει ακόμα μια φορά ένα ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΟ μέσα μου.

Ξύπνησα με τάσεις αυτοκαταστροφής σήμερα.
Φοβισμένη.
Δεν κατάφερα όλη μέρα να ξεπεράσω την εμμονή στο μυαλό μου.
Προσπάθησα πολύ, να με προσέχω.
Να ξεπεράσω τους φόβους μου.
Να κρατηθώ αγέρωχη.
Να ανεμίζω τα φτερά μου.

ΜΑ .. ΕΙΜΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ!

Τ' ΑΚΟΟΟΟΥΥΥΥΥΥΥΥΣΣΣΣΣΣ;;;;;;

Γελάω,
πονάω,
ονειρεύομαι,
κλαίω,
ελπίζω,
φοβάμαι,
πιστεύω,
αμφισβητώ,
κάνω,
πράττω,
περπατώ,
συνεχίζω,
κλέβω,
σκοτώνω,
τρώω,
μεγαλώνω,
εξελίσσομαι,
λυγίζω,
ταπεινώνομαι,
υπερασπίζομαι,
εξαντλώ τις δυνάμεις μου.

Γεύομαι... ένα σύκο που βρέθηκε στο δρόμο μου....
Τώρα είναι δικό μου!

Περπάτημα - Μέρα 2η

Ανυπομονούσα σήμερα! Περίμενα την ώρα να πάω για περπάτημα!
Μου άρεσε το συναίσθημα! πολύ! Άρχισα να εθίζομαι στη διαδικασία.
Ο εθισμός θεωρητικά είναι άσχημο σύνδρομο.
Αλλά άμα το έχεις στο αίμα σου το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να βρεις τρόπο να το απολαύσεις θετικά.

Η μέρα είναι συννεφιασμένη. Έχει κρύψει την κάψα του ήλιου έτσι άρχισα τη βόλτα μου στις 6:00 αντί στις 7:00 (Είδετε τι κάνει η ανυπομονησία; )

Σήμερα την προσοχή μου κέρδισε ένα νεόκτιστο σπίτι. Δεν έχει παράθυρα ακόμα.

Μπορούσα να δω δια μέσου των παραθύρων την θέα από την άλλη πλευρά του σπιτιού!

Πόσο όμορφο είναι!

Σαν έναν άνθρωπο που έχει ανοιχτή την ψυχή του.
Χωρίς άμυνες.
Χωρίς σφραγισμένα παράθυρα.

Χωρίς καν παράθυρα.

Ελεύθερα!
Αεράτα!
Να περνάνε τα πουλιά της ευτυχίας από το ένα παράθυρο και να βγαίνουν από το άλλο.

Ένα νεόκτιστο σπίτι δεν έχει να φοβηθεί τίποτα.

Είναι ουσιαστικά άδειο.

Τίποτα να κρύψει, τίποτα να κρατήσει.

Υπάρχει! Τόσο απλά και όμορφα!

Είχα την τύχη σήμερα να δω ένα "σπίτι" να ανοίγει τα "παράθυρά" του.
Περισσότερα από ένα!
Το αεράκι της ελευθερίας, της δοκιμασίας, της ενδοσκόπησης, της αποδοχής
φυσούσε έντονα.

Έχει τόση ομορφιά η ψυχή του ανθρώπου.

Μαγεία!

Όσες φορές έτυχε να βρεθώ μπροστά σε "σπίτι" με "ανοιχτά παράθυρα"
είτε αυτό είναι το σπίτι της δικής μου ψυχής
ή της ψυχής ενός άλλου ανθρώπου νιώθω ευλογία.

Θαυμάζω την ωραιότητα του ανθρώπου!

Περπάτημα - Μέρα 1η

Εδώ κι ένα μήνα το προγραμματίζω:

Από την 1 Ιουνίου 2010, θα αρχίσω περπάτημα για 1 ώρα την μέρα,
Κάθε μέρα.
Πιστή στο ραντεβού μου σήμερα ξεκίνησα τη βόλτα μου!
Η αλήθεια είναι ότι χτες έκανα… προθέρμανση. 1 ½ ώρα χαλαρό περπάτημα. Αλλά αυτό δεν μετρά…

Μ’ αρέσει να περπατώ μόνη μου στη φύση. Κοιτάω τον ουρανό, απολαμβάνω την ηρεμία του γαλάζιου και χαζεύω τα σχήματα που έχουν τα μικρά συννεφάκια. Το περπάτημα έχει μια γλυκιά μοναξιά. Με αγκαλιάζει η φύση. Με χαιρετάνε τα δέντρα και οι λόφοι. Και το δρομάκι με καλεί να το περπατήσω.

Μου θυμίζει την παιδική μου ηλικία. Σαν περπατούσα μόνη στον δρόμο ένιωθα σαν τον μικρό πρίγκιπα που μένει μόνος στον πλανήτη του. Χωρίς κανένα άλλο άνθρωπο. Αίσθηση ασφάλειας και παντοδυναμίας. Ένιωθα το σώμα μου να μεγαλώνει να γίνεται γιγάντιο και να κάνω βόλτες στον κήπο μου – τον κόσμο ολόκληρο.

Σκοπός βέβαια, πέρα από την ηρεμία, είναι η κίνηση και η καλύτερη λειτουργία του σώματός καθώς και … το χάσιμο βάρους.

Έτσι, σκέφτηκα να .. αξιοποιήσω το μπλογκ μου, σαν ημερολόγιο για τις βόλτες μου.

Θα είναι κι ένας τρόπος να .. θυμάμαι ότι .. πρέπει να πάω για περπάτημα.

Στη σημερινή μου βόλτα «μάζεψα» και ένα δέντρο. Όχι κουβαλητό (ακόμα δεν έφτασα να είμαι τόσο χειροδύναμη - είπαμε η πρώτη μέρα είναι ).

Μου άρεσε σαν το είδα! Μου μίλησε!
Ένα μεγάλο φουντωτό κυπαρίσσι στη μέση του χωραφιού. Μόνο του θα έλεγε κανείς αλλά μια χαρά χαρούμενο φαινότανε. Σκέφτηκα ότι έμοιαζε με το «1» , ίσως συμβόλιζε την πρώτη μέρα , την αρχή, την προσπάθειά μου.

Μπορεί και να μου άρεσε επειδή είναι … ψηλό και παχουλό!