Λάθη

Επαλαναμβανώμενα λάθη.
Δένουν σφικτά τα λουριά του αερόστατου και δεν το αφήνουν να πετάξει μακρια.

Συνειδητά πλέον δένω κόμπο το σκοινί.
Σαν να το φυλακίζω στη γη.

Δεν ξέρω ακόμα το γιατί.
Μόλις το μάθω θα σου το πω.

Ρολόι

Οι δείχτες φεύγουν από την πλαστή θέση τους. Πετάνε τα νούμερα στον αέρα.

Αλλάζει η ζωή και οι μέρες μου.

Το ρολόι υπάρχει. Ρευστό κι άμορφο απορροφά τις στιγμές μου.

Πετάω τους δείχτες μακριά.

Κρατάω τα νούμερα να μου θυμίζουν την υπόσταση του χρόνου.

Σπρώχνω την αυγή. Διαμαρτύρεται, γκρινιάζει.

Τη βάζω στη θέση που μου ταιριάζει.

Κοιμάμαι μεσημεριανό ύπνο τα μεσάνυχτα κι άλλαζω τα ημερολόγια και το χρόνο.

Τα πάντα ρει...

Ρευστός ο χρόνος στην παλάμη μου σαν πλαστελίνη.

Ο δικός μου χωροχρόνος.

3 εποχές ο χρόνος μου...

Διώχνω για πάντα την κακή συνήθεια του χειμώνα...

Σπάει η παγωνιά τους λεπτοδείχτες.

Κι η άνοιξη χαμογελά η ώρα 3 τ' απόγευμα.

ΜΕΓΑΣ ΕΙΣΑΙ ΚΥΠΡΙΕ - Σκαλί Αγλαντζιάς

Η εταιρεία θεατρικών συγγραφέων Κύπρου

.

παρουσιάζει την επιθεώρηση

.

.

"ΜΕΓΑΣ ΕΙΣΑΙ ΚΥΠΡΙΕ"

.

.

στο "Σκαλί" - Αγλαντζιάς

.

Πέμπτη 30-07-09

.

Ώρα 9:00 μ.μ.

Απογοήτευση

Απογοήτευσα ένα αγαπημένο πρόσωπο. Περίμενε κάτι διαφορετικό από μένα.
Αντιδράσεις άλλες. Περίμενε να δώσω περισσότερα. Ξέρει ότι έχω εκείνα που ζητά.
Επέλεξα να μην δώσω παρά μόνο λίγα. Τόσα ένιωσα ότι έπρεπε. Τόσα του άξιζαν.

Έχει πικρή γεύση η απογοήτευση. Ειδικά όταν την προκαλώ. Ένα από τα πιο δύσκολά μου συναισθήματα. Την αναλύω με όσους τρόπους και μεθόδους κατέχω, μα δεν γλυκαίνει.

Αναζητώ την ηρεμία γράφοντας εδώ.

Ίσως για να φέρω στο φως το πιο σημαντικό από το όλο γεγονός.

Απογοήτευσα με την αλήθεια μου. Τη ζωή μου, τις επιλογές μου, την ευαισθησία και τις
απαιτήσεις μου. Απογοήτευσα επειδή αναζητώ, χρειάζομαι, θέλω περισσότερα.
Δεν είμαι γενναιόδωρη. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να δώσω πολλά όταν νιώσω. Όχι αντικειμενικά, αλλά όταν η ψυχή μου φωνάξει : Ναι.

Ο Γκαίτε μιλά για το αιώνιο , το θυλικό, που μας σώζει και που μόλις πρόσφατα κατάλαβα ότι είναι μόνο ένα ηχηρό ναι μέσα από τα βάθη της ψυχής μας.....

Χάδι στον τοίχο.

Για ώρα προσπαθούσα να σπατουλάρω τον τοίχο με στόκκο. Κρατούσα με όση μαεστρία διαθέτω ( μην φανταστείτε τίποτα ψηλά επίπεδα και χάσω τον τίτλο της άτσαλης ) το στοκαδόρο και με επιμονή και πείσμα προσπαθούσα να γεμίσω τα σημάδια που άφησε η λαίμαργη υγρασία.

Το υλικό είναι τόσο μαλακό που μου ξέφευγε. Σκέφτηκα ότι ίσως την επόμενη μέρα το επεξεργαστώ.

Τα χέρια μου ήδη είχαν λερωθεί. Τότε, πρόσεξα μια μικρή χαραματιά στον τοίχο και είπα να κάνω οικονομία. Ακούμπησα τα δάκτυλα στον τοίχο κι ένιωσα το, μέχρι εκείνη τη στιγμή ενοχλητικό, υλικό να φεύγει από μένα και να εισχωρεί στην χαραμάδα. Κίνησα κυκλικά τα δάκτυλα και ο τοίχος έγινε λείος.

Τα μάτια μου έπαιξαν και εντόπισα όλες τις χαραματιές. Μου φάνηκαν σαν ραγισμένες καρδιές που χρειάζονταν αγάπη και τρυφερότητα για να αναρρώσουν.

Τα χέρια μου ήταν πια τα εργαλεία. Τα βούτηξα στο στόκκο κι έγιναν άσπρα. Σαν να τα είχα βουτήξει σε βαζάκι με αιθέρια έλαια. Άρχισα να χαϊδεύω τις ρωγμές. Δέχτηκαν το άγγιγμά μου για γιατρικό.

Χάθηκαν τα σημάδια. Επουλώθηκαν. Δεν κινδυνεύουν από ψευδαισθήσεις, προς το παρόν.

Ο τοίχος, έτοιμος να δεχτεί τα νέα του χρώματα. Έντονα και τολμηρά.

Λένε συχνά ότι τα σπίτια έχουν ψυχή..... μα έχουν κι επιδερμίδα....

9.

8.

Στο Σκορπιό....

7. Λυγμός

6. Το ζεϊμπέκικο του Αρχαγγέλου

Αφιερωμένο σε ένα Αρχάγγελο.... που μου θύμισε το νόημα της ζωής.....

5. Είσαι μια χαρά

Αφιερωμένο στη dokisisofi

4. Ο Μάγος στη σκηνή

Ο Μάγος ανεβαίνει στη σκηνή.
Καλεί με τη ψυχή του τις φωνές.
Σκορπά η μουσική και σπάει τα τείχη.
Ξεχύνεται η καρδιά στο ρυθμό της φωνής του.
Λάβα.
Πάθος.
Έρωτας.
Ψυχή κι αγάπη.
Μαγικά ξόρκια.
Και τα σώματά μας θάλασσα.
Παλμός,
παφλασμός οι φωνές,
κι ο μάγος καραβοκύρης.
Χανόμαστε στο απαλό
παιγνίδισμα των βλεφάρων του.
Σαγηνευτική αγκαλιά το χαμόγελο,
ξεγυμνώνονται ψυχές και σώματα.
Όλα στάλες υγρές που χάνονται
στον ιδρώτα της ψυχής του.

3

2

1